In een YouTube -video geplaatst door NASA kwam de kinderen Sunita uit Needham van Massachusetts. Williams zit op een kruisbaar op een gebaar in een gymnasium op de basisschool. Je kunt hun kleine handen op hun camera zien, die de afbeelding op het internationale ruimtestation geeft op ongeveer 250 mijl van de aarde.
Ze spraken met iemand anders dan Sunita Williams, schoolnaam en een ruimtestation in december.
Hij had al thuis moeten zijn. Meerdere technische mislukkingen breidden de acht -daagse missie tot negen maanden verlengd, die erin slaagden enkele persbureaus en politici te spelen en de schuld te geven.
Waarom hebben we het geschreven?
Focus op een verhaal
Een verhaal was gegroeid dat de twee astronauten in de ruimte “gevangen” waren. Hun training en karakter kunnen echter een verhaal vertellen over aanpassingsvermogen en energie.
Met de jonge studenten gaf de livestream van mevrouw Williams echter een glimp van het verhaal aan de andere kant van het verhaal.
Stop in microografie, mevrouw Williams heeft een gevulde Wildcat gesneden, omringd door schoolmascotte. Er werd hem gevraagd hoe astronauten hun verjaardag vierden bij Space Station.
“Natuurlijk moeten we nog steeds af en toe werken, maar de bemanning op het bord probeert het in het bijzonder op te heffen en we worden best goed om de taart hier te maken”, zegt hij. Ze gebruiken pudding voor cakes en kaneelbroodje voor cakes.
Hij voegde eraan toe dat zijn verjaardag in september overeenkwam met het internationale gesprek zoals de Pirate Day.
Een innovator laat een gelovige “Argagah” achter door te drijven.
De innovators hebben toegegeven dat het moeilijk was om zo lang onverwacht weg te blijven van de familie. Maar hun ervaring komt niet overeen met de titels die mevrouw Williams en Boch Wilmore “gevangen zitten” of president Donald Trump kondigde op sociale media aan dat innovators in de ruimte “verlaten” waren.
Nu bereidt een missie zich voor om ze terug te brengen, Misschien tegen het einde van deze weekDe
Hun reis, aan degenen die het nauw hebben gevolgd, onthult minder over de NASA -missie en onthult meer over het karakter van elasticiteit.
Isolatie en gevangene
San Diego, Lawrence Palinkas, professor aan de Universiteit van Californië, zegt dat de innovators gevangen zitten en isolatie tussen de beste psychologische uitdagingen. Hij zegt dat de plannen om te worden uitgebreid voor mevrouw Williams en de heer Wilmore deze uitdagingen kan tolereren, zei hij.
Wanneer een paar mensen aan elkaar vastzitten, kan triviaal gedrag – zoals hoe iemand op zijn voedsel kauwt of werkt – een bron van irritatie worden. Innovators missen ook privacy. Ze worden constant omringd door collega -bemanningsleden, observeren door missiebeheersing en praten met journalisten, klaslokalen en onderzoekers.
Tegelijkertijd, hoewel ze overdag met het gezin kunnen praten, zijn ze fysiek gescheiden van wat ze het leukst vinden.
“Als er iets ongepland of onverwachts gebeurt, kan een medisch noodgeval bijvoorbeeld, of de dood van een geliefde, de bron van stress zijn die daar niet fysiek kan zijn,” zei Dr. Palincas.
NASA’s gedragsgezondheids- en prestatie -eenheden werken om stress te verminderen. In 2004 bestelden NASA -werknemers een videogesprek voor een innovator om haar pasgeboren baby te zien. En in 2003 hielpen ze al snel een bruiloft voor het plan toen ze in de ruimte waren. De foto’s van de bruiloft toonden aan dat zijn vrouw de levensgrote kartonnen uitsparing van de astronaut veroverde.
De eenheid helpt ook bij het kiezen van elastische innovators, de directeur van de documentaire “Space: The Longest Farewell” uit 2023, zei Edo Mizrahi.
De heer Mizrahi zegt: “Al Holland, die al tientallen jaren een NASA -psycholoog is, heeft” gezocht naar deze inherente gewenste mensen om te verkennen, en het helpt om de pijn en pijn en andere dingen te kalmeren die in feite voor andere mensen echt moeilijk kan zijn voor de maag. “
Bij het ISS moeten de innovators het weer kunnen rampen, zei hij. “Plots faalt u meestal. Alles is moeilijk. Moeilijk om naar de badkamer te gaan. Het is moeilijk om weg te blijven van uw dochter”
“Er was een specifieke spijt om thuis te blijven”
Voor sommige astronauten kan de moeilijkste kant van de ruimtevaart daadwerkelijk terugkeren naar de aarde, niet langer dan verwacht op de missie.
Voormalig astronaut Cedi Coleman, “Deling Space: An Astronaut’s Guide to Mission, Wonder and Making Change”, moeten mevrouw Williams en de heer Wilmore “gevangen zitten” of “redding”. Hij kent ze.
In feite zegt hij: “Ze zullen die kans niet krijgen” in de ruimte “, en toen was het zo geweldig dat ze dat deden.
De afgelopen jaren zei hij dat hun missie van Space Station was en een shuttle voerde, slechts acht of meer dagen per keer doorgebracht, zonder de gelegenheid te hebben om daar te blijven en te testen. En ruimte, voegde mevrouw Coleman eraan toe, hij is de gelukkige plek van mevrouw Williams.
Mevrouw Coleman is meerdere keren de ruimte binnengekomen en het verschijnt op “Space: The Longest Farewell”. Op dit moment zei hij: “Ik dacht dat alles wat ik had gedaan zinvol was.” Toen hij terugkwam, wilden sommige van zijn delen langer blijven.
Hij erkende hoe mooi het was om samen met zijn gezin opnieuw te komen. Maar “er was een specifiek verdriet om thuis te blijven”, zei hij.
“De astronaut,” Mr. Mizrahy zegt, “laat een ervaring achter die moeilijk onder woorden te brengen is en nu weer normaal moet gaan, zoals eten maken en tv kijken.”
Desalniettemin kunnen de innovators na aanpassing aan het leven op aarde permanente mentale elasticiteit hebben, zegt Dr. Palinkas. In de ruimte moesten ze op anderen vertrouwen, flexibel zijn en in de extreme isolatie en de gevangenis van het weer zijn.
Hij zegt dat velen terugkomen met de overtuiging dat “als ik het aankan, ik iets aankan.”
“Zonnige dromen een levend voorbeeld om de droom te realiseren”
In de basisschool van Nidham is het verhaal precies het tegenovergestelde van de nieuwscyclus.
Directeur Kiana Brunson zegt: “Dit is onverwacht, maar hij is daarvoor getraind en hij heeft op het ruimtestation verstrekt en hij doet iets waar hij van geniet”, zegt directeur Kiana Brunson dat hij en andere volwassenen het de kinderen vertellen.
In 2017 werd de school vernoemd naar mevrouw Williams, die in 1983 afstudeerde aan het Public School District. Mevrouw Williams plant een bezoek aan de nabije toekomst. Mevrouw Brunson noemde mevrouw Williams een “natuurlijke leraar”. Toen hij in het verleden kwam, springt hij in verschillende klaslokalen, oprecht benoemde studenten van alle leeftijden.
“Sunny Dreams is een levend voorbeeld”, zegt mevrouw Brunson. “Als je een kind bent, deze grote dromen van je werk en wat je in dit leven kunt doen.”
Mevrouw Brunson zegt dat mevrouw Williams de kinderen laat zien dat ook zij iets “spectaculairs” kunnen doen.
