In 2025 zullen AI en klimaatverandering, twee van de grootste maatschappelijke ontwrichters waarmee we worden geconfronteerd, met elkaar in botsing komen.
De zomer van 2024 brak het record voor de warmste dag op aarde sinds het begin van de gegevensverzameling, wat leidde tot brede media-aandacht en publiek debat. Dit is toevallig ook het jaar waarin zowel Microsoft als Google, twee van de toonaangevende grote technologiebedrijven die zwaar investeren in onderzoek en ontwikkeling op het gebied van AI, hun klimaatdoelstellingen niet hebben gehaald. Hoewel dit ook de krantenkoppen haalde en tot verontwaardiging leidde, zijn de gevolgen van AI voor het milieu nog lang niet algemeen bekend.
In werkelijkheid brengt het huidige ‘groter is beter’-paradigma van AI – belichaamd door het streven van technologiebedrijven naar steeds grotere, krachtigere grotetaalmodellen die worden gepresenteerd als de oplossing voor elk probleem – zeer aanzienlijke kosten voor het milieu met zich mee. Deze variëren van het genereren van enorme hoeveelheden energie om de datacenters met tools als ChatGPT en Midjourney van stroom te voorzien tot de miljoenen liters zoet water die door deze datacenters worden gepompt om ervoor te zorgen dat ze niet oververhit raken en de tonnen aan zeldzame aardmetalen nodig om de hardware die ze bevatten te bouwen.
Datacenters maken al gebruik van 2 procent van de elektriciteit wereldwijd. In landen als Ierland loopt dat cijfer op tot een vijfde van de opgewekte elektriciteit, wat de Ierse regering ertoe aanzette een effectief moratorium op nieuwe datacenters tot 2028 af te kondigen. Terwijl een groot deel van de energie die wordt gebruikt voor het aandrijven van datacenters officieel “koolstof” is, -neutraal’, dit is afhankelijk van mechanismen zoals kredieten voor hernieuwbare energie, die technisch gezien de uitstoot compenseren die gepaard gaat met het opwekken van deze elektriciteit, maar de manier waarop deze wordt opgewekt niet veranderen.
Plaatsen zoals Datacenter Alley‘ in Virginia worden meestal aangedreven door niet-hernieuwbare energiebronnen zoals aardgasen energieleveranciers stellen de pensionering van kolencentrales uit om gelijke tred te houden met de hogere eisen van technologieën als AI. Datacenters slurpen enorme hoeveelheden zoet water op uit schaarse watervoerende lagen, waardoor lokale gemeenschappen het opnemen tegen datacenterproviders op plaatsen variërend van Arizona naar Spanje. In Taiwanheeft de regering ervoor gekozen kostbare watervoorraden toe te wijzen aan productiefaciliteiten voor chips om de stijgende vraag voor te blijven, in plaats van lokale boeren het te laten gebruiken voor het bewateren van hun gewassen, te midden van de ergste droogte die het land in meer dan een eeuw heeft meegemaakt.
Uit mijn laatste onderzoek blijkt dat het overstappen van oudere standaard AI-modellen (die zijn getraind om één taak uit te voeren, zoals het beantwoorden van vragen) naar de nieuwe generatieve modellen wel eens zo’n 20% kan kosten. 30 keer meer energie alleen al voor het beantwoorden van exact dezelfde reeks vragen. De technologiebedrijven die steeds vaker generatieve AI-modellen toevoegen aan alles, van zoekmachines tot tekstverwerkingssoftware, maken ook de CO2-kosten van deze veranderingen niet bekend. We weten nog steeds niet hoeveel energie wordt gebruikt tijdens een gesprek met ChatGPT of bij het genereren van een afbeelding met Google’s Gemini.
Een groot deel van het discours van Big Tech over de gevolgen van AI voor het milieu heeft twee trajecten gevolgd: óf het is niet echt een probleem (volgens Bill Gates), of er zal een energiedoorbraak plaatsvinden die dingen op magische wijze herstelt (volgens Sam Altman). Wat we echt nodig hebben is meer transparantie over de gevolgen van AI voor het milieu, door middel van vrijwillige initiatieven zoals de AI Energiester project dat ik leid, dat gebruikers zou helpen de energie-efficiëntie van AI-modellen te vergelijken om weloverwogen beslissingen te nemen. Ik voorspel dat dit soort vrijwillige initiatieven in 2025 zullen worden afgedwongen via wetgeving, van nationale overheden tot intergouvernementele organisaties zoals de Verenigde Naties. In 2025, met meer onderzoek, publiek bewustzijn en regelgeving, zullen we het eindelijk gaan begrijpen De ecologische voetafdruk van AI en de nodige maatregelen nemen om deze te verminderen.
