Wat zal Poetin het volgende doen: hij zit gevangen tussen ultra-nationalist en Trump … maar hij is niet de gevaarlijkste speler in dit spel

De bal verklaarde dat eerder deze week de Amerikaanse secretaris Marco Rubio, nu in het Russische rechtbank na het ‘succes’ van Oekraïne, de goedkeuring is van een 30-daagse staakt-het-vuren op alle fronten.

Gisteren zagen we de terugkeer van Vladimir Poetin. Als een bewijs van de enthousiaste vereniging van Moskou in vredesspel, in plaats van een volledig getroffen forehand-terugkeer te kloppen, klopte hij de dienst in het net.

“We zijn het eens met het voorstel om de vijandigheid te stoppen,” zei hij. Maar alleen als het ‘de’ vrede ‘inspireert die’ de oorzaak van deze crisis verwijderde ‘. Dus, een ‘ja’ lijkt dat het in de praktijk ‘nee’ betekent – voor de minste tijd.

De voorgangers van Poetin werden volledig geschat. Geconfronteerd met een moeilijke situatie, is zijn reflex om te proberen tijd te kopen. En er is geen twijfel dat Oekraïne een Amerikaans voorstel heeft ondertekend in Saoedi -Arabië City Jeddah.

Om even van sportmetaforen te veranderen, tonen de fans van Poetin hem vaak af als een uitstekende schaakspeler, altijd enkele stappen voor zijn tegenstander.

Zo ja, dan wordt hij nu geconfronteerd met een ongelukkige situatie die bekend staat als ‘Zugzwang’ in het spel. Simpel gezegd, het betekent dat de verplichting van Rusland om de volgende truc van Rusland te creëren, het in een verlies in de spellbindende diplomatieke game die boven Oekraïne speelt – waar het stuk voor Putin -plaatsen zal zorgen.

Nadat hij Kiev had aangezet om het 30-daagse einde van vijandigheid op alle fronten te accepteren, wacht Donald Trump ongeduldig op een snelle en positieve reactie van Moskou.

De reactie van morgen zal de consistente bewering aanzienlijk verminderen dat Poetin eerlijk is over vrede.

Zijn leger grijpt bijna alle regio’s in beslag toen hij verloor toen Oekraïne vorig jaar zijn verrassende grens lanceerde in de Russische regio van Currics. Gaan ze nu stoppen?

Voor ‘onderliggende oorzaken van crisis’ is de duidelijke verklaring dat het het bestaan ​​van Oekraïne niet als een soevereine staat zal verdragen.

Afgezien van het uiterlijk van Poetin, hebben we een geweldig idee dat de eisen van Rusland zullen zijn voordat het iets ernstigs is.

Ze zullen waarschijnlijk een veto bevatten over het NAVO -lidmaatschap voor Kiev en geen buitenlandse vredessleger -soldaten – vooral uit Groot -Brittannië en Frankrijk – op de lijnen van het front.

De grootste vraag over iedereen is de mogelijkheid van Poetin dat de wereld de Krim officieel op de Russische soevereiniteit en vier van de Oekraïense provincies erkent die zij gedeeltelijk bezetten.

Drie jaar geleden heeft de beslissing van Poetin persoonlijk ongehoord Oekraïne, om een ​​volledige schaalinvasie te beginnen.

Tientallen jaren van systematische repressie hebben het leven verpletterd met elke interne oppositie. En toen westerse leiders vanaf de eerste dag rally’s in het voordeel van Oekraïne hielden, hebben hun woorden zich nooit vertaald in adequate actie om het evenwicht te slingeren.

De beperkingen voor de Russische economie om om hen heen te werken en Waver bleek voldoende permeabel te zijn.

En Oekraïne heeft Poetin geavanceerde wapens op de nodige schaal nooit gevonden om aanzienlijke pijn op het slagveld te hebben.

Maar de vorige Russische dictator wordt geconfronteerd met de resultaten van zijn gokken in Oekraïne.

De strategie van een meester staat op het punt zijn reputatie te testen – mogelijk voor vernietiging.

Zelfs autocraten kunnen niet bekend zijn met een zekere mate van openbare goedkeuring, of althans.

Poetin heeft echter niets te vrezen van koeien, die geen vrede verwelkomen, ze moeten heel zorgvuldig lopen met de Russische vocale en vluchtige hypernationalisten.

Hun website en sociale mediakanalen kloppen al van woede over de verkoop die ze zien.

Grote delen van het bezette gebied en de militaire en politieke emissies van Oekraïne, zoals tastbare voordelen, die de oorlog beëindigen, zullen eruit zien als verraad voor brandweerlieden en de herinnering aan de herinnering aan honderdduizenden mensen die zijn vermoord en gedood in het nastreven van imperialistische dromen, werd Poetin overwogen om de realiteit te maken.

Hoeveel ze een bedreiging vormen – of hoe het Russische leger kan reageren op wat ze als ketting kunnen doen – het is onmogelijk om te evalueren. De manier waarop Rusland werkt, blijft het zo ondoorzichtig als in de dagen van tsaar. Voor niets beschreef Churchill het ooit als ‘één puzzel, gewikkeld in een mysterie, in een puzzel’.

Poetin vindt dat hij hardliners kan weerstaan. Maar hij heeft een andere eis klant om te voldoen tijdens het aangaan van het gesprek: zijn eigen ego.

Het was Poetin’s oorlog vanaf het begin, begon tegen de advocaat van veel van zijn naaste adviseurs.

Hij weet dat de naam van Oekraïne op zijn graf zou worden gegraveerd – hetzij als een held die het herstelde aan Rusland of de schurk, die het voor altijd verloor.

Net als Trump wil hij door de geschiedenis worden herinnerd als een leider die de staat van zijn land als een grote macht heeft hersteld.

De man die Rusland weer geweldig maakte. In een vreemde wending van dit grote geopolitieke drama, of hij zijn wens krijgt, zal hij grotendeels afhankelijk zijn van de man in het Witte Huis.

Inmiddels kan Poetin er volledig van overtuigd zijn dat hij het aantal van Trump had, spelen op zijn fatale gevoeligheid om met succes te vleien – hoe inconsistent ook – om de veronderstelling te maken dat er een speciale band tussen hen is. Maar Schmozen heeft zijn beperkingen.

Trump wil nu tastbare vriendschapstokens, beginnend met een staakt -het -vuren. We horen al oppositie uit Rusland dat Oekraïne een pauze zal gebruiken om opnieuw te organiseren en de middelen te creëren.

Dit is hoogstwaarschijnlijk de protesterende houding vóór een acceptatie die als een belangrijke concessie zal worden gepresenteerd.

Als Poetin de strategie is die hij doet, zal hij zien dat hij uiteindelijk geen andere keuze heeft dan het over dit punt eens te zijn.

De Nobel van Trump zal een snelle en pijnlijke straf uitnodigen om de verwachtingen van de vredesprijs te verminderen.

Poetin berekent waarschijnlijk dat ze erg laag is om te vrezen onduidelijk economische en financiële straf als hij niet aan de lijn komt.

Rusland is al een kwestie van ontelbare sancties en overleefde.

Een betrouwbaarder gevaar zal de mogelijkheid zijn van de neiging van Amerika over Saoedi -Arabië om de olieproductie te verhogen, wat de prijs van ruwheid zal teleurstellen en de stroming van petrodolar zal verminderen die de Russische oorlogspoging voedt.

Om Poetin’s voeten in het vuur te stoppen, kan Trump Oekraïne kiezen om overstromingskappen te openen met wapens, Rusland Russische angsten, zoals Himah en ATACMS -raketten en raketsystemen.

Alle neiging van Poetin zal haar vragen om te blijven spelen voor tijd in de hoop dat de scheuren zouden verschijnen in een delicate vriendschap tussen Washington en Kiev, die hij vervolgens kan exploiteren. Deze aanpak biedt potentiële voordelen, maar ook een aanzienlijk risico.

Trump is een oude man die haastig is, enthousiast om zijn beloofde beschikking over oorlog te krijgen. Hun beruchte lage aandachtsperioden kunnen op beide manieren worden gesneden.

Als Poetin in staat is om zijn eisen voor de vrede op lange termijn te presenteren, zal de Amerikaanse druk opnieuw overschakelen naar Volodimier Zelansky.

Elke ernstige weerstand van hen zou betekenen dat ze opnieuw zullen worden ingevoegd als een echt obstakel voor vrede.

Het recente voorbeeld suggereert dat Amerikaanse methoden van overtuiging wreed zullen zijn.

Falen in capitulat kan betekenen dat Trump een permanente beëindiging van zijn vredesproject kan zijn en een permanente beëindiging van militaire en inlichtingenondersteuning die Oekraïne naar wolven zou gooien.

Poetin’s vroege dialect ziet er echter erg hoog uit.

Trump heeft Veto aangehaald over het NAVO -lidmaatschap voor Oekraïne en zoemt de kwestie van Europese vredesoldaten.

Hoewel hij heeft gezegd dat het doel van Oekraïne die terugkeert naar zijn oude front onrealistisch is, is de Russische drang dat de bloedige overwinning door de internationale gemeenschap moet worden gelegaliseerd, natuurlijk zal het stoppen.

Naast het onaanvaardbaar voor Oekraïne, zal het worden afgewezen door alle vorige partners van Amerika en bijna elk land ter wereld.

Diplomatiek Minfield Poetin merkt nu dat elke stap met de grootste zorg moet worden gezet.

Of Trump het leuk vindt of niet, de potentiële strategie van Rusland zou zijn om het tempo te vertragen, hier een eis te evenaren met een concessie, zeer beloofd en heel weinig bereiken.

Of het tijdelijke staakt -het -vuren ermee eens is, de oorlog ziet er niet op enig moment uit.

De mogelijkheid is dat we voor een langere reeks Duke -punten zijn en plaats zullen maken voor Zugzwang Deadlock.

,, Saul van Patrick Bishop Battleground is mede-gastheer met David: Oekraïne Podcast