Syrische rebellenleider belooft Assads folteraars op te sporen na stapels lijken en kleding gevonden in ‘slachthuis’
De SYRISCHE rebellenleider Ahmed al-Sharaa zweert dat hij de folteraars in de wrede gevangenis van Assad zal opsporen nadat stapels lijken en kleding zijn ontdekt.
Jaren van misbruik, marteling en dood door gevangenen in de gevangenis zijn eindelijk aan het licht gekomen nadat de rebellen Damascus hadden bestormd en het regime van Assad omver hadden geworpen.
14
14
Duizenden Syriërs verzamelden zich maandag buiten een gevangenis die synoniem staat voor de ergste wreedheden van Assads bewind om familieleden te zoeken – van wie velen jaren in de Sednaya hebben doorgebracht. Gevangenis.
Massa’s vrijgelaten gevangenen dwaalden door de straten van de hoofdstad, te onderscheiden door de sporen van hun beproeving.
Ze werden verminkt door marteling, verzwakt door ziekte en uitgemergeld door honger.
Ondertussen tonen angstaanjagende beelden in de gevangenis enorme stapels kleding en schoenen die verborgen zijn in een geheim compartiment van de beruchte Sednaya.
En gruwelijke beelden leggen het moment vast waarop rebellen stapels dode lichamen vinden in de kerkers van het hellegat, die doodgemarteld zijn.
Rebellenleider Abu Mohammed al-Jolani, die nu zijn echte naam Ahmed al-Sharaa gebruikt, was maandag in gesprek over de overdracht van stroom.
In een huiveringwekkende waarschuwing zei Sharaa dat de komende autoriteiten voormalige hoge functionarissen die verantwoordelijk zijn voor marteling en andere misstanden in de gevangenissen zullen vervolgen.
Hij beloofde dat ze “niet zullen aarzelen om de criminelen, moordenaars, de veiligheidsdiensten en de veiligheidsdiensten ter verantwoording te roepen.” leger officieren die betrokken zijn bij het martelen van het Syrische volk”.
De beschaamde tiran Bashar al-Assad vluchtte Syrië toen de door islamisten geleide rebellen de hoofdstad binnenstormden en een ongelooflijk einde maakten aan vijf decennia heerschappij van zijn clan.
De kern van het heerschappijsysteem dat Assad van zijn vader Hafez erfde, bestond uit een meedogenloos complex van gevangenissen en detentiecentra.
14
Op de vliegbasis Mezze in Damascus – die als gevangenis werd gebruikt – werden volgens berichten dagelijks gevangenen geslagen, gemarteld en vermoord.
Eén bewaker noemde zichzelf Hitler, en net als de tiran uit de Tweede Wereldoorlog behandelde hij gevangenen als dieren.
Om zijn dinergasten te vermaken, dwong hij gedetineerden zich als verschillende dieren te gedragen – of het nu een hond, kat of ezel was.
Degenen die hun rol niet goed speelden, zouden worden verslagen, Dagelijkse post rapporten.
Een voormalige gevangene vertelde over het sadisme van de bewakers en zei: “De hond moet blaffen, de kat miauwen, de haan kraaien.”
Ze voegden eraan toe: ‘Hitler probeert ze te temmen. Als hij de ene hond aait, moet de andere hond jaloers zijn.’
In het hellegat van de Mezze hingen bewakers gevangenen volledig naakt aan een hek en sproeiden ze op ijskoude nachten met water.
Bij een van de grootste rebellenoperaties na de omverwerping van Assad werd de aangrijpende militaire gevangenis van Sednaya in de naburige stad, bijgenaamd het Mensenslachthuis, bevrijd.
14
14
14
14
SEDNAYA-GEVANGENIS BEVRIJD
Sednaya was de afgelopen decennia synoniem geworden met Assads tirannieregering.
Huiveringwekkende video’s van binnenuit de bevrijde gevangenis laten rebellen zien die rondkijken in een kamer waar mogelijk executies hebben plaatsgevonden.
Op beelden uit de Syrische hoofdstad zijn tientallen vrouwen en jonge mannen te zien die naar verluidt voor het eerst sinds jaren vrij rondlopen nadat rebellen afgelopen weekend de nationale gevangenissen hadden bestormd.
In een fragment is zelfs te zien hoe een peuter een cel verlaat terwijl de rebellen toejuichten.
Overlevenden van de martelende gevangenis gaven huiveringwekkende getuigenissen over hun bijna-doodervaringen en beweerden dat de gevangenis “zorgvuldig was ontworpen om degenen die erin vastzaten te vernederen, degraderen, ziek te maken, te verhongeren en uiteindelijk te doden”.
ASSAD’S ONTKENNING
De omvergeworpen dictator Assad ontkende eerder dat hij duizenden gevangenen in Sednaya had vermoord.
Hij ontkende ook dat hij in 2017 een geheim crematorium had gebruikt om hun stoffelijke resten te verwijderen.
Ondanks de ontkenning werden zogenaamde ‘Caesar’-bestanden, een verzameling van meer dan 55.000 foto’s, het land uit gesmokkeld. Syrië in 2013 door een voormalige militaire politiefotograaf.
Deze beelden documenteerden de onuitsprekelijke martelingen en sterfgevallen van ruim 11.000 gevangenen die tussen maart 2011 en augustus 2013 door de Syrische regering in hechtenis zaten.
VERKRACHTING, FARTELING EN DOOD
Sommigen die in de gruwelijke gevangenis van Sednaya worden vastgehouden, zeggen dat ze zijn verkracht en in sommige gevallen gedwongen andere gevangenen te verkrachten.
Een reguliere vorm van straf was een vorm van marteling en zware mishandeling door bewakers, zo wordt beweerd, waardoor individuen levensveranderende schade leden, zoals handicaps of de dood.
Volgens een Amnesty-rapport uit 2017 waren de celvloeren bedekt met bloed en etter van gemartelde gevangenen, waarbij de lichamen van dode gevangenen elke ochtend om 9.00 uur door bewakers als afval werden verzameld.
Gedetineerden werden ook gedwongen gruwelijke regels te volgen, omdat hen de basisbehoeften zoals voedsel, water en medicijnen werden ontzegd.
Als er voedsel werd bezorgd, werd het vaak door bewakers op wrede wijze over de celvloeren verspreid met een mengsel van bloed en vuil.
Er werd zelfs een menselijke ijzeren pers ontdekt die naar verluidt werd gebruikt om gevangenen in Sednaya dood te verpletteren – onthuld in video’s die door rebellen werden gedeeld toen ze gevangenen bevrijdden.
Ze vonden ook tientallen stroppen van rood touw die werden gebruikt voor massale ophangingen in een executiekamer.
Andere verontrustende verhalen zeggen dat de massale ophangingen één of twee keer per week plaatsvonden, op maandag en woensdag, op ijzingwekkende wijze midden in de nacht.
14
14
14
Human Rights Watch hield meer dan 200 interviews met gedetineerden die zeiden dat ze allemaal waren gemarteld.
Een 31-jarige man, die in juni 2012 in de regio Idlib werd vastgehouden, zegt dat hij zich moest uitkleden en gemarteld werd met behulp van verschillende gruwelijke technieken.
Hij zei: “Ze begonnen met een tang in mijn vingers te knijpen. Ze stopten nietjes in mijn vingers, borst en oren.
“Ik mocht ze er alleen uithalen als ik sprak. De nietjes in de oren waren het pijnlijkst.
“Ze gebruikten twee draden die waren aangesloten op de accu van een auto om mij elektrische schokken te geven. Ze gebruikten twee keer elektrische verdovingspistolen op mijn geslachtsdelen.
“Ik dacht dat ik mijn familie nooit meer zou zien. Ze hebben me drie keer op deze manier gemarteld, gedurende drie dagen.”
De ongelooflijke praktijken, die volgens mensenrechtenorganisaties neerkomen op oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, werden onder Assad goedgekeurd op het hoogste niveau van de Syrische regering.
MASSA-EXECUTIES
Als uw naam ’s nachts werd afgeroepen, zou u naar verluidt worden verteld dat u en anderen naar civiele gevangenissen in Syrië zouden worden overgebracht – waarbij in één nacht maar liefst 50 mensen zouden worden opgeroepen.
Maar dit was niet het geval; in plaats daarvan werden ze overgebracht naar een cel in een kelder van de gevangenis, waar ze zwaar werden geslagen en vervolgens naar een ander gevangenisgebouw werden vervoerd om daar te worden opgehangen.
Tijdens het littekenproces werden blinddoeken gedragen, wat betekent dat ze niet wisten wanneer of hoe ze zouden sterven totdat ze de strop om hun nek voelden.
Een voormalige rechter die de ophangingen zag, zei in het Amnesty-rapport: “Ze hielden ze daar tien tot vijftien minuten (hangend). Sommigen stierven niet omdat ze licht waren.
‘Voor de kleintjes zou hun gewicht hen niet doden. De assistenten van de officieren zouden ze naar beneden trekken en hun nek breken.’
Een zogenaamde ‘speciale regel’ binnen de gevangenis betekende ook dat gedetineerden geen enkel geluid mochten maken – of het nu spreken of fluisteren was.
En als ze zelfs maar naar de bewakers zouden kijken, zou dat een automatisch doodvonnis zijn.
SCHENDINGEN VAN MENSENRECHTEN Blootgesteld
Lynn Maalouf, adjunct-directeur voor onderzoek bij het regionale kantoor van Amnesty International in Beiroet, zei ten tijde van publicatie: “De verschrikkingen die in dit rapport worden beschreven onthullen een verborgen, monsterlijke campagne, geautoriseerd door de hoogste niveaus van de Syrische regering, gericht op het neerslaan van alle vorm van dissidentie binnen de Syrische bevolking.
“Wij eisen dat de Syrische autoriteiten onmiddellijk stoppen met buitengerechtelijk handelen executiesmarteling en onmenselijke behandeling in de Sednaya-gevangenis en in alle andere overheidsgevangenissen in Syrië.
“Rusland en Iran, de nauwste bondgenoten van de regering, moeten aandringen op een einde aan dit moorddadige detentiebeleid.”
Het Syrian Network for Human Rights beweert dat sinds het grote optreden van Assad in maart 2011 ruim 157.000 mensen gearresteerd zijn of onder dwang zijn verdwenen.
Dit omvat het schokkende aantal van 5.274 kinderen en 10.221 vrouwen.
Er wordt ook beweerd dat binnen dit tijdsbestek ruim 15.000 mensen door marteling zijn omgekomen.
Wat is de Sednaya-gevangenis?
Door Annabel Bate, verslaggever van buitenlands nieuws
De SEDNAYA-gevangenis – ook wel bekend als het mensenslachthuis – was een militaire gevangenis in de buurt van Damascus, Syrië.
De helgevangenis, beheerd door de regering van de Syrische Arabische Republiek, werd gebruikt om duizenden gevangenen vast te houden: burgergedetineerden, antiregeringsrebellen en politieke gevangenen.
Het Syrische Observatorium voor de Mensenrechten (SOHR) schatte in januari 2021 dat een overweldigende 30.000 gevangenen op gruwelijke wijze werden geëxecuteerd onder het Assad-regime in Sednaya.
Bewakers gebruikten marteling als moordtechniek en voerden massa-executies uit.
Sommigen die in de gruwelijke gevangenis van Sednaya worden vastgehouden, zeggen dat ze zijn verkracht en in sommige gevallen gedwongen andere gevangenen te verkrachten.
Een reguliere vorm van straf was een vorm van marteling en zware mishandeling door bewakers, zo wordt beweerd, wat ertoe leidde dat individuen levensveranderende schade leden, zoals handicaps of de dood.
Volgens een Amnesty-rapport uit 2017 waren de celvloeren bedekt met bloed en etter van gemartelde gevangenen, waarbij de lichamen van dode gevangenen elke ochtend om 9.00 uur door bewakers als afval werden verzameld.
Gedetineerden werden ook gedwongen gruwelijke regels te volgen, omdat hen de basisbehoeften zoals voedsel, water en medicijnen werden ontzegd.
Als er voedsel werd bezorgd, werd het vaak door bewakers op wrede wijze over de celvloeren verspreid met een mengsel van bloed en vuil.
Andere verontrustende verhalen zeggen dat de massale ophangingen één of twee keer per week plaatsvonden, op maandag en woensdag, op ijzingwekkende wijze midden in de nacht.
De ongelooflijke praktijken, die volgens mensenrechtenorganisaties neerkomen op oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, werden onder Assad goedgekeurd op het hoogste niveau van de Syrische regering.
14
14
14
