Hong Kong’s onroerend goed Tykun Lee Shaw-Ki, die zijn lot maakte voor duizenden appartementen voor afstammelingen uit de middenklasse die China ontvluchtten, het communistische vasteland, stierf maandag. Hij was 97.
Zijn dood werd verklaard door de oprichting van het gevestigde bedrijf, Henderson Land DevelopmentDe Hij zei niet waar hij stierf of citeerde geen enkele reden.
In zijn jaren ’70 werd de heer Lee meer rijk aan intelligente financiële investeringen, die sommigen hem Warren Buffett in Hong Kong noemden. Bij zijn dood, Forbes Magazine De prijs is geschat op $ 29,2 miljard, waardoor hij de 63e rijke man ter wereld wordt.
De heer Lee 1 richtte de Henderson Land Development in 1976 op. Op 91 -jarige leeftijd toen hij ontslag nam als zijn voorzitter en directeur van 25, werd het bedrijf 10.000 werknemers en verspreidde het zich in het hotel, het warenhuis en in de onroerendgoedontwikkeling. Aardgas Gedistribueerd.
Hij investeer zijn winst in het onroerend goed en begon zijn carrière als een gouden en valutahandelaar. De meeste schattingen en ontwikkelaars geven de voorkeur aan hoogwaardige plots op het eiland Hong Kong. De heer Lee was er echter van overtuigd dat het getijden dat afhankelijk is van de mobiele vluchtelingen van het vasteland en hun nakomelingen de prijs van onroerend goed zouden verhogen. Hij maakte een gelegenheid, kocht goedkoop landbouwland in nieuwe gebieden langs de grens van het vasteland.
Hij zei dat zijn bedrijfsstrategie gebaseerd was op de trend, wat aangeeft dat het loon sneller toenam dan de prijs van onroerend goed, de appartementen binnen het bereik van duizenden kopers en huurders waren. In de jaren 1970 en ’80 creëerde Henderson Land Development de nieuwe stad, Shi Tin, die meer dan een half miljoen mensenhuizen werd.
De heer Lee vertelde zijn officiële biografie Long Fung-yie: “Jonge paren kozen ervoor om in hun eigen huis te blijven in plaats van de jonge paren, zoals ze bij hun ouders traditie deden.”
Lee leefde zelf op een van de onopvallende residentiële torens die door zijn bedrijf in Hong Kong zijn gecreëerd en bracht graag zijn vrije tijd door met zijn collega -magneten.
Terwijl zijn onroerendgoedbedrijf groeide, werkte de heer Lee met zijn kinderen en zijn neef, inclusief zijn neef en zijn neef. Ten minste 10 van hen bekleden senior posities; Peter en Martin, de twee jongens werden gezamenlijk voorzitter in 2019.
De heer Lee heeft de meeste kanalen gedaan Zijn liefdadigheid Via de Lee Sha-Ki Foundation, gebouwen en beursfondsen op universiteiten in Hong Kong, China en andere landen. Het vasteland van de stichting gefinancierd voor beroepsopleiding voor boeren en plattelandsartsen in China.
De heer Lee overwoog ooit een grote investering in het buitenland, zei dat hij aan het einde van het eiland besloot. In 1997 zei hij tegen Forbes: “Belastingen zijn te hoog”, zei hij dat hij in 1996 het grootste deel van het vliegtuig in zijn onroerendgoedinitiatief verzamelde en $ 340 miljoen aan belastingvrij dividenden verzamelde. “Je kunt je winst niet sneeuwen.”
Lee Shaw werd geboren op 28 januari 122, aan de rand van Guangzhur, bekend als Canton in Zuid-China, in de buurt van Lee Gui-Fu en Chan Luan-schimmel. Zijn vader, een goede co-businessman, de communisten van Mao Jedong in de 5e, stonden op het punt de nationalisten van Chiang Kai-Shake te veroveren in de Chinese burgeroorlog en stuurde hem naar Hong Kong.
Als tiener werd de heer Lee voor het eerst een gouden handelaar met zijn vader en vervolgens zichzelf. Als volwassene besloot hij naar Hong Kong te verhuizen en onroerend goed te ontwikkelen. Hij was mede-oprichter van San Hang Kai-eigendom in 633 en begon 5 jaar later Henderson Land Development.
Henderson werd een openbare bedrijfsorganisatie in 1981, hoewel de meeste van haar aandelen eigendom waren van LI -familieleden.
De heer Lee stortte af en toe in met zijn familieleden, vooral met een 15-jarige vrouw, Lau Wi-Quen, die hij in 1981 scheidde.
Zijn overlevenden zijn zijn twee zonen, drie dochters en zijn zus, Fung Lee Un King, uitvoerend directeur van Henderson Land Development.
Tegen het einde van de twintigste eeuw vernietigden de economische en politieke trends de onroerendgoedmarkt in Hong Kong, die de heer Lee naar het rijke volk van de wereld leidde. Terwijl China kapitalistische hervormingen ontving, haastten buitenlandse investeerders zich om fabrieken en kantoren op te zetten op het vasteland en daagden Hong Kong uit als een voormalig Aziatisch financieel kapitaal. En met de voltooiing van de Britse dikke poetonische heerschappij in Hong Kong en terugkeerde naar de Chinese soeverein in 1997, verloor de eilandstad een deel van een gratis Wheeling Business Center. Met de oprichting van lage bedrijfskantoren in Hong Kong werd de lokale onroerendgoedmarkt vastgelopen.
De critici van de heer Lee voorspelden de achteruitgang van zijn rijk, verwijzend naar de gevaren van een bedrijf in het licht van een bedrijf dat zijn traditionele, familie -run -organisatie overtrof.
“Li Shaw-Ki, de volgende generatie Chinese ondernemers in Azië, is gebruikelijk”, zegt zijn lange profiel in de 21e. Ondanks de vorming van een winstgevend imperium te midden van onrust, schreef de heer Lee: “De heer Lee” is moeilijk geweest om het voor te bereiden op een nieuwe generatie en voor een nieuwe zakelijke omgeving.
Hij bewees dat deze nationale doomeres ongelijk hadden met winstgevende investeringen in nieuwe initiatieven zoals financiële aandelen, derivaten en papierproductie. Zijn aanraking was zo zeker dat hij probeerde zijn investeringsplannen voor de schattingen te verbergen door te proberen zijn elke stap te volgen.
Tegelijkertijd werd de heer Lee steeds ongeduldiger met zijn erfgenamen. In 1998 vertelde hij verslaggevers in Hong Kong dat het familiebedrijf, Peter, na tien jaar niet klaar was om zijn oude zoon op te volgen. “Hij heeft nu net een behendig cijfer,” zei de heer Lee.
In die tijd waren investeerders en financiële analisten minder gefascineerd door een andere zoon, Martin, die de emoties van de jeugd moest overwinnen voor sportwagens en het nachtleven.
Ze herwonnen echter jarenlang zijn vertrouwen en namen de controle over het bedrijf nadat de heer Lee ontslag had genomen.
Als onderdeel van hen maakten de zonen van de heer Lee bezwaar tegen hun vader en vroegen hem om het leiderschap van het familiebedrijf zo lang mogelijk te houden. Peter Lee vertelde de South China Morning Post in 2001: “Ik zal hem eerst vragen om niet met pensioen te gaan.”
Dit gevoel was in lijn met de eigen fillariale religie van Mr. Lee. In 1996 bouwde hij een mausolium met vier storey met een toren ingebed met Semipressius -stenen op één hectare land op acre land in Daliang, het voorouderlijke dorp van zijn familie in de South Pearl River Delta. Hij begroef zijn ouders daar.
