“Het is tijd voor DE oplader”, zegt de Europese Commissie heeft gepost op X op 28 december 2024. Hoewel het sentiment slechts op één continent (en niet op het hele continent) en alleen op bepaalde apparaten van toepassing is, suggereert de Common Charger-richtlijn die nu van kracht is in de Europese Unie dat veel minder gadgets vaten, USB-micro, of eigen stekkers op hun eigenaren.
De Gemeenschappelijke richtlijn voor opladers eist dat een “USB-C-aansluiting” wordt uitgerust op “radioapparatuur” die “uitgerust is met een verwijderbare of ingebouwde oplaadbare batterij” en “kan worden opgeladen via bekabeld opladen.” Als het een batterij heeft en tot 100 watt kan worden gevoed via een USB-C-verbinding, valt het doorgaans onder de USB-C-vereisten van de EU. De richtlijn is van toepassing op apparaten die na 28 december ‘op de markt worden gebracht’ – verzonden naar een distributeur of koper –, zelfs als ze oorspronkelijk vóór die datum zijn ontworpen en verkocht.
Laptops hebben tot april 2026 de tijd om hieraan te voldoen, maar de meeste andere dingen (telefoons, tablets, draagbare spelapparaten, computeraccessoires en draadloze hoofdtelefoons) zullen vanaf nu van stroom moeten worden voorzien door USB-C om binnen de EU te kunnen worden verkocht. Drones vallen voorlopig grotendeels niet onder de richtlijn, maar de EU zal er waarschijnlijk wel achter komen.
De richtlijn bevat een aantal uitzonderingen en enige speelruimte. Apparaten met niet-oplaadbare batterijen, zoals knoopcellen of AA/AAA-batterijen, krijgen een pasje, waardoor veel smart home-gadgets van de haak zijn. Er is wat vage taal rond apparaten die worden opgeladen in een hoesje of doos, hoewel hoesjes voor oordopjes specifiek in het mandaat zijn opgenomen. Ook apparaten die alleen draadloos opladen zijn uitgezonderd. En een apparaat kan een andere oplaadoptie bieden, zoals Apple’s MagSafe of eigen stekkers, zolang opladen via USB-C ook beschikbaar is.
Minder stenen, gestandaardiseerd ‘snel opladen’
De belangrijkste impact die deze USB-C-vereiste tot nu toe heeft gehad, is voor Apple, dat, hoewel hij zich aanvankelijk verzette, zijn producten geleidelijk heeft verschoven van zijn eigen Lightning-connector naar USB-C. De nieuwste iMac wordt geleverd met een Magic Keyboard, Magic Mouse en Magic Trackpad die allemaal via USB-C kunnen worden aangesloten. Het bedrijf stopte na 28 december met de verkoop van de Lightning-oplaadbare iPhone 14 en iPhone SE in de EU.
De richtlijn eist niet alleen dat er een USB-C-poort aanwezig is, maar vereist ook dat alles met “snel opladen” (meer dan 5 volt, 3 ampère of 15 watt) de USB Power Delivery (USB PD)-standaard moet inschakelen. Dit zou ervoor moeten zorgen dat ze op de juiste manier over de laadtarieven onderhandelen met elke oplader met USB PD, in plaats van dat ze hun eigen oplaadsteen of adapter nodig hebben.
In Europa moeten apparaten op hun productdozen aangeven of ze een oplaadstekker of een middensnoersteen bevatten. Een ander label geeft het minimale en maximale vermogen aan dat een apparaat nodig heeft om op te laden en of het USB PD kan ondersteunen of niet.
Kan de EU ervoor zorgen dat kabels en snoeren met elkaar overweg kunnen?
De feestelijke post van de EU op X staat vol met antwoorden van twijfelaars, die suggereren dat het verplicht stellen van USB-C als “DE oplader” bedrijven zou kunnen belemmeren om te innoveren op andere manieren van stroomvoorziening. De meeste van deze kritiekpunten worden in de eigenlijke tekst van de wet aangepakt, omdat krachtigere apparaten worden vrijgesteld, secundaire stekkers zijn toegestaan en draadloze netwerken grotendeels worden toegelaten. “Hoe zit het als USB-D arriveert?” is iets waar niemand echt een antwoord op kan geven, hoewel het een vage reden lijkt om de e-waste, fragmentatie en consumentenverwarring van het grotere ecosysteem voor het opladen van apparaten niet aan te pakken.
Hoe de Gemeenschappelijke Laderrichtlijn zal worden gehandhaafd valt nog te bezien, want dat wordt aan de lidstaten overgelaten. Ook is het niet bewezen of bedrijven zich hieraan zullen houden in hun internationale productlijnen of eenvoudigweg specifieke EU-conforme producten zullen maken.
Dit verhaal verscheen oorspronkelijk op Ars Technica.
