Iedereen gelooft altijd dat hun kinderen mooi zijn, maar mijn moeder was niet verwarrend – ik was een mooi kind. Mijn roze, intensieve wangen werden aan de kneep en gekust gegeven, en de plooien van mijn armen en benen werden gekoesterd. Desalniettemin, naarmate ik oud word, is wat me ooit mooi maakte plotseling een probleem voor iedereen geworden.
Ik was tussen de twee dunne zussen en toen ze hartbreker en mooi meisje werden genoemd, kreeg ik “optimistische” lof. Deze bewonderingen waren geconditioneerd – iets dat ik moest verdienen of tenminste moest wachten. De ‘plattere’ opmerkingen die ik kreeg, leken meestal te zijn: “Als je het gewicht van die baby’s verliest, word je een schokkende,” of: “Adolescentie gaat prachtige dingen doen, en dan zul je zo mooi zijn als je zussen.” Ik realiseerde me dat schoonheid met anderen werd geboren, maar iets dat ik hard moest werken om te verdienen.
Eindelijk zou ik het jaar zijn om deze obsessie met schoonheid te overwinnen – en het echte interne vertrouwen laat me alle aspecten van mijn identiteit met mijn seksualiteit omhelzen.
Eindelijk zou ik het jaar zijn om deze obsessie met schoonheid te overwinnen – en het echte interne vertrouwen laat me alle aspecten van mijn identiteit met mijn seksualiteit omhelzen.
Toen ik adolescenten raakte, waren mijn wangen nog steeds rond en was mijn lichaam vergelijkbaar met de grootte van een kind. Mijn haar is echter lang gegroeid – zwart, dicht en recht. Pas toen ik eindelijk begon te loven. Ik voelde me voor het eerst aardig en besefte dat mijn haar me had geholpen om het dichtst bij de waarden van conventionele schoonheid te zijn.
Mijn haar is het enige geworden dat vreemden, vrienden en familieleden waren gewaardeerd, dus ik hield het vast. Ik zorgde voor mijn haar alsof mijn leven ervan afhing – omdat het op de een of andere manier gebeurde. Mijn zelfvertrouwen hangt af van de geldigheid van anderen. Ik realiseerde me al snel dat de lengte en dikte van mijn haar vrouwelijkheid en schoonheid in de Latijnse gemeenschap vertegenwoordigt en ik wil op die manier begrijpen. Ik wil mezelf koste wat kost zien dat mensen er aantrekkelijk voor me willen uitzien. Ik begon honderden dollars en talloze slapeloze nachten uit te geven aan haarverzorgingsproducten, behandeling en routines. Net als al het lof hebben ze echter eindelijk hun vonk verloren.
Omdat ik volwassen ben, beïnvloedt lof mij nooit op dezelfde manier. De ervaring van het leven – zoals een vriendje om dik te zijn – heeft me geleerd dat ik niet op anderen kan vertrouwen voor geldigheid. Ik heb mezelf in plus-size mode-materialen gemaakt en niet alleen mijn aanwezigheid, maar heb ook geleerd om mijn eigenwaarde te maken door mijn activiteiten. Ik realiseerde me dat mijn lichaam het belangrijkste deel van mij was.
Ik heb geleerd om mijn zelfwaarden te koesteren zoals ik ooit mijn haar aanbad. Wat anderen over mijn vet geloofden, was niet langer mijn probleem. In plaats van de criteria van onderdrukkende schoonheid niet op te geven, begon ik ze uit te dagen. Dit is zelfs wat ik me onlangs heeft geduwd om mijn haar kort te knippen.
Dit is de eerste keer dat ik niet besloot om mijn haar minder te maken. Zes jaar geleden, in een gesprek met een familielid, zei ik dat ik overweeg om een gelikte bob te krijgen. Ze vertelden me meteen dat ik niet kort haar kon “trekken” vanwege de ronde van mijn gezicht en dat lange haar een “goed” was om als een vrouw te blijven. Deze ervaring inspireerde me om mijn haar kort te knippen ondanks het feit dat ik een rond gezicht had en het was een moment van empowerment voor mij.
Snel vooruit in 2025, en mijn leven ziet er veel anders uit dan 2019 Nu zit ik midden in mijn dertig, ik ben het eens met mijn seksualiteit en realiseer me dat ik een lesbienne ben. Mijn nieuwe openheid over mijn seksualiteit vroeg me hoe ik mezelf zag en hoe ik mezelf aan de wereld zou willen presenteren. Was ik een Giri -lesbienne, een masker, een chapstick lesbian, boch of power lesbisch? Moet ik stoppen met het dragen van mijn favoriete korte tassen? Hoe we India zijn geconditioneerd om in gebreke te blijven vanaf de geboorte
Uit de transformatie van mijn laatste verdedigingshaar begon ik te experimenteren met de kleur van het haar dat ik wil begrijpen door de kleur van het haar. Dit jaar heb ik besloten dat ik deze keer zal doen met een Franse bob die deze keer minder is dan ooit tevoren.
Ik had het idee om meer korter te zijn, ondanks de eerste keer van kritiek, met mijn geest gedurende enkele maanden, en terwijl ik op mijn telefoon dum-krol, kreeg ik een video van een vrouw van een vrouw. Het werd meteen als een teken gevoeld. Ik wist dat het aan de kortste kant van mijn haar een praktijk was en een nieuwe start om mijn identiteit als een lesbienne te controleren, maar ik realiseerde me dat het tijd was om mijn persoonlijke schoonheid opnieuw uit te dagen.
Mijn gezicht was rond dan toen ik voor het eerst kort was en mijn haar groeide op een lengte waardoor ik me veilig en comfortabel voelde. Niet hetzelfde als voorheen, het kapsel heeft me op dit moment niet meteen gemachtigd – het daagde hoe ik mijn schoonheid zag. Mijn dubbele kin en zwakte werden blootgesteld. Ik heb honderden lof ontvangen, maar ik kan me een negatieve opmerking herinneren. Ik begon de vraag of ik mijn zelfvertrouwen en schoonheidslimiet te ver heb gehaald.
Mijn identiteit heeft al het werk gedaan dat ik heb gedaan, laat me dit nieuwe kapsel onder ogen zien, ongeacht elke vreemdeling in mijn leven of iemand in mijn leven.
De kruispunten van mijn identiteit zijn constant geverifieerd. Door mijn fysieke ziel te definiëren, voel ik me onder controle wanneer de samenleving en politici over mijn waarde debatteren.
Ik kan het minste van deze veranderingen doen in de aanwezigheid van mijn identiteit en vriendelijkheid – vooral wanneer de samenleving ons onder druk zet om ons te achtervolgen, geen van ons kan ooit bereiken, omdat het niet bestaat. Nu ik mijn haar speel op een manier die authentiek lijkt, voel ik me als een dikke lesbische latina.
Jessica Torres is toegewijd aan het uitdagen van een schrijver, lichaam-positieve advocaat en dominante schoonheidsnorm van sociale media. Eerder werkte hij als revivalist als schrijver, producent en on-camera talent, die hem nomineerde voor de beste schoonheids- en verticale stijl. Jessica is weergegeven in zeventien, tinconsumptie, nylon en meer.
