Christopher McQuarrie’s actiekaskraker uit 2015 “Mission: Impossible – Rogue Nation” – de vijfde film in de serie, en handig de beste – heeft een onverwacht omgekeerde actiefilmstructuur. Het begint met de grootste en meest indrukwekkende stunt van de film en eindigt met personages die alleen maar rond een tafel zitten en bespreken hoe ze een bom onschadelijk moeten maken die aan een collega is vastgebonden en de slechterik moeten lokaliseren die zijn einde van het gesprek op afstand regelt. En toch blijft de spanning, ondanks de omkering, voortdurend toenemen. Elk moment van de verlengde climax van de film wordt steeds kleiner, terwijl de spanning alleen maar toeneemt.
Bedenk dat het publiek slechts twee uur eerder getuige was van een niet-gesimuleerde stunt, waarbij Tom Cruise zich vastklampte aan de zijkant van een vliegtuig terwijl het opstijgt en ermee de lucht in reed. Cruise moest daarvoor aan de zijkant van een echt vliegtuig worden vastgebonden, en had zelfs speciale contactlenzen nodig, zodat hij zijn ogen open kon houden in de stormachtige wind. Als je tien minuten te laat was voor de film, had je die reeks gemist. En op de een of andere manier slaagde ‘Rogue Nation’ erin om snel door te gaan en een kronkelig spionageverhaal op te bouwen over de uiterst capabele Ethan Hunt (Cruise), een schurkenstaat van geheime terroristen, en een schimmige femme fatale genaamd Isla Faust (Rebecca Ferguson).
Cruise is notoir zeer betrokken geweest bij het creatieve proces van zijn meer publiekelijk zichtbare films (en dat zijn de meeste). Hoewel hij niet schrijft of regisseert, heeft hij de neiging het verhaal te dicteren, de casting te beïnvloeden en nauw toezicht te houden op alle artiesten. Dit gold zeker voor de climaxtafelscène in ‘Rogue Nation’, zoals de filmmakers toegaf in een aflevering uit 2022 van ‘Light the Fuse’, een podcast gewijd aan ‘Mission: Impossible’. Tijdens het monteren van de scène konden McQuarrie en redacteur Eddie Hamilton geen manier vinden om het te laten werken. Pas na een zelfverzekerde, creatieve suggestie van Cruise kwam het allemaal samen. Het lijkt erop dat muziek de sleutel was.
Laat de muziek gewoon doorgaan
Het is de moeite waard om te onthouden dat wanneer films worden gemonteerd, er doorgaans tijdelijke muziektracks worden gebruikt om de filmmakers een goed idee te geven van hoe een scène zal klinken als deze eenmaal voltooid is. De tijdelijke nummers kunnen hergebruikte partituren uit oudere films zijn, of bekende klassieke stukken met de juiste sfeer. Een bewerkte versie van de film wordt vervolgens aan de muzikanten overhandigd, en de muzikanten zullen hun partituren componeren op basis van het tempo van de afzonderlijke scènes. Scratchtracks kunnen echter gevaarlijk zijn, omdat sommige filmmakers dol worden op de tijdelijke muziek en hun componisten gaan vragen deze te repliceren. Dit is een van de redenen waarom filmmuziek vaak zo op elkaar lijkt.
McQuarrie maakte zich zorgen over de manier waarop hij en Hamilton ‘Rogue Nation’ aan het monteren waren, omdat de climax te druk was. Na de climaxscène waarin Benji (Simon Pegg) aan een bom is vastgebonden, is er een extra achtervolging naar de Tower of London, waardoor Ethan de slechterik van de film, Solomon Lane (Sean Harris), kan vastleggen en een scène waarin Ethan schijnbaar gevangen zit. een kogelvrije doos. Elk element van de climax werkte op zichzelf met zijn eigen tijdelijke nummer, maar McQuarrie vond dat de film te vaak eindigde.
Cruise, die aanwezig was bij de montage, suggereerde alleen dat de muziek niet mocht stoppen. Als de muziek doorgaat, blijft de spanning hoog. McQuarrie ontdekte dat Cruise gelijk had en zei:
“De eerste versie van ‘Rogue Nation’… het publiek tijdens de eerste tests zei dat het voelde alsof de film vijf eindes had. En het antwoord op die aantekeningen was: ‘Nou, je moet een deel van de zaken aan de film weglaten.’ einde.’ En Tom zei: ‘Nee, nee, nee, luister gewoon naar de muziek. Elke scène met de tijdelijke partituur is: “duh-duh!” En hij zei tegen componist Joe Kramer: ‘Schrijf gewoon een stuk van 20 minuten dat de hele laatste twee rollen afspeelt, alsof het één reeks is.’ En de (test)score schoot omhoog en alle noten verdwenen.”
Dit is natuurlijk een verbazingwekkend inzicht. Cruise had in dit geval 100% gelijk, want de climax werkt als een tierelier. Een pluim.
