Het horrorvervolg Quentin Tarantino is leuker dan het origineel op Netflix staat

Alfred Hitchcock is een van die filmmakers die als onaantastbaar wordt beschouwd. Alleen al het idee om een ​​Hitchcock-film opnieuw te maken, of een vervolg te maken op een van zijn films, klinkt vaak als heiligschennis, hoewel dat mensen er door de jaren heen niet van heeft weerhouden het te doen (Gus Van Sant, beroemd of misschien berucht, maakte ooit een film). shot-voor-shot-remake van ‘Psycho’). Veel van Hitchcocks films worden als klassiekers beschouwd, en ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat een van zijn beroemdste en meest geliefde films ‘Psycho’ uit de jaren 60 is. Door de vlezige roman van Robert Bloch te bewerken, creëerde Hitchcock een briljante thriller met een moordend twist-einde, en zelfs als je de film op de een of andere manier nog nooit hebt gezien, ben je je waarschijnlijk zeer bewust van de beroemde douchescène, waarin Marion Crane van Janet Leigh wordt neergestoken. tot de dood. Het is een scène die als baanbrekend en innovatief wordt beschouwd vanwege de snelle montage, die ons ervan overtuigt dat we Leigh in stukken zien snijden, ook al zien we nooit dat het mes haar vlees doorboort.

Hitchcock filmde “Psycho” voor minder dan $ 1 miljoen, wat een ongebruikelijke beslissing was voor de populaire filmmaker, maar er ook voor zorgde dat de foto een groot kassucces werd. Bovendien werd ‘Psycho’ een soort fenomeen; het hielp bij het ontstaan ​​van het slasher-genre, en het wordt tot op de dag van vandaag nog steeds geprezen als een bonafide klassieker. ‘Psycho’ heeft meer dan twintig jaar op zichzelf gestaan, en toen gebeurde er iets potentieel schandaligs: iemand maakte een vervolg. En weet je wat? Ondanks alle verwachtingen is “Psycho II” verrassend goed. Maar geloof mijn woord niet. Vraag het maar aan Quentin Tarantino, die zei dat hij denkt dat ‘Psycho II’ eigenlijk zo is beter dan de eerste film.

Naast zijn filmcarrière is Quentin Tarantino bekend geworden door zijn ietwat onconventionele filmopnames. Soms zegt hij dingen waar de meeste mensen het mee eens zijn. Andere keren zal het lijken alsof hij opzettelijk tegendraads speelt. Maar voor het grootste deel waardeer ik de scherpe opnames van Tarantino, zelfs als ik het er niet mee eens ben, omdat hij altijd probeert ze te ondersteunen met zijn eigen persoonlijke mening. Tijdens iets dat het Tarantino Film Festival in 2005 werd genoemd (via Far Out Magazine), liet Tarantino de enigszins verrassende onthulling vallen dat hij ‘Psycho II’ leuker vindt dan ‘Psycho’. Terwijl ik persoonlijk denk dat deze mening dat wel is gekIk kan zien waar Tarantino vandaan komt. Dit is ook niet de eerste keer dat Tarantino dit ter sprake brengt. Terwijl hij op de HIstory of Horror-podcast van Eli Roth verscheen, zong Tarantino de lof van “Psycho II”.

Op die podcast zegt Tarantino: “In de jaren ’80 werd Hitchcock behandeld als een soort filmische heilige”, dus het idee om een ​​vervolg op een Hitchcock-film te maken werd als krankzinnig beschouwd. Tarantino voegt er echter aan toe dat hij “niet zo verliefd is op Hitchcock als alle anderen” en ook niet “overdreven gecharmeerd is van de originele ‘Psycho’.” Maar Tarantino was gecharmeerd van “Psycho II”-regisseur Richard Franklin, die Franklins thriller “Road Games” zijn favoriete Australische film noemde. Tarantino voegt op de podcast toe dat hij niet alleen denkt dat Anthony Perkins beter is in ‘Psycho II’ dan in ‘Psycho’, maar hij zegt ook over Perkins’ Psycho II-optreden: ‘Ik denk dat het een van de grootste hoofdrolspelers is. optredens in elke horrorfilm ooit gemaakt.”

Voor het geval je een opfriscursus nodig hebt: de originele ‘Psycho’ begint met de introductie van Marion Crane van Janet Leigh, die wat geld steelt van haar werkgever in de hoop een leven te beginnen met haar vriend Sam (John Gavin). Marion gaat op de vlucht en komt terecht bij het Bates Motel, dat wordt beheerd door de nerdy maar vriendelijke eigenaar Norman Bates (Anthony Perkins). Achter het motel staat een griezelig gotisch huis waar Norman met zijn dominante moeder woont. Het hele eerste bedrijf van de film is opgezet om ons te laten denken dat dit verhaal helemaal over Marion zal gaan, en dan ontketent de film een ​​schokkende wending wanneer Marion wordt doodgestoken in de douche van haar motelkamer. Haar moordenaar is onscherp en gehuld in schaduw, maar de implicatie is dat Normans moeder de daad heeft gepleegd.

Norman, altijd de goede zoon, verdoezelt de misdaad en dumpt Marions lichaam en auto in een nabijgelegen moeras. Later komt er een privédetective (Martin Balsam) opdagen, ingehuurd door Marions baas, en Normans moeder vermoordt hem ook. Uiteindelijk werkt Marion’s zus Lila (Vera Miles) samen met Sam om Marion te vinden, en ook zij belanden in het motel. En dan ontketent de film nog een andere wending: de moordenaar is niet de moeder van Norman. In feite is de moeder van Norman al lang dood. De moordenaar is dat eigenlijk Normandischdie een gespleten persoonlijkheidsstoornis heeft waardoor hij de persoonlijkheid van zijn overleden moeder aanneemt en mensen vermoordt. De film eindigt met Norman, schijnbaar nu volledig getransformeerd in zijn overleden moeder, opgepakt door de politie.

“Psycho II” werd uitgebracht in 1983, drie jaar na de dood van Hitchcock. Aanvankelijk was Universal van plan om van het vervolg een direct-to-tv-film te maken. Tom Holland (nee, niet de Spider-Man-acteur, maar eerder de regisseur van de eerste “Child’s Play”) werd ingeschakeld om een ​​origineel script te schrijven, en Richard Franklin werd ingehuurd om te regisseren. De originele Norman Bates-acteur Anthony Perkins kreeg het project aangeboden, maar wees het aanvankelijk af. Het gerucht gaat dat Christopher Walken (!) toen de rol van Norman kreeg aangeboden. Perkins veranderde echter al snel van gedachten. De betrokkenheid van Perkins was voldoende om Universal ertoe te brengen de film van een film gemaakt voor tv om te zetten in een daadwerkelijke bioscoopuitgave.

‘Psycho II’ begint 22 jaar na de eerste film. Norman heeft de afgelopen decennia opgesloten gezeten in een psychiatrische inrichting, maar nu roepen de rechtbanken en de arts van Norman (wijlen de geweldige acteur Robert Loggia!) uit dat Norman genezen is. Dit past niet bij Lila (Vera Miles, die haar rol uit de eerste film opnieuw vertolkt), die begrijpelijkerwijs nog steeds boos is dat Norman haar zus heeft vermoord. Norman keert terug naar zowel zijn huis als het Bates Motel, en neemt een baan aan als kok in een plaatselijk restaurant. Hij wil zijn leven weer op de rails krijgen en raakt bevriend met zijn nieuwe collega Mary (Meg Tilly). Maar er gebeuren vreemde dingen: Norman ontvangt dreigbrieven van iemand die beweert zijn moeder te zijn, en soms ziet hij de figuur van een oude vrouw in het slaapkamerraam van zijn moeder. Er beginnen ook mensen vermoord te worden. Net als de originele film houdt ‘Psycho II’ ons opzettelijk in spanning: is Norman weer gek geworden? Is moeder op de een of andere manier terug?

Ik zal niets verklappen voor het geval je de film nog niet hebt gezien, maar ik kan wel zeggen dat “Psycho II” verrassend effectief is. Ondanks wat Quentin Tarantino zegt, is het lang niet zo goed als het origineel van Hitchcock, maar het is veel beter dan waar het recht op heeft. En zoals Tarantino zei: Anthony Perkins is uitstekend in de film. Hij doet fantastisch werk, waardoor we echt met Norman sympathiseren – we voelen ons medelijden met deze man, ook al is de kans reëel dat hij (opnieuw) mensen vermoordt. Je kunt dit allemaal zelf zien door ‘Psycho II’ te bekijken, dat nu op Netflix wordt gestreamd. (De originele “Psycho” wordt daar ook gestreamd.)