Van dichtbij zien de Honda Zero EV’s er nog aantrekkelijker uit
Honda bracht vorig jaar op de CES een van de interessantere concepten uit met twee Honda Zero-prototypes: de Saloon en de Space-Hub. Het beloofde over een jaar terug te komen met iets dat iets dichter bij de productie lag. Maar in plaats van die designelementen uit het ruimtetijdperk te temperen, leunde Honda erin. Weg naar binnen.
De Honda 0 Limousine en Honda 0 SUV behouden veel van wat de concepten zo raar en anders maakten – en niet noodzakelijkerwijs op een onaangename manier. Maar het is zeker niet de elektrische CR-V die klanten zijn geweest het bedrijf bedelen jarenlang te maken. In feite lijkt Honda tegen al die mensen die normie-achtige EV’s willen zeggen: “We zien jullie. Wij horen je. Het maakt ons niet uit.”
Er is al veel gezegd over de overeenkomsten tussen deze Honda Zero-prototypes en bepaalde iconische voertuigen uit de jaren ’70 en ’80, zoals de Lamborghini Countach, AMC Gremlin, Aston Martin Lagonda Shooting Brakeen (h/t Jason Torchinsky) de Brubaker-doos.
Mijn theorie is dat Honda deze ontwerpinspiraties gebruikt als een manier om de toekomstige schok van een ultraminimalistisch interieur te compenseren, en alle marketing spreekt over ‘softwaregedefinieerde voertuigen’. Honda’s echte aankondiging dit jaar was tenslotte het in eigen beheer ontwikkelde besturingssysteem, genoemd naar de iconische Asimo-robot.
De Zero EV’s voelen vooral aan als een hoop windowdressing voor het eigenlijke product, namelijk software. Wat is een betere manier om mensen naar een TED-talk over ‘high-performance system-on-a-chip’ te laten luisteren dan door voor een auto te staan die eruit ziet alsof hij in een lage baan zou moeten zweven?
Een van de dingen die mij opvielen aan de Limousine was het ontbreken van een achterruit; die afgeronde rechthoek achterin is niet transparant. Het diepte-effect is zeer indrukwekkend, maar verbergt een incognitovenster niet. Het is gewoon het achterlicht.
Iets anders dat mijn aandacht trok, was het ontbreken van zijspiegels. Honda gebruikt in plaats daarvan camera’s. Bestuurders die hun dode hoeken willen controleren, zullen twee schermen moeten gebruiken die zijn ingebed aan weerszijden van het lange stuk glas dat zich over de hele lengte van het dashboard uitstrekt. Natuurlijk vereisen de Amerikaanse veiligheidsvoorschriften gewone oude zijspiegels, dus dit lijkt vooral ambitieus.
De SUV is minder ‘verspreid’ dan de Limousine, en dat betekent waarschijnlijk dat we er waarschijnlijk vóór de sedan een versie van op de Amerikaanse wegen zullen zien. Er is zeker een achterruit en de luchtigheid van de kas lijkt te verwijzen naar Honda Zero’s ontwerpprincipes van ‘dun, licht en wijs’.
We hebben echter geen specificaties voor beide voertuigen Honda heeft gezegd dat zijn Zero EV’s zullen putten uit de Formule 1-race-ervaring van de autofabrikant. De autofabrikant streeft ook naar een optimale accu-efficiëntie via zijn e-Axle-systeem, bestaande uit een motor, omvormer en versnellingsbak die elektrische energie omzetten in energie voor het rijden. Er wordt verwacht dat elke elektrische auto een bereik van zo’n 500 kilometer zal hebben, wat zich vertaalt naar een batterij van 80 tot 90 kWh.
Andere belangrijke details zijn onder meer een poging om elektronische regeleenheden te consolideren, vergelijkbaar met de onlangs opnieuw gelanceerde R1-voertuigen van Rivian. Door het aantal componenten en bedrading te verminderen, probeert Honda duidelijk zijn kosten te beperken in een omgeving waarin de productieprijs lijkt te stijgen.
De afwezigheid van iets dat ook maar enigszins lijkt op een fysieke knop of draaiknop in beide voertuigen is een redelijk goed teken dat autofabrikanten de smeekbeden van klanten blijven negeren om te stoppen met het overbrengen van elk laatste stukje functionaliteit via de digitale interfaces. Ja, ik ben een oude man schreeuwen tegen wolkenmaar uit liefde voor God, geef me iets om te draaien of te duwen. Proberen de hitte aan te passen door blindelings tegen een gladde ruit te tikken terwijl je met een snelheid van 120 km/u over de snelweg rijdt, is niet bepaald mijn idee van een leuke tijd.