Rondom de Andromeda Galaxy, drie dozijn kleine sterrenstelsels gedragen zich niet zoals wetenschappers verwachtten.
NASA’s Hubble Space Telescope heeft getraind op Andromeda voor een diepe duik in hoe de satellietstelsels in een baan om de tijd zijn gevormd en veranderd in de loop van de tijd. Wat ze vonden onthulde een populatie dwergstelsels die heel anders zijn dan degenen die rond de Melkweg.
Ongeveer 2,5 miljoen lichtjaar Weg, deze ruimtebuurten vormden lang geleden het grootste deel van hun sterren. Maar in plaats van de productie te stoppen, zoals computersimulaties suggereren, bleven ze langzaam nieuwe sterren maken uit een voorraad gas.
“Star Formation ging echt tot veel latere tijden door, wat helemaal niet is wat je zou verwachten voor deze dwergstelsels,” zei Alessandro Savino, een astronoom bij UC Berkeley, in Een verklaring. “Niemand weet wat er tot nu toe van moet denken.”
Een klein sterrenstelsel was miljarden jaren ophouden met het maken van sterren. Toen is het opnieuw opgestart.
Hubble veroverde een vogelperspectief van de bekende dwergstelsels die rond het grote Andromeda -sterrenstelsel draaien. Deze 36 kleinere satellieten zijn geel omcirkeld.
Credit: NASA / ESA / Alessandro Savino / Joseph Depasquale / Akira Fujii DSS2
In het verleden zagen wetenschappers voornamelijk dwergstelsels in de buurt van de Melkweg, maar ze wisten nooit zeker of die representatief waren voor anderen in het universum. Daarom wezen ze op Hubble, die de aarde draait, op de Dichtste grote sterrenstelseldie zijn eigen schare satellietstelsels heeft.
De studiegepubliceerd in The Astrophysical Journalis gebaseerd op observaties van meer dan 1.000 telescoopbanen. De ingrijpende wetenschapscampagne stelde astronomen in staat om een gedetailleerde 3D -kaart te bouwen van Andromeda’s 36 dwergstelsels en reconstrueren hoe ze nieuwe sterren hebben gemaakt gedurende de 13,8 miljard jaar sinds de Oerknal. De afbeeldingen hebben een uniek vogelperspectief op Andromeda en zijn omgeving geboden.
Mashable Lichtsnelheid
Naast de langdurige sterrendragende jaren van de dwergstelsels, waren wetenschappers verrast om te ontdekken dat de helft op hetzelfde vlak zat en in dezelfde richting bewoog. Echter, Fusies en botsingen resulteert meestal in objecten die in inconsistente aanwijzingen reizen.
“Dat is raar,” zei Daniel Weisz, de hoofdonderzoeker bij UC Berkeley, in een verklaring. “Het was eigenlijk een totale verrassing om de satellieten in die configuratie te vinden, en we begrijpen nog steeds niet helemaal waarom ze op die manier verschijnen.”
Astronomen hebben geleerd dat sterrenstelsels de neiging hebben klein te beginnen en groter te worden door gas te verzamelen en samenvoegen met andere sterrenstelsels. Maar de meeste dwergstelsels die sterren maakten voor de zogenaamde Tijdperk van reionisatie Nooit weer aan de slag gaan. Reionisatie was een tijdperk van grote overgang die meer dan 13 miljard jaar geleden plaatsvond. Het was toen het babyuniversum veranderde van een neutrale toestand naar een gevuld met vrije elektronen en protonen.
De bovenstaande animatie geeft een fly-around beeld van het Andromeda Galaxy en zijn omliggende dwergstelsels, gebaseerd op Hubble-gegevens.
Omdat de meeste kleine sterrenstelsels hun sterrenactiviteit in de eerste paar miljard jaar van het universum hebben uitgeschakeld, hebben veel wetenschappers gedacht dat reionisatie de reden was. Sommige onderzoekers ook dat idee in twijfel trekken.
Astronomen vermoeden dat Andromeda relatief recent een grote botsing had met een ander sterrenstelsel, misschien 2 tot 5 miljard jaar geleden. De Melkweg daarentegen heeft waarschijnlijk geen run-in gehad met een ander sterrenstelsel gedurende 8 tot 10 miljard jaar. Andromeda’s botsing – en zijn enorme schaal – zou het exotische en diverse satellietsysteem van de Galaxy kunnen verklaren.
De studie heeft de speculatie van het team alleen maar verdiept dat dwergstelsels niet allemaal zoals die in de buurt van huis zijn. Ze kunnen een breed scala aan lot hebben, de onderzoekers stellen, en er zijn meer observaties nodig om na te gaan waarom.
“Alles verspreid in het Andromeda -systeem is erg asymmetrisch en verstoord. Het lijkt erop dat er niet zo lang geleden iets belangrijks is gebeurd,” zei Weisz. “Ons werk heeft aangetoond dat sterrenstelsels met lage massa in andere ecosystemen verschillende evolutionaire paden hebben gevolgd dan wat we weten uit de Satellietstelsels van Melkweg.”
