Het echte verhaal van “De Orde”
De materialen van Terrorgram, waaronder levensvatbare instructies voor het maken van bommen, camouflage- en tactische handleidingen, en instructies over hoe kritieke infrastructuur zoals elektrische onderstations, waterzuiveringsinstallaties en dammen uitgeschakeld kan worden, zijn geradicaliseerd in de loop van de tijd. minstens één zogenaamde ‘heilige’”, of mass shooter, en zouden verband hebben gehouden met een reeks van aanvallen op het elektriciteitsnet in North Carolina evenals verschillende actieve federale vervolgingen.
“William Pierce bouwt geen bommen,” vertelde Mark Potok van het Southern Poverty Law Center een kwart eeuw geleden aan Rolling Stone. ‘Hij bouwt bommenwerpers.’ In veel opzichten vervult het Terrorgram Collective nu dezelfde rol, en zijn publicaties zijn de moderne versie geworden van de Turner-dagboeken. De boodschap van haat en geweld van de groep, die wereldwijd wordt verspreid via de gematigdheidsvrije wildernis van Telegram, circuleert nu onafhankelijk van welke georganiseerde groep of ideologie dan ook, zodat ontevreden, onevenwichtige ‘eenzame wolven’ zich kunnen vastklampen als rechtvaardiging voor toekomstige wreedheden.
Terwijl De Orde blijft stevig geworteld in het verleden, met uitzondering van een vluchtige verwijzing naar de bomaanslag in Oklahoma City in 1995 in een titelkaart, tijdens de productie was er geen ontkomen aan het drumgeluid van de heroplevende extreemrechtse strijdbaarheid in de Verenigde Staten. Kurzel, de directeur, herinnert zich dat hij naar de berichtgeving over de opstand van 6 januari keek en een opmerking maakte over de galg die buiten het Capitoolgebouw was geplaatst – een tekening daarvan staat in het boek en in de expositiescène met de wet. “De Turner-dagboeken begon zichtbaarder te worden in een hedendaagse setting op een manier waar ik een beetje door geschokt was”, zegt hij tegen WIRED vanuit zijn woonplaats in Tasmanië. Na 6 januari is Amazon inderdaad verwijderd De Turner-dagboeken uit de online inventaris.
Hoults bravoure weergave van een ijskoude, gecontroleerde maar bedreigende Mathews tijdens de campagne van de Orde van gewapende overvallen, namaak, moord en gewapende confrontatie met de FBI is een van de dubbele ankers van de film. Afgezien van een opvallende fysieke gelijkenis met de oprichter van de Silent Brotherhood, bestudeerde Hoult zijn onderwerp nauwgezet, waarbij hij de maniertjes en bewegingen van Mathews uit oude documentairebeelden nabootste, teksten bestudeerde die zijn onderwerp radicaliseerden, gewichten tilde en alcohol uit zijn dieet schrapte.
“Mathews was iemand die van tevoren dacht en plande wat zijn uiteindelijke doel was, ik denk dat hij dat altijd in het oog hield. Dat is iets waar Justin en ik over spraken, dat hij zijn hoofd niet zou verliezen door triviale dingen of dingen die zijn zaak mogelijk zouden schaden. In zijn gedachten had hij in zekere zin zijn lot al gepland”, vertelt Hoult aan WIRED.