Voetbalfans worden erg recht op de titel – Zelfs Tod Bowhli is niet genoeg om £ 1 miljard meer uit te geven en supporters denken dat ze het recht hebben om de eigenaren voor alles te bekritiseren, schrijft Simon Jordan

We zijn in de wereld van verbeterd activisme en een toepassing over elk nummer, het is niet verwonderlijk dat bepaalde voetbalfans de manier veranderen om contact op te nemen met hun clubs, vaak met het gevoel van rechten.

Ooit maakten de eigenaren zelden deel uit van de gedachte van een gemiddelde supporter. De mentaliteit is echter naar een punt gegaan waar de clubs die de clubs runnen alleen aanwezig zijn om kritisch en bekritiseerd te zijn – of tot de volgende dwaas en totdat hetzelfde wordt gedaan totdat hetzelfde wordt gedaan om de hele inhoud van hun portemonnee te legen.

Anti-Daniel Levi Manifesto van Tottenham-volgers in Manchester United en Tottenham-volgers is campagne gevoerd, soms zonder verdienste.

Nu is er een demonstrant in Chelsea die miljarden in zijn club heeft gehouden en zo ervan beschuldigd is veel uit te geven aan zijn club! Ik denk dat ik nu alles heb gezien.

Ik zie de rol van fondom met interesse omdat ik een fan van mezelf ben. Alleen heb ik veel geld ineens verdiend omdat voetbal geen bescheiden koestering ontkende die een dominante aanwezigheid was.

Mijn vader was in de jaren 1950 in de boeken van Crystal Palace. Ik groeide op honderd meter van Cellherst Park en ging met mijn vader mee, als de menigte intensiteit had, sprong ik van de achterkant van de Homesdale Terracesing naar de voorkant.

Fans zijn ongetwijfeld de kracht en de kracht van voetbal. Hun emoties geven de industrie brandstof door gedreven door drukte en interesse die omroepen naar de tafel brengt.

Ik realiseer me echter dat fans hun clubs verwachten en wat ze willen en nu begrijpen ze als hun recht, een ongewenst risico is ontwikkeld in het evenwicht tussen hen.

Gesprekken en suggesties met supporters zijn belangrijk – ik speelde vroeger paleisfans bij het stemmen van de kit die we elk seizoen droegen en probeerden prijzen op een eerlijk niveau te houden – maar die supporters moeten ook erkennen dat de eigenaren beslissingen nemen met behulp van al hun informatie over hun club.

De opvattingen van fans worden niet gemaakt door het prisma van volledige informatie, die elke financiële transacties of accounts test.

Het was meestal gebaseerd op de laatste resultaten van hun team en nu is de mening van alle zaken uitgebreid; De stijl van het team, de eigenaren, de prijs van een wedstrijdkaartje – kan de beste spelers kopen voor het meest gemak om het geld te eisen.

Ergens langs de lijn is de verwachting de enige persoon die de eigenaren en uitzendingen moet betalen.

Vóór de recente Chelsea-wedstrijd tegen Southampton was een mars tegen mede-eigenaar Tod Bohli een mars tegen de ‘we willen onze Chelsea terug’ om een ​​duidelijke klacht in te dienen.

Een paar weken geleden zouden dezelfde fans de ironie niet moeten missen dat ‘we terug zijn naar onze Chelsea’. De lijst met klachten, beginnend bij het financiële nadeel van het hart van de club, wordt Bohli’s derde schutter van het gras genoemd. Maar het is echt omdat ze geen games winnen.

Bohli kan van veel dingen worden beschuldigd, maar het niet investeren in Chelsea’s Play Squad is daar niet een van. Het is niet langer genoeg, zo lijkt het.

Fans zullen hun gevoelens luid laten zijn, hun gevoelens over de volledige variatie van de uitgebreide kwesties in hun zakelijke leven buiten het voetbal. Het lijkt erop dat alles op tafel ligt.

De protesten van supporters zijn niet nieuw. Ik was ooit in de directiekamer van Oloves toen de buitenstaanders schreeuwden en dingen gooiden omdat ze niet hielden hoe dingen eigendom waren van Sir Jack Harda en CEO Judge Mixy en niemand meer in zijn club was toegewijd dan Jack.

Hoe groter echter, het enthousiasme van deze zeldzame onrust was spontaan, de fans werden veroorzaakt door het verliezen van het veld en iemand lastig te vallen om iemand de schuld te geven.

Het is nu anders. Zonder duidelijke afwijkende mening is het het tijdperk van georganiseerd protest met een hoofdstad P; Georganiseerd, gestructureerd en sterk.

Ik kan niet zien waarom iemand anders voor Boly Enzo Fernandez $ 106 miljoen zou moeten verzorgen – maar hij doet het met zijn investering – maar om de een of andere reden denken Chelsea -supporters dat zijn ongehoorzaamheid een teken is dat hij niet continu beloofde voor de voormalige Russische Aulrak/Dakat Bars ‘Club.

Fans zullen beweren dat ze zullen eindigen met het betalen voor dure afspraken via ticketprijzen, merchandise en abonnementen. Er kan waarschijnlijk iets zijn, maar mijn kijk is dat als je een shirt koopt, je het draagt. En als u het shirt als een zwakke waarde beschouwt, koopt u het niet en eindigt de energie op de prijs aan het einde.

Het evenwicht tussen een voetbalclub en zijn marktverwachtingen creëert nu een nieuwsgierigheid. We zijn in een samenleving waar iedereen een mening heeft.

Ik heb mensen horen suggereren dat de schuld van £ 140 miljoen van Chelsea een enorm probleem is. Zelfs om daar een gesprek over te beginnen, denk ik dat ik me onredelijk voel. Als uw huis $ 2,5 miljard waard is en u een hypotheek van $ 140 miljoen hebt, zal niemand angstig zijn.

Uiteindelijk zal Bohli het woord negeren. Fans hebben invloed op de macht. Het is een fictie dat de voetbaldirecteuren de directeuren afwijzen als reactie op wat ze in het stadion horen. Zeer zelden schreeuwen fans om een ​​manager te ontslaan wanneer niemand boven zichzelf erover nadenkt.

Ik haat ook het idee van een fan-leadership-evaluatie geleid door de overheidsbewerkingsregulator voor onze nationale sport. De Premier League is een ongekend wereldwijd sportsucces dat enigszins subtiele en ietwat mooie distributie voor de piramide vereist.

Het is niet belachelijk om te vragen tot originele filiaalhervormingen vanwege wat fans het spel willen in plaats van de behoefte aan het spel, en als de door de overheid werkt regelgevers hun bureaucratische leegte in onze nationale sporten mogen zeggen, zullen mijn woorden een werk van zelfverlies zijn, zoals mensen in andere industrieën hebben gedaan.

Hoe kijken uw gecontroleerde gas- en waterservices en rekeningen tegenwoordig?

Voetbal heeft zich ontwikkeld uit het spel van pure werkende man. Clubs hebben nu sporttainmentbedrijf. Eigenaren moeten commercieel effectief zijn in de wereld van hoge uitgaven. Het is gewijzigd door inch inch, tuin op de tuin.

We bevinden ons ook in een digitaal tijdperk waarin fans hun eigen mediaplatforms hebben die meestal succesvol zijn wanneer ze ontevredenheid verspreiden – als iemand als AFTV (beheerd door Arsenal -supporters) en Mark Goldbridge, die zichzelf heeft veranderd in ’s werelds grootste club in Manchester United.

Soms heeft deze inhoud een interessant beeld van de inhoud, op andere momenten schudt het de maan.

Bohli zei onlangs dat hij dacht dat NFL een betere groei had dan Netflix omdat het zijn eigen oneindige programmering creëerde.

Hij zal niet afzien van het proberen om zijn geweldige kijk op Chelsea te volgen, maar ik vrees dat een meerjarige en ietwat verwarde demonstranten hier blijven.

Fans zijn blij om de traditionele kennis aan te nemen die spelers en regisseurs tijd nodig hebben, dus hun relatieve geduld met Ruben Amorim in United.

De eigenaren worden echter afzonderlijk beschouwd. Van hen wordt verwacht dat ze het onmiddellijk goed doen zonder het excuus van fouten. Uiteindelijk kan worden gezegd dat u de eigenaren krijgt die u verdient.