Donald Trump heeft de Amerikaanse traditie niet uitgevonden van het weggooien van onze vrienden als een slechte prom -date (vraag de Koerden, Afghaanse tolken of iemand die door “Rambo: First Blood Part II” zat). Maar sinds hij terugkeerde naar kantoor, heeft hij deze maar al te frequente slechte gewoonte genomen en het officieel Amerikaanse beleid gemaakt.
Het laatste voorbeeld? De conclusie van Trump dat Volodymyr Zelensky, de leider van Oekraïne – weet je, het land dat momenteel wordt omgezet in puin door Russische raketten – is “niet klaar voor vrede” en dat hij “de Verenigde Staten van Amerika niet gerespecteerd”. Deze laatste verklaring (live op tv gemaakt tijdens een verhitte Oval Office -bijeenkomst) kwam op de hielen van Trump naar sociale media om hem een ’dictator’ te noemen.
Als ironie een hernieuwbare energiebron was, zou de retoriek van Trump een eeuw voor de Verenigde Staten kunnen voeden. Want terwijl Trump Zelensky onder de bus gooit, zijn echte verliefdheid, Vladimir Poetin – de man serieel beschuldigd van het vergiftigen van journalistende man wiens Critici worden meestal dood, gevangengezet of verbannende man die Wint ‘verkiezingen’ door verdachte, voorspelbare aardverschuivingen – Is hier een werkelijk dictatuur. Zijn troepen zijn Oekraïense vrouwen verkrachtenvolgens onderzoekers; Zijn krachten zijn kinderen ontvoeren En afvlakken steden. Maar ja, de echt Probleem is de gekozen leider die hen probeert te stoppen.
Het zou moeilijk zijn om te overschatten hoe snel deze relatie uit elkaar is gevallen. In het geval dat je het gemist hebt, nam Trump het op zich Onderhandel over het lot van Oekraïne zonder Oekraïne in de kamer te hebben. Zijn team dreef ook een “aanbod” naar Oekraïne rechtstreeks uit “The Godfather”: overhandig wat minerale rechten als “terugverdientijd” voor onze hulp in het verleden, en misschien zullen we erover nadenken Laat u uw land blijven verdedigen. Misschien.
En als dat niet vernederd genoeg was, escaleerden Trump en vice -president JD Vance tijdens die eerder genoemde Oval Office -bijeenkomst dingen naar een nieuw dieptepunt, en organiseerde een op televisie op televisie Oval Office op Zelensky in een spektakel die meer geschikt is voor de WWE dan internationale diplomatie.
Tijdens de uitwisseling noemde Vance Zelensky ‘respectloos’ en zei dat hij Trump dankbaarder zou moeten zijn. De botsing, uitgezonden voor de wereld om te zien, was niet alleen een politieke machtsbeweging – het was een berekende daad van degradatie, het versterken van de boodschap dat onder Trump wordt verwacht dat Oekraïne naar verwachting voor elke kogel zal grof. Het was een diplomatieke ramp en een propaganda -geschenk naar Moskou, allemaal in één gerold.
Let niet op het feit dat we Oekraïne hebben verzekerd (voor en na de Russische invasie) dat we hun rug zouden hebben. Als we die belofte nu verbreken – zoals het lijkt te doen – zijn de gevolgen niet bij Kyiv. De boodschap zal veel verder gaan dan Oekraïne naar onze bondgenoten (die nerveus kijken) en onze vijanden (die aantekeningen maken).
Voor het grootste deel van een eeuw is het Amerikaanse buitenlands beleid hierop neergekomen: we betalen de meeste rekeningen en voorkomen dat pestkoppen over zwakkere soevereine staten rollen. In ruil daarvoor krijgen we een wereld die zich (meestal) gedraagt.
Trump kijkt echter naar deze wederzijds voordelige deal en gaat ervan uit dat hij ‘wordt opgelicht’. Hij bekijkt de NAVO als een groepsdiner waarbij alle anderen kreeft bestelt, en hij denkt dat hij vastzit aan de rekening.
Waarom zouden we betalen voor beveiliging? Waarom zouden we onze bondgenoten verdedigen?
Uh, omdat het voorkomt dat de wereld een vlammende afvalcontainer wordt.
Het alternatief is veel erger: bondgenoten (inclusief kernwapens) of ze beginnen nieuwe, minder savikje vrienden te maken. Geen van beide scenario’s eindigt goed voor de VS
Laten we het over onze bondgenoten hebben. Duitsland is het herbergen, dat – als je zelfs een enkel geschiedenisboek hebt gelezen dat na 1945 wordt gepubliceerd – je misschien een beetje ongemakkelijk maakt.
Dat gezegd hebbende, de vrije wereld kan behoefte Duitsland om op te treden als de VS zich terugtrekt vanuit het mondiale toneel zoals Homer Simpson verdwijnt in de struiken.
“Mijn absolute prioriteit zal zijn om Europa zo snel mogelijk te versterken, zodat … we echt onafhankelijkheid van de VS kunnen bereiken,” de Duitse kanselier in het wacht Friedrich Merz zei Voordat de uiteindelijke resultaten van zijn verkiezing zelfs werden aangekondigd. “Na de verklaringen van Donald Trump vorige week uiteindelijk, is het duidelijk dat de Amerikanen … grotendeels onverschillig staan voor het lot van Europa.”
Een van de meest recente verklaringen, Trump beweerd: “De Europese Unie werd gevormd om de Verenigde Staten te verpesten. … en ze hebben het goed gedaan. ” In werkelijkheid, en Bluc,, De EU vertegenwoordigt onze grootste handelspartner.
Het is niet alleen Europa. Lange tijd vrienden Australië, Taiwan en Canada (of zoals Trump onze buurman, de 51e staat van Amerika), beginnen rond te kijken en nerveus te worden. Zelfs Japan – ja, dat vroegere rijk we vroegen beleefd om de Stille Oceaan nooit meer te veroveren – is begonnen sinds de eerste Trump -administratie Om wapens in te slaan zoals er is een Apocalypse Fire Sale.
Dit alles markeert een nogal grimmige vertrek van de nucleaire paraplu en de naoorlogse liberale orde die-afgezien van een paar opmerkelijke uitzonderingen na-sinds 1945 Amerikanen heeft laten genieten van een zalige vrede met airconditioning, compleet met garages met twee auto’s, goed beheerde gazons en winkelcentra.
Maar hey, wie heeft stabiliteit nodig als je opwinding kunt hebben? Het onderhouden van deze allianties heeft immers moeite gedaan. Ten eerste moet je blijven opzuigen aan mensen die niet zo sterk zijn als jij, en waarschijnlijk niet zoveel geld aan het chippen als ze zouden kunnen.
Neem bijvoorbeeld de toespraak van president Reagan ter herdenking van de 40e verjaardag van D-Day. Ik herinner me dat ik het als een jongen hoorde en dacht: “Waarom al het gepraat over de geallieerden?” Ik bedoel, Reagan ruste over de ‘onmogelijke moed van de Polen’, ‘The Forces of Free France’ en de ‘onovertroffen moed van de Canadezen’. En hij gooit schijnbaar vreemde verwijzingen naar Britse troepen die doedelzakken horen en naar Lord Lovat van Schotland.
Waarom? Omdat we toen wisten dat de wereld beter werkte toen onze vrienden geloofden dat we samen in deze existentiële strijd waren. Trump lijkt zijn best te doen om het tegenovergestelde bericht te sturen: Je staat er alleen voor!
Maar de grootste reden dat het verlaten van onze bondgenoten dom is, kan in één woord worden samengevat: China. Herinner je China, toch? Het land dat ons fentanyl en Tiktok-propaganda stuurt en ons vier-op-één overtreft? Nou, raad eens – als de vrije wereld bij elkaar blijft, passen we ze vrijwel overeen in bevolking, land en kracht. Maar alleen als we Blijf bij elkaar.
Trump, de zogenaamde grootste dealmaker, is hier de slechtste deal in de Amerikaanse geschiedenis door ons invloed weg te geven, bondgenoten te vervreemden, de Amerikaanse zachte macht te vervreemden door buitenlandse hulp te ontmantelen en macht te geven aan de mensen die de mensen die zijn Echt wil ons neuken. Niets zegt ‘Amerika eerst’ zoals het laatst om je vrienden te laten. En hier is het ding: het is gemakkelijk om onze kracht weg te front, maar het zou een decennia lange strijd zijn om invloed terug te krijgen zodra het weg is.
Hoe verliest een superkracht zijn morele autoriteit, bondgenoten en staande in de wereld? Langzaam … en dan allemaal tegelijk.
Matt K. Lewis is de auteur van ‘smerige rijke politici’ en ’te dom om te falen’.
