Bewoners van een kamp in Kingston, Ontario, zeggen dat de twee mannen die daar vorige week werden vermoord, het niet met elkaar eens waren en elkaar ook niet zo aardig vonden. Toch renden ze elkaar te hulp toen het geweld uitbrak.
Volgens hun vrienden laat de bereidheid om voor elkaar op te komen ondanks hun verschillen zien wat voor soort mensen de slachtoffers waren en wat voor soort gemeenschap er was ontstaan onder de mensen die in de tenten en geïmproviseerde schuilplaatsen woonden waar de dodelijke aanval plaatsvond.
“Daarom overkwam het hen, omdat ze hun nek uitstaken zodat niemand anders gewond zou raken”, aldus Mathew Jeffrey, die beide slachtoffers kende.
“Ik heb alleen maar gehuild en gehuild en gehuild. Ik kon niet stoppen met huilen.”
Taylor Wilkinson, 38, en John Hood, 41, werden gedood tijdens een reeks gewelddadigheden nabij Montreal Street en het Belle Park-kamp op 12 september. Een anonieme vrouw ligt nog steeds in het ziekenhuis met levensbedreigende verwondingen.
Getuigen verklaarden dat er bij de aanvallen een mes en een hamer werden gebruikt.
Andre Wareham, 47, is aangeklaagd voor twee gevallen van moord in de tweede graad en één geval van poging tot moord.
Bijna een week later staat er nog steeds een tijdelijk hek om het Integrated Care Hub (ICH) en een groot deel van het kamp dat eromheen ontstond.
Het hek is omgetoverd tot een gedenkteken met foto’s van de twee overleden mannen, omlijst door liefdes- en verliesberichten geschreven met pen en watervaste stift en geflankeerd door bloemen en kaarsen.
Volgens Jeffrey stond Hood in het kamp bekend als “Hobbin”. Hij vertelde dat de twee elkaar als kinderen ontmoetten.
“Ik heb hem mensen zien helpen met wie hij niet eens overweg kon, en ze deden het zo slecht dat ze… zulke vieze kleren hadden en hij had nog zo’n $60 over, en hij ging dat uitgeven aan kleren en boodschappen voor ze,” herinnerde Jeffrey zich. “Hij had een groot hart.”
Jeffrey zei dat hij Wilkinson niet zo goed kende, maar dat hij de 38-jarige wel eens zijn eigen geld had zien uitgeven aan ontbijt bij Tim Hortons, zodat anderen ook wat te eten hadden.
Jeffrey zei dat hij in de kelder van het ICH was toen de aanvallen plaatsvonden en naar buiten rende om de twee mannen op de grond te vinden. Bloed was gespat op een nabijgelegen tent.
Hij zei dat Hobbin hem en anderen die zich na de aanval om hem heen verzamelden, had verteld dat hij niet dacht dat hij het zou overleven.
“Dit heeft me echt in de war gebracht,” zei Jeffrey. “Ik was zo bang.”
Zijn leven riskeren om een ander te redden
Ashley Larocque, die zei dat ze ook een goede band had met Hobbin, beschreef hem als een beschermer en als het soort persoon met wie je over alles kon praten.
“Hij was mijn beste vriend,” zei ze. “Ik ben zo verloren.”
Chrystal Garrity zei dat beide slachtoffers “ongelooflijk onbaatzuchtig” waren en dat hun dood een schok was.
De vrouwen verklaarden dat Wilkinson, ondanks hun meningsverschillen, Hobbin te hulp schoot toen hij werd aangevallen.
“Ze stonden absoluut niet dicht bij elkaar en Taylor riskeerde zijn leven om Hobbin te redden”, aldus Larocque.
KIJK | Vrienden zeggen dat de slachtoffers van de aanslag in Kingston onbaatzuchtige, zorgzame mensen waren
Mathew Jeffrey, Ashley Larocque en Chrystal Garrity beschreven alle twee mensen die genereus en zorgzaam waren. Taylor Wilkinson en John Hood, die in het kamp bekendstond als “Hobbin”, werden gedood bij een aanval op 12 september.
Wareham, de beschuldigde, was ook een bekende van de mensen in het kamp, hoewel hij daar niet woonde.
Uit gerechtelijke documenten uit Thunder Bay blijkt dat zijn arrestatie vorige week niet de eerste keer was dat Wareham werd beschuldigd van moord: in 2009 werd hij aangeklaagd voor moord in de tweede graad in verband met het doodsteken van een buurman.
Uiteindelijk werd hij in die zaak niet schuldig bevonden, CBC meldde in 2012De huidige aanklachten tegen hem zijn nog niet voor de rechtbank onderzocht.
Jeffrey zei dat hij wist dat Wareham een verleden met de wet had, maar dat ze over het algemeen goed met elkaar overweg konden.
“We hadden onze eigen ins en outs, maar hij was door en door een goede kerel”, aldus Jeffrey.
Verschillende mensen vertelden CBC dat Wareham ten tijde van de aanslagen worstelde met zijn privéleven en met verslavingen.
‘Dit mag nooit vergeten worden’
De politie onderzoekt nog steeds wat er is gebeurd en zegt dat het geweld “een enorme impact op de gemeenschap” heeft.
In de tussentijd blijven agenten ter plaatse en mag niemand naar binnen, ook de bewoners van het kamp niet.
Onderzoekers zeggen dat ze weten dat de persoonlijke bezittingen van mensen zich aan de andere kant van het hek bevinden en dat ze “snel en ijverig werken om de plaats delict te onderzoeken.”
8:35Voorstanders vinden dat bewoners van het Kingston-kamp toegang moeten krijgen tot hun bezittingen
De politie heeft het terrein afgezet na een dubbele moord in de buurt. De toekomst van het kamp is onzeker.
Ondertussen worstelen Jeffery en de anderen die de overleden mannen kenden met het verwerken van hun verdriet.
Als het kamp niet heropend wordt, stelt hij voor dat de plek waar de mannen zijn gestorven, omheind blijft als monument voor hen.
“Het mag nooit vergeten worden,” zei hij. “Ze waren allebei zulke geweldige gasten. Het enige wat ze wilden doen was helpen en geven.”
