Met zoveel chaos in de wereld, van het afglijden van de Verenigde Staten naar autoritarisme tot de oorlogen in Gaza, Libanon en Oekraïne, zou het je vergeven kunnen worden als je niet gefocust bent op wat er deze week in Bakoe, Azerbeidzjan, gebeurt.
Wereldleiders zijn bijeen daar voor de jaarlijkse klimaatbesprekingen van de Verenigde Naties. Hun taak op de top, die bekend staat als COP29, is misschien wel de belangrijkste ter wereld: bepalen hoe de klimaattop moet worden uitgevoerd en waarop verder kan worden voortgebouwd. vrijwel de inzet van elk land om de verbranding van fossiele brandstoffen te verminderen om de mensheid te beschermen tegen een ernstige en groeiende dreiging.
Dit is niet het moment om weg te kijken of de urgentie en het belang van deze beloften en imperatieven te bagatelliseren.
De onderhandelingen dit jaar gaan vooral over de manier waarop de opbrengsten kunnen worden opgehaald tot 1 biljoen dollar per jaar in klimaatfinanciering om de zich ontwikkelende en kwetsbare landen in de wereld te helpen, die weinig van de vervuiling hebben veroorzaakt die de planeet opwarmt, maar nu al de dupe worden van de gevolgen. De rijke landen die voor het overgrote deel verantwoordelijk zijn voor de crisis, omdat ze veel meer broeikasgassen in de atmosfeer hebben geloosd, zijn voorspelbaar resistent tegen het betalen van meer.
Toen de conferentie deze week haar geplande einde naderde, berispte de klimaatchef van de VN de onderhandelaars zich op de hielen zitten en tijd verspillen met bluffen en brinkmanship. Zelfs als er een sterke overeenkomst wordt bereikt, bestaat er geen echte zekerheid dat er geen terugval zal plaatsvinden. De overeenkomst die voortkwam uit de conferentie van vorig jaar riep op tot “weg overgaan‘Voor het eerst uit fossiele brandstoffen, maar een jaar later hebben landen dat wel gedaan geen substantiële vooruitgang geboekt door dit te doen.
De achtergrond van deze gesprekken is ook niet bepaald bemoedigend. Ze zijn gehouden in een petrostaat voor het derde jaar op rij en dat zijn ze ook opnieuw overspoeld met lobbyisten voor fossiele brandstoffen. Het gastland, waarvan de president de deelnemers aan de conferentie vertelde dat olie en gas een ‘geschenk van God”, is van plan de productie van fossiele brandstoffen de komende tien jaar op te voeren. Sommige naties En bedrijvenzijn ondertussen geweest zich terugtrekken uit hun klimaatverplichtingen.
Het helpt niet dat Donald Trump, de verkozen president van de grootste historische koolstofuitstoter ter wereld, een lange geschiedenis heeft in het maken van valse verklaringen over klimaatwetenschap en hernieuwbare energie. Hij heeft een reeks kabinetskeuzes aangekondigd die dat wel hebben gedaan de realiteit van de klimaatverandering verkeerd weergegeven. Zijn keuze voor Chris Wright, minister van Energie en directeur olie- en gasdiensten, ten onrechte heeft beweerd dat “er geen klimaatcrisis bestaat” en “er niet zoiets bestaat als schone energie of vuile energie.”
Maar net zoals we de wetten van de natuurkunde die ten grondslag liggen aan de opwarming van de aarde niet kunnen ontlopen, kunnen we ons ook niet meer uitstel veroorloven bij het beëindigen van de gevaarlijke verbranding van fossiele brandstoffen. Geen van onze procedurele, politieke of financiële excuses om niets te doen betekent iets als we de atmosfeer vol blijven pompen met broeikasgassen die het leven op deze planeet zoals wij die kennen in gevaar brengen.
Dit jaar wordt al verwacht dat het de heetste in de geschiedenisterwijl de mondiale koolstofemissies dat wel zijn op koers om nog eens 0,8% te verhogenbereiken opnieuw een recordhoogte. VN-secretaris-generaal António Guterres genaamd 2024 een ‘masterclass in klimaatvernietiging’.
De aarde is sinds het pre-industriële tijdperk al 2,3 graden Fahrenheit opgewarmd en dat is ook zo op koers om in totaal 4,7 tot 5,6 graden op te warmen. Dat zorgt voor meer dodelijke en destructieve hittegolven, stormen, overstromingen en droogtes, tenzij we snel meer doen om de uitstoot terug te dringen.
Is er hoop? Natuurlijk. Elektrische voertuigen verspreiden zich snel over de hele wereld, en hernieuwbare bronnen zoals wind- en zonne-energie waren vorig jaar goed voor 30% van de mondiale energieopwekking – een cijfer dat naar verwachting dit jaar nog sneller zal groeien. We bevinden ons nog steeds in de beginfase van een generatieverschuiving naar een nieuw en beter energiesysteem, en dat lijkt duidelijk wij gaan nooit meer terug aan de vuile, op fossiele brandstoffen draaiende economie van het verleden. Zoals Guterres zei vorige week“De revolutie op het gebied van schone energie is hier. Geen enkele groep, geen bedrijf en geen enkele regering kan dit tegenhouden.”
Maar de wereldleiders moeten snel en resoluut handelen om de transitie te versnellen. Hernieuwbare energie moet dramatisch blijven groeien om de stijgende vraag naar elektriciteit te overtreffen nu economieën overschakelen op koolstofvrije voertuigen en apparaten.
Politieke tegenslagen, gemiste doelstellingen en mislukte ambities zijn zeker alarmerend en demoraliserend in de context van een dergelijke dreiging. Maar we moeten de strijd voortzetten. Elke ton vervuiling en fractie van een graad van opwarming die we kunnen voorkomen, zal het menselijk lijden en de ecologische schade verminderen. Als we actie ondernemen, hoeven we ons niet neer te leggen bij de slechtst mogelijke toekomst.
