Poetin’s pestkoptactieken zullen me niet stoppen met het vertellen van verhalen over gewone mensen die in conflict zijn verstrikt
Rapporteren vanuit oorlogszones is de beste en slechtste baan ter wereld.
Ik zie gruwelijke dingen en word soms wit.
5
5
Maar ik mag geweldige verhalen vertellen over gewone mensen die in een conflict zijn verstrikt.
Ik zal niet worden tegengehouden door de dreigingen van de pestkop van een Sham Russian Court in Kursk.
Ik heb op deze pagina’s gemeld over onschuldige mensen die worden verminkt door clusterbommen.
We hebben een stem gegeven aan gepensioneerden die in een Kharkiv -badkamer wonen, omdat het de enige kamer is zonder ramen of buitenmuren die door raketten aan stukjes kunnen worden geblazen.
We hebben verhalen verteld over baby’s geboren in bunkers.
Verhalen van ouders die gestolen kinderen hebben gered van duizenden kilometers achter de frontlinie.
Verhalen van burgers die gedwongen zijn om uniformen te dragen om geliefden te verdedigen.
Verhalen van soldaten gedood in bloed doordrenkte loopgraven.
En ik heb gevangen Russische troepen geïnterviewd-sommigen van hen veroordeelden perspers in Storm Z-bataljons.
In augustus had ik de buitengewone kans om Kursk te bezoeken, gevangen genomen in de verrassingsaanval van Oekraïne.
Het was het ergste verlies van Rusland op woninggrond sinds WO II.
Rusland beweert dat mijn reis een misdaad was. Het is absurd. De rechtbank van Leninsky zei dat ik de grens illegaal overstak.
Wat hadden ze verwacht? Voor mij om bij de grens te stoppen, terwijl drones boven het hoofd zwermden en mijn paspoort laten stempelen?
Wat Rusland echt wil, is de juiste journalistiek begraven, om te voorkomen dat verslaggevers licht werpen op Poetin’s oorlogsmisdaden.
Het zal niet werken. We hebben ons werk gedaan. We hebben journalistiek gedaan. En journalistiek is geen misdaad.
5
5
