Overlevenden van de cycloon leiden een ‘ellendig bestaan’ op het afgelegen eiland Mayotte | Wereldnieuws
Dagenlang wordt de wereld verteld hoe cycloon Chido het kleine eiland Mayotte in de Indische Oceaan heeft verwoest. Maar weinigen kunnen echt begrijpen hoe verwoestend de krachtigste cycloon is geweest die deze regio heeft getroffen.
De weinige foto’s die Mayotte verlaten, zijn moeilijk te laten zien de ware omvang van de crisis.
Het eiland ligt afgelegen en is volledig afgesloten van de rest van de regio, met uitzondering van de Franse militaire vliegtuigen die noodhulp brengen.
Schepen die Réunion verlaten, Frankrijk andere gebieden in de Indische Oceaan, die de broodnodige hulp aan boord hebben, doen er vier dagen over om de havens van Mayotte te bereiken.
Het is uiterst moeilijk voor journalisten en filmploegen om hier te komen. De belangrijkste luchthaven op het kleinere eiland Petit Terre is nog steeds gesloten.
Passagiers die er wel in slagen om daar te landen, krijgen te maken met lange vertragingen bij de veerboot naar het hoofdeiland Grande Terre en de hoofdstad van het eiland, Mamoudzou.
De stroomvoorziening is slechts gedeeltelijk hersteld. Benzine is moeilijk te verkrijgen voor degenen die het geluk hebben een van de weinige werkende huurauto’s te bemachtigen. Telefoonontvangst is op zijn best fragmentarisch. Er is nauwelijks accommodatie beschikbaar.
Elke straat in de hoofdstad heeft geleden.
Hoogspanningskabels bungelen gevaarlijk aan kabelpalen die door de hevigheid van de wind doormidden zijn gebroken. Boomtakken die van hun stam zijn gescheurd, liggen op de wegen, waardoor velen onbegaanbaar zijn.
Overal liggen golfplaten die van de daken van huizen zijn afgepeld en waar ze langs zijn gegooid De dodelijke storm van zondag.
Lees meer: Relatief ‘wanhopig op zoek naar nieuws’ van door cycloon getroffen eiland
Ellendig bestaan na cycloon
De cycloon heeft weinig gespaard.
Gezinnen zoeken zich een weg door de bergen puin en hout en pakken alles op wat ze kunnen redden. ’s Nachts verzamelen ze zich rond potten die op open vuur branden in het verbrijzelde houten raamwerk van waar hun huizen nog maar een paar dagen geleden stonden.
Het is een ellendig bestaan.
Hele gemeenschappen zijn weggeblazen
Maar de stemmen van angst en woede zijn niet gehoord.
Dat komt omdat de mensen die het zwaarst getroffen zijn, wier hele gemeenschappen zijn weggeblazen, het armst en meest gemarginaliseerd zijn.
Zij zijn degenen die autoriteit vrezen en wantrouwen. De meerderheid zijn migranten zonder papieren afkomstig van de Comoren.
Ze wenden zich af van de weinige tv-camera’s die op hen gericht zijn en zullen niet naar de ambtenaren gaan voor hulp als die hulp eindelijk arriveert.
In plaats daarvan lijden ze in stilte, terwijl ze hun huizen herbouwen van de resten en puin waartoe ze gereduceerd zijn.
