Zoals het gebeurt06:30 uurOlieverfschilderij Uncrustables van kunstenaar uit Florida geveild voor $ 6,8K
Schilder Noah Verrier heeft een zeer intieme relatie met zijn onderwerp. Want vaker wel dan niet eet hij het op.
“Ik heb altijd al van het idee van method actors gehouden en hoe ze in een rol kruipen en datgene worden wat ze proberen te creëren”, vertelde de kunstenaar uit Tallahasse, Florida. Zoals het gebeurt gastheer Nil Koksal.
“En dus dacht ik, zou dat niet hetzelfde moeten zijn voor een schilder? Zouden we ons niet moeten bemoeien met wat we gaan creëren?”
Daarom zit er een grote hap in het midden van de Smucker’s Uncrustables pindakaas- en jamsandwich die te zien is in zijn olieverfschilderij, Onverkruimelbaardie onlangs ging viraal op sociale media, geveild op eBay voor $ 5.000 US ($ 6,8K Cdn)En leverde hem een profiel op in de New York Times.
Verrier heeft met zijn ouderwetse schilderijen van moderne lekkernijen, van fastfood tot diepvriesmaaltijden, een eigen plekje veroverd.
Maar hij is lang niet de enige. Een fascinatie voor eten doordringt de kunstgeschiedenis, van de weelderige tableaus van fruit en wijn van de oude meesters tot hedendaagse schilders die snacks afbeelden als een knipoog naar nostalgie, een deconstructie van verlangen of zelfs kritiek op consumentisme.
“De zoete ruimte, om het zo maar te zeggen, zit in de relatie … tussen het mooie en het echte. Eten in de kunst is, voor mij, laten we het maar noemen, het meest echte echte,” zei Leonard Barkan, een kunsthistoricus en gepensioneerde professor aan de Princeton University, in een e-mail aan CBC.
In zijn boek De Hongerig Oog, Barkan onderzoekt de belangrijke rol die eten speelt in kunst, literatuur, religie en meer.
“(Het is) een ervaring die we allemaal gemeen hebben, maar tegelijkertijd, in ieder geval potentieel, onderhevig is aan de meest grootse vormen van esthetische verheffing, of soms degradatie,” zei hij. “De pindakaassandwich naast, laten we zeggen, een aantal Nederlandse stillevens … toont deze radicale reikwijdte.”
Dag oesters, hallo Pop-Tarts
Voor Verrier is het creëren van levendige schilderijen van kipnuggets, Domino’s pizza, Popeye’s kipEn Happy Meals van McDonald’s gaat over het omgaan met het hier en nu.
Hij geeft de voorkeur aan een traditionele stijl van stillevens — een soort werk dat levenloze onderwerpen afbeeldt — die doen denken aan Rembrandt. Maar als je aan dat oeuvre werkt, zegt hij, is het makkelijk om in het verleden te blijven hangen.
“De techniek is geweldig omdat het zo lang geleden begon en, zoals, dit is iets dat we vandaag de dag voortzetten,” zei hij. “Maar misschien moeten we nadenken over wat hedendaags is, wat er vandaag de dag is — niet alleen schilderen, zoals oesters en citroenen zoals (de Franse kunstenaar Édouard) Manet honderd jaar geleden deed.”
De Chicago-kunstenaar Pamela Michelle Johnson, bekend om haar hyperrealistische schilderijen van massaal geproduceerd voedsel En het afval dat ze genereren — is het daarmee eens.
“Eten is een vast onderdeel van de Amerikaanse geschiedenis en ik dacht aan de fruitschalen en dat soort dingen die eigenlijk niet bij onze cultuur passen”, zei ze.
“Als je door de schappen van een Amerikaanse supermarkt loopt … zijn dit de dingen die je ziet.”
Ze zegt dat haar werk tegelijkertijd ons nostalgische verlangen naar dit soort snacks onderzoekt en de excessen van de Amerikaanse consumptiecultuur onderzoekt.
Sommige van haar schilderijen staan op doeken van bijna twee meter lang. Een enorme stapel Pop-Tarts op die schaal kan er van een afstandje smakelijk uitzien, zegt ze, maar van dichtbij voelen de kijkers zich ongemakkelijk.
Kunstenaar Esther Slevinsky uit Toronto zegt dat het schilderen van eten draait om het werken met wat je kent.
Haar stillevens roepen herkenbare scènes uit het huiselijke leven op — rommelige keukentafels met gebarsten eieren en open containers, geplateerde taartpunten sijpelende vulling en lunchboxen voor kinderen met een assortiment aan kleine hapjes.
“Mijn thuisstudio ligt vlak naast mijn keuken en de meeste dagen ben ik in de ene kamer aan het schilderen of in de andere kamer aan het koken en lunchpakketten voor mijn kinderen aan het inpakken. Eten werd dus een vanzelfsprekend onderwerp”, aldus Slevinsky in een e-mail.
“Ik ben gefascineerd door de vele manieren waarop we eten gebruiken: om te vieren, te troosten, te voeden, als traditie, als luxe, zelfs als afval. Maar eigenlijk kies ik mijn etenswaren op basis van wat ik graag eet.”
Ze ziet humor in het werk van Verrier, vooral Onkreukbaar.
“Het lijkt zo’n goedkoop voedingsmiddel om te verheffen in een formeel olieverfschilderij, maar toen moest ik lachen toen ik me realiseerde dat ik zelf nooit Uncrustables heb gekocht omdat ik denk dat ze te duur zijn voor wat ze zijn,” zei ze. “Prachtige ironie.”
Maak de kunst die je wilt zien
Verrier zegt dat hij veel weerstand kreeg vanuit de kunstwereld, vooral van zijn professoren, toen hij begon met het schilderen van junkfood.
Maar hij besloot het mantra van zijn favoriete muzikanten, Metallica, te volgen. In een interview uit 2016frontman James Hetfield zei dat de band muziek maakt die ze graag willen horen.
“Ik denk dat het hetzelfde is. We moeten waarschijnlijk gewoon de dingen maken die we willen zien,” zei Verrier.
“Blijf gewoon de dingen doen die je leuk vindt om te doen en uit te beelden en waar je als kunstenaar gepassioneerd over bent. En dan zijn er hopelijk andere mensen zoals jij die zich ermee kunnen identificeren.”
