Mexicaanse president Claudia Sheinbaum belooft ‘het is tijd voor vrouwen’

Het passeren van de presidentiële sjerp om de zes jaar is altijd een belangrijke en symbolische gebeurtenis in Mexico.

Maar toen het dinsdag over de schouder van Claudia Sheinbaum werd geplaatst – de eerste vrouw die het hoogste ambt van het land bekleedde – was het werkelijk een historisch keerpunt in meer dan 200 jaar moderne Mexicaanse geschiedenis.

Het is een lange weg geweest die ertoe heeft geleid dat de eerste vrouwelijke burgemeester van Mexico-Stad opnieuw het glazen plafond in de Mexicaanse politiek heeft doorbroken, dit keer op nationaal niveau.

Onder luid gejuich van “Presidenta!” Zowel binnen als buiten de congreszaal klonk ze overwinningshalve haar vuist en genoot van het moment.

Ze begon haar eerste toespraak als president met het bedanken van haar politieke mentor en voorganger in de topfunctie, Andrés Manuel López Obrador, en noemde hem “de belangrijkste politieke leider en sociale strijder in de moderne geschiedenis van Mexico”.

Hij verlaat zijn ambt, zei ze, met “de grootste liefde van zijn volk”.

Op dat punt heeft ze geen ongelijk. López Obrador is zeer geliefd bij zijn aanhangers en zijn populariteitscijfers tijdens zijn laatste dagen als president waren hoger dan die van welke andere president in de Mexicaanse geschiedenis dan ook.

Hij laat haar ongetwijfeld hele grote schoenen achter om te vullen, maar president Sheinbaum benadrukte al snel dat ze zich niet liet afschrikken.

“Het is tijd voor vrouwen”, zei ze onder applaus van de wetgevers van de regeringspartij. “Vrouwen zijn gearriveerd om het lot van onze prachtige natie vorm te geven.”

Toen ze haar agenda als president uiteenzette, werd het opnieuw duidelijk dat de visie van López Obrador voor Mexico een brede blauwdruk had opgeleverd.

Ze drong er bij mensen op aan om – aan de hand van harde feiten – te beoordelen wat er de afgelopen zes jaar is bereikt.

“Hoe werden 9,5 miljoen Mexicanen uit de armoede gehaald?” vroeg ze.

“Hoe is de werkloosheid teruggedrongen? Meer welzijn gecreëerd? Het minimumloon is herhaaldelijk gestegen, maar niet de inflatie?”

Haar conclusie was simpel: via ‘Mexicaans humanisme’ – de naam die ze geeft aan het politieke project dat ze het grootste deel van twintig jaar heeft gedeeld met haar mentor, López Obrador.

Uiteraard zullen haar tegenstanders het rooskleurige beeld van de Mexicaanse economie dat zij schilderde in twijfel trekken.

Maar Sheinbaum beloofde “de gezondheidszorg te consolideren in een gratis openbaar gezondheidszorgsysteem van de hoogste kwaliteit” en nog eens 300.000 plaatsen in het hoger onderwijs te creëren op nieuwe openbare middelbare scholen en universiteiten.

“Gezondheid en onderwijs zijn rechten van het Mexicaanse volk, geen privileges of koopwaar”, benadrukt ze.

Er staan ​​ons duidelijk ook grote uitdagingen te wachten.

De drugsoorlog in Mexico blijft uit de hand lopen, vooral in de staten Sinaloa en Chiapas.

De gevolgen van een bittere breuk in het Sinaloa-kartel hebben geleid tot vuurgevechten in de straten van de noordelijke stad Culiacán, die voor geen enkele leider gemakkelijk onder controle te krijgen zullen zijn.

De critici van Sheinbaum zeggen dat haar ervaringen met het verbeteren van de veiligheid van de hoofdstad niet zomaar op federaal niveau kunnen worden toegepast – vooral niet als zij de aanpak van López Obrador volgt en ervoor kiest de kartels niet frontaal aan te pakken.

Zeker, de schaduw van haar voorganger zal groot opdoemen.

De man die zij ‘broer, vriend, compañero’ noemde, houdt vol dat hij zich terugtrekt uit het politieke leven en van zijn pensioen gaat genieten op zijn ranch in Chiapas.

Maar sommigen vermoeden dat hij misschien te verslaafd is aan de politiek om er helemaal van weg te lopen.

De opkomst van Sheinbaum tot president is het hoogtepunt van haar tijd aan zijn zijde. Haar geweldige carrière van studentenactiviste tot klimaatwetenschapper tot burgemeester van Mexico-Stad is nu compleet en ze is beëdigd als leider van het land.

Het is op zichzelf een buitengewone reis geweest – een reis waarvan ze benadrukt dat deze nog maar net begint.

“Ik ben een moeder, grootmoeder, wetenschapper, een gelovige vrouw, en nu president!” ‘ zei ze terwijl ze haar inaugurele rede afrondde.

Ze beloofde voor alle Mexicanen te regeren en haar “kennis, kracht, mijn verleden en mijn leven” in te zetten om Mexico te verdedigen.

Er zal vanaf het allereerste begin druk op haar uitgeoefend worden om op eigen kracht te slagen.

De vele miljoenen Mexicaanse mannen en vrouwen die op haar hebben gestemd, zullen haar echter zeker wat tijd en het voordeel van de twijfel gunnen.

‘Ik zal jullie niet teleurstellen,’ zei ze tegen hen.