Dit verhaal bevat details en beelden die sommige lezers als verontrustend kunnen ervaren
9 mei 2022 was de dag waarop Blayne McKay dacht dat hij zou sterven.
Hij belde zijn vrouw om afscheid te nemen, nadat hij geëlektrocuteerd werd bij de SaskPower Island Falls Hydroelectric Station, ongeveer 100 kilometer ten noordwesten van Flin, Flon.
“Dat was de ergste dag van mijn leven”, zei Jackie Thoms, terugdenkend aan het telefoontje.
“Hij schreeuwde alleen maar dat hij zijn armen niet meer kon voelen en dat hij zou sterven en ‘Zeg me dat je van me houdt. Ik ga het niet redden.'”
McKay werkte voor Flatlander Scaffolding, een bedrijf dat door SaskPower was ingehuurd om werkzaamheden te verrichten bij de waterkrachtcentrale.
McKay zei dat hij door een supervisor van SaskPower naar een eenheid werd gebracht en daar alleen werd gelaten om metingen te doen.
SaskPower Island Falls Hydroelectric Station, waar Blayne McKay werd geëlektrocuteerd. (Met dank aan: Jackie Thoms)
“Ik hield een rolmaat in de lucht en zodra ik hem in de lucht hield, boog de transformator om en kreeg ik een elektrische schok: 110.000 volt en ik vloog in brand”, vertelde McKay aan CTV News.
McKay’s collega kwam in actie.
“Hij vond wat regenwater en stuurde me het huis uit”, aldus McKay.
McKay werd in een kunstmatige coma gebracht en per helikopter naar de brandwondenafdeling van Edmonton gebracht. Daar zou hij maandenlang operaties ondergaan waarbij 65 procent van zijn lichaam werd getransplanteerd.
“Ik dacht dat ik dood was. Ik dacht dat ik ging sterven en dat was het. Ik kon niet bewegen, geen enkel deel van mijn lichaam bewoog,” zei McKay.
“Ik heb nog steeds nachtmerries.”
De voet van Blayne McKay, tijdens zijn herstel op de brandwondenafdeling in Edmonton. (Met dank aan: Jackie Thoms)
De man uit Prince Albert moest opnieuw leren lopen en ondergaat nog steeds therapie.
“SaskPower heeft nooit gebeld om te vragen of het goed met me ging, of ik nog leefde, dood was of wat dan ook”, aldus McKay.
SaskPower wilde geen commentaar geven op de situatie, aangezien deze nog bij de rechter ligt.
De staatsonderneming bekende schuldig te zijn aan één aanklacht op grond van de Occupational Health and Safety Regulations: het niet waarborgen van een veilige afstand tussen de werkomstandigheden en een blootliggende, onder spanning staande elektrische geleider.
De officier van justitie dringt aan op een boete van $ 500.000. Niets van het geld zou naar McKay gaan.
“Al het geld gaat naar de overheid. Nou, waar gaat het heen? Wie krijgt het? Waarom krijgen de slachtoffers niets van dat geld?” vroeg Thoms zich af.
McKay pleit ervoor dat slachtoffers boetes krijgen voor overtredingen van de Arbo-wetgeving.
“De families krijgen niets. De plekken die voor hen zorgen krijgen niets. Ik weet zeker dat de brandwondenafdeling wat financiering kan gebruiken,” zei McKay.
“En als ik voor stroom betaal, dan gaat mijn geld uiteindelijk naar de boete van SaskPower.”
In een e-mail aan CTV News zei een woordvoerder van de overheid van Saskatchewan dat boetes op de werkvloer worden gestort in “het algemene inkomstenfonds … waar alle overheidsgelden worden gestort en onkosten worden betaald.”
De enige financiële steun die McKay naar eigen zeggen heeft ontvangen, is een werknemersvergoeding: een fractie van zijn vroegere salaris.
Terwijl McKay herstelt, heeft hij een doel.
“Ik wil voor SaskPower werken”, vertelde McKay aan CTV News.
“Als ze mij niet gaan compenseren voor iets wat ze hebben gedaan, dan moeten ze mij opleiden en in dienst nemen, zodat dit mensen niet nog een keer overkomt.”
