Kan een staakt-het-vuren een einde maken aan de koloniale genocide op kolonisten? | Gaza

Het staakt-het-vuren tussen Hamas en Israël is in de eerste plaats een welkome opluchting voor de Palestijnen in Gaza, die lijden onder een zeer brutale en gruwelijke genocide. Vijftien maanden lang hebben ze dagelijkse bombardementen, moorden, bedreigingen, gevangenneming, hongersnood, ziekte en andere ontberingen doorstaan die voor de meeste mensen moeilijk te bevatten zijn, laat staan om te overleven.
De deal zal pas in ieder geval op zondag 19 januari 2025 in werking treden, niet toevallig een dag vóór de inauguratie van Donald Trump als president van de Verenigde Staten. Terwijl sommigen het succes van de overeenkomst toeschrijven aan het unieke vermogen van de regering-Trump om Israël onder druk te zetten, is het van cruciaal belang om te onderstrepen dat Trump een meester is in het politieke theater en ongetwijfeld wilde dat Israël vlak voor zijn inauguratie zou instemmen met een staakt-het-vuren, zodat hij gebruik kan maken van om zijn politieke kapitaal te vergroten. Met andere woorden: Trump heeft Netanyahu niet onder druk gezet om de overeenkomst te aanvaarden omdat hij oprecht vrede en orde wil, of zelfs omdat hij zich oprecht inzet voor alle drie de fasen van de overeenkomst. In plaats daarvan handelde hij waarschijnlijk uit persoonlijke politieke overwegingen om zijn reputatie te vergroten en de agenda van zijn regering vooruit te helpen.
We weten niet wat er achter gesloten deuren is gezegd en overeengekomen tussen het Trump-team en Israëlische functionarissen, maar waar we zeker van kunnen zijn is dat de regering-Trump niet geïnteresseerd is in de oprichting van een volledig soevereine Palestijnse staat langs de grenzen van 1967, en is niet tegen de plannen van Israël om grote delen van de Westelijke Jordaanoever te annexeren. Sommige rapporten suggereren zelfs dat de regering-Trump Netanyahu Amerikaanse steun heeft beloofd voor de annexatie van bepaalde gebieden op de Westelijke Jordaanoever in ruil voor zijn aanvaarding van het staakt-het-vuren, dat Israël misschien niet eens zal nakomen tijdens de eerste fase. Als het inderdaad uitkomt, krijgt Trump wat hij wil, namelijk een politieke overwinning, en krijgt Netanyahu wat hij wil, namelijk de voortdurende kolonisatie van Palestina door kolonisten.
De belangrijkste reden voor het pessimisme over deze overeenkomst is dat de overeenkomst fase 2 en 3 niet garandeert, waarin Israëlische troepen zich volledig uit de Strook zouden terugtrekken, ontheemde Palestijnen zouden mogen terugkeren naar alle delen van de Strook, en een volledige wederopbouw van Gaza. Strip zou worden uitgevoerd.
Het is belangrijk om te benadrukken dat Gaza gedurende vijftien maanden van genocide tot puin is herleid. Grote delen van de Strip zijn onbewoonbaar. Mensen kunnen niet zomaar terugkeren naar wijken die met de grond gelijk zijn gemaakt, naar gebouwen zonder stromend water, een functionerend rioleringssysteem of toegang tot elektriciteit en brandstof; er zijn geen scholen, universiteiten, klinieken of ziekenhuizen om te gebruiken, bedrijven om te runnen, enzovoort. Het economische systeem is ingestort en de mensen zijn voor hun basisoverleving volledig afhankelijk van buitenlandse hulp. Ziekten zijn wijdverspreid en veel stille moordenaars, zoals gifstoffen uit Israëlische bommen, circuleren in de atmosfeer, de bodem en het water van Gaza. Gezinnen zijn volledig geëlimineerd, andere zijn verscheurd door de willekeurige aanval van Israël, waarbij veel kinderen wezen zijn geworden. Grote aantallen mensen zijn verzwakt geraakt en niet meer in staat om voor hun gezin te zorgen. Hoe een ‘normaal’ leven voor de Palestijnen mogelijk zal zijn na al deze verwoestingen, is niet duidelijk.
De vragen over het bestuur van de Strip zijn op zijn best ook nog steeds duister, en er is zeker niets in de deal dat het kernprobleem aanpakt of tot een langetermijnoplossing zou leiden. De kwestie van de langetermijnoplossing is zeer cruciaal. In het beste geval kan de deal een einde maken aan deze specifieke genocidale operatie, maar het zegt zeker niets over de kern van het probleem: Israëls structurele genocide op de Palestijnen.
Structurele genocide op Palestijnen, wat de Palestijnen de voortdurende Nakba noemen, verwijst niet slechts naar een of twee specifieke genocide-evenementen, zoals de Nakba uit 1948 of deze genocidale aanval op Gaza, maar eerder naar een koloniale genocide-structuur van kolonisten die de Palestijnse soevereiniteit probeert te elimineren. maak een einde aan het Palestijnse recht op terugkeer naar hun land, verdrijf Palestijnen uit een groter deel van hun land en claim de exclusieve Israëlisch-Joodse soevereiniteit van de rivier tot de zee. Deze genocidestructuur werkt via een verscheidenheid aan methoden van eliminatie en uitzetting.
Een genocidale operatie zoals degene waar de wereld getuige van is geweest en nog steeds getuige van is in Gaza, die fysieke massaslachtingen, massale ontheemding en massavernietiging met zich meebrengt die het land onbewoonbaar maken, is uiteraard een van die instrumenten, maar het is niet het enige. Er is ook sprake van geleidelijke verplaatsing en uitzetting; het voorkomen van economische ontwikkeling en het creëren van economische afhankelijkheid; uitwissen van de Palestijnse geschiedenis en cultuur; fragmentatie van de Palestijnse bevolking; ontkenning van rechten, vrijheden en waardigheid aan degenen die onder de bezetting leven, zodat zij zich onder druk gezet voelen om te vertrekken; politieke obstructie van de Palestijnse soevereiniteit, enzovoort.
De echte vraag wordt dus: kan een staakt-het-vuren, zelfs als het alle drie fasen doorloopt, een einde maken aan deze structurele genocide? Het antwoord is duidelijk nee, omdat geen van deze andere instrumenten van Israëls structurele genocide aan bod komt in het staakt-het-vuren.
Deze structurele genocide moet voortdurend worden benoemd, ontmaskerd en bestreden. Zolang het Israëlische kolonistenproject verborgen of gebagatelliseerd blijft in het diplomatieke en publieke debat, zal het kernprobleem onverminderd voortduren, en zullen we terugkeren naar dit moment van absolute gruwel en onuitsprekelijk lijden, ervan uitgaande dat we er zelfs aanzienlijk uitstel van krijgen door deze wapenstilstandsovereenkomst. Zonder serieuze en aanhoudende druk op de Israëlische staat, zonder het economische en politieke isolement van de Israëlische staat door staten en instellingen over de hele wereld totdat het kolonialisme van de Israëlische kolonisten is ontmanteld, zullen we verstrikt raken in een eeuwige structuur van genocide, een snelkookpan die zal uiteindelijk bevrijding vinden in een nog grotere oorlog van totale vernietiging. Voor de internationale gemeenschap is dit niet het moment om feest te vieren of zichzelf te feliciteren, maar eerder om serieuze politieke en economische actie tegen Israël te ondernemen om de voortdurende genocide op het Palestijnse volk in al zijn verschillende vormen te stoppen.
De standpunten in dit artikel zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het redactionele standpunt van Al Jazeera.