Als je ooit:
- Ik heb een Instagram-tutorial bekeken over het mengen van seizoenspompoenen in pastasaus om meer groenten in het dieet van mijn kind te krijgen en dacht: “Wacht, kinderen eten saus?”
- Vraag uw kinderarts hoe lang uw kind alleen op bosbessen kan overleven. (“Nee, ik bedoel letterlijk zojuist (bosbessen.)
- Smeek uw kind om ten minste lik de kipnugget.
Let dan op.
Een nieuwe studie over kinderen die dapper proberen te overleven op crackers, lucht en jouw laatste restje zachtaardig ouderschap suggereert kieskeurig eten wordt grotendeels verklaard door genetica. De onderzoekers hopen dat de bevindingen de schuld bij de ouders zullen helpen verlichten.
De studiegepubliceerd op 19 september in het peer-reviewed Journal of Child Psychology & Psychiatry, ondervroeg de ouders van 4.804 tweelingen die in 2007 in het Verenigd Koninkrijk werden geboren in de leeftijd van 16 maanden tot 13 jaar.
Door identieke en broederlijke tweelingen, ontdekten de auteurs dat genetica grotendeels verantwoordelijk was voor de individuele verschillen in wat zij “food fussiness” noemen op alle leeftijden. Genetica was verantwoordelijk voor 60 procent van de variatie in food fussiness op 16 maanden, en steeg tot 74 tot 84 procent tussen de leeftijd van drie tot 13.
Zij definieerden kieskeurigheid als ‘de neiging om een beperkt aantal voedingsmiddelen te eten, vaak vanwege kieskeurigheid wat betreft smaak of textuur, en/of de terughoudendheid om nieuwe voedingsmiddelen en smaken te proberen.’
“Kritiek over eten komt veel voor bij kinderen en kan een grote bron van angst zijn voor ouders en verzorgers, die zichzelf vaak de schuld geven voor dit gedrag of de schuld krijgen van anderen”, aldus hoofdonderzoeker Zeynep Nas van University College London in een persbericht Afgelopen vrijdag.
“Dit gedrag is niet het gevolg van opvoeding.”
Kieskeurige kinderen, gestreste ouders
Het kan ontzettend lastig zijn om een kieskeurige eter te voeden, ook al heeft een typisch koolhydraatrijk kieskeurig dieet qua voedingswaarde geen grote impact op de gezondheid van uw kind, legt Megan Wallace uit, een gediplomeerd diëtiste uit Edmonton die niet bij het onderzoek betrokken was.
Maar als je gaat vergelijken, kun je je als ouder ‘minderwaardig’ voelen, vertelde Wallace aan CBC News.
“Het wordt een heel lastige kwestie als het gaat om vertrouwen, waarde en of we goed genoeg zijn.”
Eerdere studies hebben hogere niveaus van ouderlijke stress gekoppeld aan “problematisch eetgedrag” van kinderen, waaronder kieskeurigheid met eten. Ze hebben ook ontdekt dat kieskeurig eten de emotionele nood.
De Amerikaanse Surgeon General Vivek Murthy noemde het “vergelijkingscultuur” in een advies voor volksgezondheid in augustus — waar ouders zich opgebrand voelen door zichzelf en hun opvoedingsstrategieën te vergelijken met wat ze online zien. Murthy merkte op dat het vaak wordt verspreid door influencers en online trends die onrealistische verwachtingen creëren.
En er is een buitengewone hoeveelheid druk ouders worden gevraagd om ervoor te zorgen dat hun kinderen goed eten, en er zijn nog meer online bronnen die hulp bieden als dat niet lukt.
Adviezen die je online, in persoon en in Facebook-groepen voor ouders tegenkomt, zijn vaak tegenstrijdig en omvatten onder andere: geef je kind nooit aparte maaltijden, geef je kind alleen aparte maaltijden, bied geen alternatieve opties, bied een buffet met alternatieve opties, positieve bekrachtiging, helemaal geen bekrachtiging, laat je kind meehelpen met koken en laat je kind alleen van bosbessen leven als hij dat echt wil.
En Instagram-accounts zoals Kleintjes voeden, Kinderen eten in kleur En Lekkere peutervoeding — die respectievelijk 1,9 miljoen, 2 miljoen en 1,4 miljoen volgers hebben — bieden tips, advies, online cursussen en recepten voor eiwitrijke pompoenrepen en gemixte broccolipastasaus om uw kinderen te helpen wat zij zien als een goede relatie met eten.
Ondertussen wemelt het op sociale media van Beïnvloeders die zweren dat “schoon eten” hun kinderen heeft gered, traditionele vrouwen die hun eigen notenpasta roosteren om op versgebakken zuurdesembrood te smeren en je middelbareschoolvriendin die zweert dat haar kinderen dol zijn op gekruide kikkererwten. (Jezus huilde.)
‘Volledig ontmoedigend’
De vierjarige zoon van Laura Chevrefils, Joseph, eet momenteel slechts drie maaltijden: Lipton kippensoep, sandwiches met pindakaas en jam en kipfingers. Hij eet wel fruit, maar zijn enige groente is komkommer.
“Als ik een dollar had voor al het ongevraagde advies! Als we het niet van sociale media krijgen, krijgen we het van onze familieleden,” vertelde Chevrefils, 44, uit Winnipeg, aan CBC News.
Chevrefils zegt dat ze Joseph vaak blootstellen aan nieuw voedsel, maaltijden als gezin eten en dat ze hem nooit dwingt om iets te proberen — maar als hij de keuze heeft, kiest hij voor honger. Ze voegt toe dat ze vaak naar sociale media-accounts gaat zoals Kleintjes voeden voor tips en inspiratie, maar voel me verslagen als ze niet werken.
“Het is ontzettend ontmoedigend, vermoeiend en eerlijk gezegd begin je je een mislukkeling te voelen”, aldus Chevrefils.
Zowel de auteurs van het Britse onderzoek als Wallace, de gediplomeerde diëtist, merken op dat omgevingsfactoren nog steeds een rol spelen bij kieskeurig eten, vooral tijdens de peuterjaren.
Er spelen ook belangrijke ontwikkelingsfactoren mee bij sommige kinderen, zoals neurodivergentie, zei Wallace. Zelfs neurotypische kinderen kunnen neofobie, of angst voor nieuwe dingen, ervaren als onderdeel van hun typische ontwikkeling, zei ze.
“Er zijn zoveel factoren waarom een kind iets oppakt en in zijn mond stopt, en waarom hij dat niet doet”, aldus Wallace.
Wat kunnen ouders doen?
Hoewel kieskeurig eten een sterke genetische component heeft, betekent dit niet dat het volledig vastligt, aldus hoofdonderzoeker Alison Fildes van de Universiteit van Leeds in een persbericht.
“Ouders kunnen hun kinderen blijven aanmoedigen om tijdens hun kindertijd en adolescentie gevarieerd te eten, maar leeftijdsgenoten en vrienden kunnen een belangrijkere invloed krijgen … naarmate ze in de tienerleeftijd komen,” zei ze.
De Canadese Vereniging voor Kindergeneeskunde biedt op haar website een aantal tips voor ouders, waaronder het vermijden van afleidingen zoals schermen tijdens het eten, het aanbieden van ten minste één soort voedsel waarvan je weet dat je kind het lekker vindt en het geven van kleine porties van alles.
Wallace zegt dat de sleutel ligt in het vergroten van de blootstelling, wat ook inhoudt dat kinderen naar nieuw voedsel kunnen kijken, het kunnen ruiken, aanraken, pletten en ermee kunnen spelen. Deze sensorische verkenningen moeten plaatsvinden, zei ze.
“Ons werd geleerd om niet met ons eten te spelen. Dat was onbeleefd en beledigend,” zei Wallace. “Maar je kunt met elke kinderpsycholoog praten over hoe kinderen leren, en ze leren door te spelen.”
De dosis24:55Wat moet ik weten over ijzertekort?