Nieuws

‘Je kunt niet leren als je honger hebt – godzijdank voor Band Aid’ – hoe Ethiopische schoolkinderen gedijen dankzij liefdadigheid


Aangekomen bij de afgelegen dorpsschool in de hooglanden van Tigray wordt Band Aid-icoon Birhan Woldu overspoeld door een zee van lachende gezichten.

Vooraan in de menigte houden twee stralende kinderen een bord vast dat ze van haveloos papier hebben gemaakt.

7

Birhan Woldu op de Hagere Selam-school in Ethiopië, gebouwd met geld van Band Aid en nu worden kinderen gevoed door liefdadigheidsfondsenKrediet: Louis Wood
Trotse liefdadigheidswerker Bisrat Mesfin in Sun T-shirt van zijn werk bij Live 8

7

Trotse liefdadigheidswerker Bisrat Mesfin in Sun T-shirt van zijn werk bij Live 8Krediet: Louis Wood
Birhan en de achtjarige Feven Kibrom

7

Birhan en de achtjarige Feven KibromKrediet: Louis Wood

‘Bedankt Bob Geldof, bedankt Band Aid’, staat er in blauwe en rode markeerstift.

Critici hier in Groot-Brittannië hebben de liefdadigheidsinstelling bestempeld als ‘kolonialistisch’ en hebben Sir Bob bestempeld als iemand die een ‘wit verlosserscomplex’ heeft.

De 600 hongerige kinderen die elke dag een stevige maaltijd krijgen op de Hagere Selam-school – betaald met Band Aid-geld – zouden het daar niet mee eens zijn.

Birhan – wiens uitgemergelde imago in een tv-nieuwsbericht veertig jaar geleden de wereld waarschuwde voor de Ethiopische tragedie – zit nu naast Feven Kibrom terwijl de jongere zich tegoed doet aan een bord bonen-, tarwe- en sorghumpasta, geserveerd door lokale vrijwilligers voor de Britse liefdadigheidsinstelling Mary’s Meals .

Boerendochter Feven, acht, zei: “Het is heerlijk. Het kost me 40 minuten om naar school te lopen, dus ik kijk uit naar onze maaltijd om 10.30 uur.”

De jongere – die een kruis van de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk om haar nek bungelt – voegde eraan toe: “Mijn favoriete vak is Engels. Als ik groot ben, wil ik leraar worden.”

De rij enthousiaste kinderen van drie tot zestien jaar slingert rond de stoffige speeltuin terwijl ze geduldig wachten op hun maaltijd.

Moeder van twee kinderen, Birhan, is duidelijk ontroerd en vertelt me: “Deze kinderen krijgen eten dankzij Band Aid. Ik ben erg trots.

“Onderwijs is de sleutel tot het veranderen van de levens van deze kinderen.”

Als je ziet hoe deze jongeren hun maag vullen, is het moeilijk je het parallelle morele universum voor te stellen waarin sommige mensen denken dat Band Aid een slechte zaak is.

Geldofs geesteskind financiert momenteel via Mary’s Meals een schoolmaaltijd per dag voor 10.900 kinderen.

Vicedirecteur van de school, Hilftom Hailu, 32, zei: “Velen hebben niet veel eten thuis. Je kunt niet leren als je honger hebt.

“Het geld van Band Aid zorgt ervoor dat ze elke dag een voedzame maaltijd krijgen.”

Voor sommigen is het misschien wel de enige maaltijd van de dag.

Honger teistert dit land opnieuw na een verwoestende burgeroorlog en de mislukte regens van vorig jaar.

Voor Birhan, 43, is de betekenis van de pleistermaaltijden voor kinderen heel persoonlijk.

Birhan met Bob Geldof in Hyde Park in 2005

7

Birhan met Bob Geldof in Hyde Park in 2005Krediet: Dave Hogan – De zon
Birhan werd als driejarige gezien op grote schermen tijdens het Live Aid-optreden in 1985, schijnbaar vlak voor de dood

7

Birhan werd als driejarige gezien op grote schermen tijdens het Live Aid-optreden in 1985, schijnbaar vlak voor de doodKrediet: CBC

Geteisterd door honger, werd ze als driejarige op grote schermen gezien tijdens het Live Aid-optreden in 1985, schijnbaar vlak voor de dood.

De kleine stenen school van £ 85.000 zelf werd gebouwd met geld dat was ingezameld tijdens de 20e verjaardag van de uitgave van Do They Know It’s Christmas?.

Het idee om die versie uit te brengen kwam van The Sun nadat we voor de eerste keer een ontmoeting tussen Bob Geldof en Birhan hadden georganiseerd.

Vandaag, bijna vijftien jaar geleden, woonden zij en Geldof de openingsceremonie van de school bij.

Terwijl ze elkaars hand vasthielden en het schoolterrein opliepen, speelden lokale muzikanten Do They Know It’s Christmas?, waardoor Geldof in tranen uitbarstte.

Het nette gebouw van windblokken met een golfplaten dak werd door Bob omschreven als “de beste school die ik hier heb gezien”.

Vandaag begint Birhan, afgestudeerd verpleegkunde, al snel aan het bemoederen van de zevenjarige Ma’edi Kahsu en Hewan Kalayu terwijl ze hun kommen schoonschrapen.

Ma’edi heeft twintig minuten alleen door de uitgedroogde hooglanden gelopen om lessen te volgen, waar haar favoriete vak wetenschap is.

Gekleed in witte, geborduurde Tigrayan-gewaden zegt Birhan: “Band Aid heeft de levens van zoveel mensen veranderd.

“De kinderen hier zijn erg dankbaar. Maar we hebben meer hulp nodig voor deze kinderen en anderen die niet naar school gaan.”

Leerlingen staan ​​in de rij voor eten op de Hagere Selam-school

7

Leerlingen staan ​​in de rij voor eten op de Hagere Selam-schoolKrediet: Louis Wood
De leraar geeft een les aan een klaslokaal vol enthousiaste leerlingen

7

De leraar geeft een les aan een klaslokaal vol enthousiaste leerlingenKrediet: Louis Wood

Ze heeft nog nooit gehoord van Ed Sheeran – de meest spraakmakende nee-zegger van Band Aid – maar is van mening dat hij ongelijk heeft als hij zijn steun voor het nummer intrekt.

Sheeran, die deelnam aan de release ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum, zei dat hij niet zou hebben toegestaan ​​dat zijn zang in de nieuwe versie zou worden opgenomen als om zijn toestemming was gevraagd.

De ster citeerde opmerkingen van rapper Fuse ODG, die Band Aid ervan beschuldigde schade te veroorzaken door ‘schadelijke stereotypen’ over Afrika in stand te houden.

Live Aid-promotor Harvey Goldsmith deed de critici van Band Aid af als “bemoeienissen en wakkere weldoeners”.

Zijn vuur werd niet getemperd door zijn critici en Geldof hield vol: “Dit kleine popliedje heeft miljoenen mensen in leven gehouden.

“Waarom zou Band Aid de voeding van duizenden kinderen die van ons afhankelijk zijn voor een maaltijd schrappen?

“Er zijn 600 miljoen hongerige mensen in de wereld – 300 miljoen in Afrika. Sommigen van hen kunnen wij helpen. Dat zullen wij blijven doen.”

‘We hebben meer hulp nodig’

Het was in deze zonovergoten hooglanden van Tigray, in het noorden van Ethiopië, dat Michael Buerks BBC-beelden uit 1984 van uitgehongerde mensen werden opgenomen.

En het waren die aangrijpende beelden – waarin een verpleegster moest kiezen welke kinderen hij moest behandelen en welke hij moest laten sterven – die Band Aid inspireerden.

De school, in het dorp Munguda, is te bereiken via vervaagde, met rotsen bezaaide paden die alleen met een slakkengang met een 4×4 kunnen worden bereden.

Het leven van veel gezinnen die in deze verlaten bergen wonen, is millennia lang weinig veranderd.

Vanuit het raam van onze vrachtwagen zag ik boeren tarwe oogsten met handzeisjes, terwijl ossen met lange hoorns de afgesneden stengels vertrapten in een eeuwenoude vorm van malen.

De kinderen hier kennen de waarde van onderwijs en willen graag leren.

Vorig jaar verstrekte Band Aid geld voor schriften, pennen, potloden, puntenslijpers en schooltassen bij Hagere Selam via de Britse liefdadigheidsinstelling African Children’s Educational Trust.

Dankzij een gift van £ 50.000 aan A-CET konden 10.000 kinderen soortgelijke leermiddelen in de regio ontvangen.

Soldaten braken onze deuren in met kogels en messen en stalen onze computers.

Schooldirecteur Hilftom

De man van A-CET hier op het terrein is Bisrat Mesfin, die mij vertelt: “Het pleisterwerk hier in Tigray was ongelooflijk. Al vijftien jaar lang is deze school levensveranderend voor de duizenden kinderen die hier onderwijs volgen.”

Bisrat trad op als Birhan’s vertaler nadat The Sun hen naar Londen had gevlogen om deel te nemen aan Live 8.

Ongeveer drie miljard mensen over de hele wereld keken toe hoe de vrouwen uit het afgelegen Tigray zich bij Madonna voegden op het podium in het Londense Hyde Park.

Bisrat, die nog steeds trots zijn Sun T-shirt van die dag draagt, voegde eraan toe: “We hebben meer geld nodig zodat we de kinderen een betere en mooiere toekomst kunnen bieden.”

Veel jongeren zijn nog steeds niet teruggekeerd naar de lessen nadat een van Afrika’s dodelijkste conflicten in decennia de hooglanden teisterde.

De oorlog brak in 2020 uit tussen Tigrayan-strijders en een geallieerde strijdmacht van Eritreeërs en Ethiopische regeringstroepen.

Er wordt geschat dat honderdduizenden mensen zijn omgekomen in het conflict, zijn omgekomen van de honger of zijn omgekomen door gebrek aan gezondheidszorg.

‘Stille noodtoestand’

De steden en dorpen van Tigray werden systematisch geplunderd, waarbij waardevolle spullen en persoonlijke bezittingen werden meegenomen.

Vicedirecteur van de school, Hilftom, voegde hieraan toe: “Soldaten braken onze deuren in met kogels en messen en stalen onze computers.”

Hoewel er twee jaar geleden een vredesakkoord werd ondertekend, gaat slechts ongeveer 40 procent van de jongeren weer naar school.

Vorig jaar bleef de regen uit, waardoor er voedseltekorten ontstonden. In juli waarschuwden lokale functionarissen dat meer dan twee miljoen mensen het risico liepen te verhongeren.

Voedselpakketten bij Hagere Selam worden georganiseerd door Mary’s Meals, een liefdadigheidsinstelling opgericht door de Schotse zalmboer Magnus MacFarlane-Barrow.

Een woordvoerder van de in Argyll gevestigde liefdadigheidsinstelling Thomas Black zei dat ze dankzij de “vrijgevigheid van Band Aid” en anderen zijn overgegaan van het voeden van 24.000 kinderen in Tigray naar 110.000 in het afgelopen jaar.

Mary’s Meals zegt dat het slechts £ 19,15 kost om een ​​kind een schooljaar lang dagelijks te voeden.

De situatie in Ethiopië blijft een stille en ondergefinancierde noodsituatie

Voorstel van een VN-agentschap

De Band Aid Trust heeft dit financiële jaar tot nu toe £3 miljoen aan fondsen gebruikt om naar verwachting 350.000 mensen te helpen, voornamelijk in Ethiopië.

In een voorstel van een VN-agentschap stond dat ze de steun van Band Aid nodig hadden omdat “de situatie in Ethiopië nog steeds een stille en ondergefinancierde noodsituatie is”.

Later bezochten we een dorpsschool in het nabijgelegen Dansa waar Band Aid geld had verstrekt voor bureaus en stoelen.

Mij ​​werd getoond wat er nog over was van de schoolbibliotheek nadat deze tijdens de recente oorlog een voltreffer had gekregen door een artilleriegranaat.

Wolde Gabriel, 12, die ervan droomt dokter te worden, zei: “Er was een verschrikkelijk geluid van kogels en granaten.”

Directeur Hagos Teka, 43, zei: “Al onze boeken zijn vernietigd.”

Na een bezoek aan de scholen sprak ik met Bob en vertelde hem hoe leraren in de regio dankbaar waren, maar zeiden dat ze meer voedsel en meer schoolbenodigdheden nodig hadden.

‘Ze zullen het wel snappen,’ hield de Band Aid-goeroe vol.

Daarom heeft hij, veertig jaar later, zijn ‘kleine popsongje’ uitgebracht, dat opnieuw zijn magie laat werken.



Source link

Related Articles

Back to top button