Honderden kinderen behoren tot de slachtoffers van de oorlog van Sudan, zegt de Verenigde Naties
Honderden kinderen zijn verkracht door gewapende mannen in Soedan, van wie sommigen betrokken zijn, zei het kinderbureau van de Verenigde Naties deze week, deze week is bijna het derde jaar als een beangstigende burgeroorlog.
Gezondheidsaanbieders in Soedan hebben sinds het begin van 2024 221 gevallen van verkrachting geregistreerd, volgens welke UNICEF -rapport,, Onder de slachtoffers waren er 147 meisjes en 74 jongens. Zestien kinderen waren jonger dan 5 en vier waren slechts één jaar oud.
Het rapport omvat uit de eerste hand verslagen van de slachtoffers en getuigen, waaronder een door gewapende mannen gekozen gevangene kinderen en later teruggekeerd naar hun verblijven bedekt met bloed en bijna onbewust. Sommigen werden onderworpen aan bende -verkrachting.
Het kinderbureau registreerde de voorbeelden van ernstig lichamelijk letsel, psychologisch wangedrag en kindhuwelijken. Sommige slachtoffers waren besmet met HIV en andere seksueel overdraagbare virussen.
Sudan heeft geen uitgebreide gegevens over seksueel geweld, maar de Fact-Khoj-missie uit de Verenigde Naties uit 2024 verklaarde dat gendergebaseerd geweld, inclusief verkrachting en seksuele slavernij, gangbaar was in gebieden waar de oorlog tussen het leger en een paramilitaire groep van Sudani werd gevochten tussen de snelle steunkrachten.
De oorlog die in april 2023 brak, wordt gekenmerkt door wreedheden aan beide zijden, beschuldigingen van door kaste geëxploiteerde moorden en genocide. Volgens sommige schattingen heeft het conflict verschillende tienduizenden mensen gedood en meer dan 11 miljoen ontheemd.
2024 Missie van de Verenigde Naties gevonden Beide partijen hadden seksueel geweld in het conflict afgeschaft, maar gewapende mannen hadden de jurk erkend die vaak door uniforme of groepscollega’s werd gedragen als criminelen in gevallen van “een grote meerderheid” -zaken.
UNICEF -woordvoerder en prominente schrijver van het nieuwe rapport, Tes Ingram, zei dat hij weken had gepraat met mensen die seksueel geweld bij kinderen overleefden in Soedan. Ze botste met onmogelijke opties die vaak na het geweld tegenover de resterende mensen stonden.
“Sommige mensen kunnen zich voorstellen dat eng en verdriet eindigen wanneer verkrachting voorbij is, maar dat is het niet zo, vooral in Soedan,” zei mevrouw Ingram.
De overgebleven mensen moeten beslissen of ze verkrachting voor hun gezin en anderen in de gemeenschap bekendmaken en het risico is uiteengevallen, publiekelijk geïdentificeerd of gezien als een medewerker.
“In Soedan, sociaal, wordt het achtergelaten en heeft het niet de criminelen die die culturele last van verkrachting en schaamte dragen,” zei mevrouw Ingram.
Mevrouw Ingram zei dat sommige kinderen die door hun aanvallers zwanger werden, hun kinderen kozen om te adopteren, terwijl anderen hen kozen om hen te houden.
Ze herinnerde zich de ervaring van een overlevende, die opgroeide in spinaziezorg en besloot haar kind zelf op te voeden, omdat ze niet wilde dat het kind op dezelfde manier zou passeren als zij. Maar schuilplaatsen wilden geen zwangere vrouw nemen.
Mevrouw Ingram zei: “Nu is het kind 8 maanden oud en heeft er nog steeds geen thuis om erin te wonen.”
