Tetra-afbeeldingen | Getty-afbeeldingen

Advocaat JD Harriman is sceptisch over sommige verkooptechnieken op de kunstmarkt.

“Er is heel weinig echte informatie en gegevens over prijzen”, vertelde hij via een videogesprek aan CNBC. Prijzen voor kunstwerken worden “zelden” getoond in galerijen, zei hij.

“Als (galerieën) een nieuwe artiest hebben, gaan ze geen prijzen bekendmaken, maar kijken wat hun klanten ervoor gaan betalen”, zegt Harriman, partner bij Foundation Law Group.

“Als een stuk van een kunstenaar voor 50.000 dollar wordt verkocht, en ze houden dat geheim, kunnen ze tegen een hogere prijs beginnen, bijvoorbeeld 100.000 dollar, aan de volgende koper die geïnteresseerd is in een stuk van die kunstenaar”, vertelde hij aan CNBC in een vervolg e-mail.

Of, als een kunstwerk niet is verkocht, wil de galerie misschien korting geven op de prijs, maar nogmaals, dit wordt privé gehouden om te voorkomen dat het oeuvre van de kunstenaar wordt aangetast, zei Harriman.

In tegenstelling tot bedrijfsaandelen is het niet verplicht om gegevens over de waarde of het eigendom van kunstwerken in te dienen. En net als bij onroerend goed stellen insiders de waarde van een kunstwerk soms gelijk aan wat de markt ervoor zal betalen.

CNBC nam contact op met een tiental kunstgalerieën in New York City en hetzelfde aantal in Londen om prijslijsten op te vragen voor hun huidige tentoonstellingen. (De gecontacteerde galerieën publiceren geen prijzen online.) Negen van de New Yorkse galerieën reageerden met prijsinformatie, terwijl geen van de Londense galerieën hun prijsinformatie openbaar maakte.

In een e-mail aan CNBC zei Paul Hewitt, directeur-generaal van de Society of London Art Dealers, dat de organisatie haar leden aanmoedigt om prijzen weer te geven. “Het bevorderen van het vertrouwen van het publiek in de verantwoorde omgang met beeldende kunst is een van de doelstellingen van de Society of London Art Dealers”, zei hij.

De prijs verlagen is het slechtste wat je als kunstenaar kunt doen

Gosia Łapsa-Malawska

Curator, The Muse op 269

Galerijen die geen prijzen weergeven, kunnen wachten tot een marktmaker of iemand met cachet interesse toont in een stuk om de waarde ervan hoog te houden, zei Harriman, die fotografen en kunstadviesbureaus vertegenwoordigde. “Verzamelaars zullen ook te veel betalen voor delen van de collectie van een kunstenaar die ze nog niet hebben verworven om de waarde van hun eigen collectie hoog te houden”, zei hij.

Het is onwaarschijnlijk dat verzamelaars zelf de waarde van de kunst die zij bezitten publiekelijk bekend zullen maken, net zoals zij misschien niet over hun aandelenmarktbezit of vermogenssaldo praten.

En, zoals bij elke vorm van markt, gebruiken deelnemers tactieken om de omzet te maximaliseren, zei Harriman. “Iedereen probeert geld te verdienen. Is dat illegaal? Is het gewoon onethisch? Is het gewoon duister? Ik weet het niet”, zei hij.

“Als je een gebruikte auto gaat kopen, gebeuren dezelfde dingen (waarbij verkopers aandringen:) ‘Laatste kans, je kunt hem beter vandaag kopen.’ ‘Eenmalig.’ Dit krijg je bij elke verkoop”, zegt hij.

Waarom galerieën geen prijzen delen

Eén reden waarom galerieën geen prijzen publiceren is dat ze de kunstenaars die ze vertegenwoordigen willen beschermen, zegt de Londense galeriehouder Lucca Hue-Williams. “Vanuit artistiek oogpunt kunnen prijzen die rondgestuurd worden vaak tot speculatie en een beetje waanzin leiden”, vertelde ze telefonisch aan CNBC.

“We willen niet dat er flippers binnenkomen die prijzen vergelijken en zien waarvoor ze het werk vervolgens kunnen verkopen”, zei Hue-Williams. Haar galerie, Albion Jeune, verkoopt werk van opkomende kunstenaars die waarschijnlijk bekend zijn in hun thuisland, maar minder in Groot-Brittannië.

Hue-Williams wil hun carrière cultiveren. “Ik besteed echt veel tijd aan het leren kennen van klanten om er zeker van te zijn… dat ze voor een lange tijd betrokken zullen zijn bij de carrière van de kunstenaars, dat ze het werk echt gaan waarderen, en zij, Ze kunnen bijvoorbeeld bij ons terugkomen en het werk uitlenen voor toekomstige tentoonstellingen in musea”, zei ze.

Er bestaat niet echt een zeer liquide wereldmarkt die bijdraagt ​​aan de perceptie en realiteit van ‘black box’-prijzen

Tony Tjan

CEO, Cue Ball Capital

Voor beginnende kunstenaars is de beslissing over de prijs van werk niet eenvoudig. Kunstenaar en curator Gosia Łapsa-Malawska zei dat nieuwe kunstenaars haar vaak vragen hoeveel ze in rekening moeten brengen, en ervoor kunnen kiezen om tijdens een tentoonstelling geen prijzen weer te geven omdat ze liever over een bedrag onderhandelen. “De prijs verlagen is het ergste wat je als artiest kunt doen. Ik heb opkomende artiesten altijd geadviseerd: als je (op een) bepaald niveau begint, kun je alleen maar omhoog gaan”, vertelde ze telefonisch aan CNBC.

Aan de andere kant kan het niet tonen van prijzen potentiële kopers afschrikken, omdat ze misschien bang zijn om te vragen hoeveel een kunstwerk kost, zei Łapsa-Malawska. Zij is curator van de Londense galerie The Muse op 269, die prijzen online publiceert.

Er zijn psychologische en emotionele factoren die een rol spelen bij het kopen en verkopen van kunst, zei ze, zoals of een galerie ervoor kiest een stuk in een fysieke galerie op te hangen met de prijs eronder weergegeven. “Soms is de prijs als een barrière”, zegt Łapsa-Malawska. “Oké, het is niets voor mij. Ik mag dat werk niet leuk vinden”, zo kunnen kopers zich voelen als ze de prijs zien, voegde ze eraan toe.

Een mysterieuze markt

Voor Tony Tjan, kunstverzamelaar en CEO van durfkapitaalbedrijf Cue Ball Capital, wordt de waarde van een kunstwerk op een vergelijkbare manier gedefinieerd als andere verzamelobjecten. “De mate van populariteit, de mate van schaarste en de mate van credentialisatie (of) … of iets op organische wijze de tijdsgeest heeft veroverd”, zijn factoren, vertelde hij telefonisch aan CNBC. Deskundigen kunnen advies geven over de waarde van een stuk, voegde hij eraan toe.

Maar het zijn de kosten van expertise die mensen ervan kunnen weerhouden kunst te kopen, aldus Charlotte Black, oprichter van Artclear, een bedrijf dat kunstwerken authenticeert en informatie daarover opslaat op de blockchain.

“Verifieerbare gegevens over kunstwerken zijn moeilijk en duur te vinden – waarvoor advies en garanties nodig zijn van deskundigen die u kunt vertrouwen – waardoor de markt tamelijk exclusief is”, vertelde ze per e-mail aan CNBC.

Black hoopt dat Artclear meer mensen toegang zal geven tot de kunstmarkt, net zoals aandelenhandelplatforms de financiële markten hebben opengesteld voor particuliere beleggers. “Het zal meer vertrouwen geven aan digitale marktplaatsen en de kosten voor het uitvoeren van transacties verlagen”, zei ze.

De Britse kunstenaar Shantell Martin is een favoriet van kunstverzamelaar Tony Tjan, die zei dat hij graag kunstenaars leert kennen en rechtstreeks werk van hen koopt of in opdracht geeft.

Bryan Bedder | Getty-afbeeldingen

Op de vraag of de kunstmarkt als mysterieus kan worden omschreven, zei Black: “Het is voor velen een mysterie – tenzij je een expert bent of er een kent of iemand betaalt om je te adviseren… het is moeilijk om zeker te weten wat je koopt, en in dat geval is het beste advies om alleen te kopen waar je van houdt.”

Tjan, tevens mede-oprichter van nagelsalonketen MiniLuxe, was het daarmee eens. “Waarde moet, althans voor mij, gewoon worden bepaald door wat het voor jou betekent”, zei hij. Is de prijs mysterieus? ‘Ja, dat is zo. Ik bedoel, het is kunst, toch?’ zei hij.

“Ondanks meer online informatie die helpt bij het ontdekken en waarderen, is er niet echt een zeer liquide mondiale markt die bijdraagt ​​aan de perceptie en realiteit van ‘black box’-prijzen”, vertelde Tjan in een vervolgmail aan CNBC.

Tjan geeft aan het liefst werk rechtstreeks van kunstenaars te kopen. “Hoewel ik het niet erg vind om op veilingen te kopen, is het altijd zinvoller om relaties met kunstenaars aan te gaan en werken rechtstreeks van hen te kopen of in opdracht te geven”, zei hij.

Kunst betaalbaar maken

Een bezoeker maakt een foto op de Affordable Art Fair Hong Kong, op 16 mei 2024. Affordable Art Fair-oprichter Will Ramsay zei dat galerijen prijzen moeten tonen tijdens de evenementen.

Ben Marans | Sopa-afbeeldingen | Lichtraket | Getty-afbeeldingen

Will Ramsay, een verzamelaar en industrie-expert, zei dat prijzen niet altijd transparant zijn omdat het luxe deel van de kunstwereld een gevoel van exclusiviteit wil creëren. “Ik ben naar een aantal luxe winkels en evenementen geweest zonder dat de prijzen zichtbaar waren op luxe artikelen, of het nu kleding, horloges, wijnen, sieraden of auto’s waren. De kunstmarkt is niet anders”, vertelde hij per e-mail aan CNBC.

Ramsay is de oprichter van de Affordable Art Fair, een reeks evenementen die 25 jaar geleden begon in de Londense wijk Battersea en die nu in meer dan een dozijn steden over de hele wereld plaatsvindt – met prijzen vermeld naast de kunstwerken. De prijzen voor het Battersea-evenement, dat tot en met zondag plaatsvindt, variëren van £50 (£65) tot £7.500 ($9.787).

“We streven ernaar om het kopen van kunst te democratiseren en inclusief te maken, om mensen voor te lichten en hen het vertrouwen te geven om hun collecties te starten of uit te breiden”, zei hij.