Het oude gezegde luidt: ‘Beoordeel een boek niet op zijn kaft’. Datzelfde zou ook voor mensen moeten gelden, maar is dat waar?
Mensen hebben vooroordelen en die kunnen van invloed zijn op de beslissingen die we over anderen nemen, ook op de werkvloer.
Oordelen kunnen worden gevormd op basis van hoe mensen zich gedragen, wat hun werkethiek is en hoe ze eruitzien, bijvoorbeeld of ze tatoeages hebben of niet.
In het recente verleden werden tatoeages gezien als onderdeel van een rebelse en anti-establishmentcultuur, zelfs een criminele cultuur.
“In Canada komen we uit de Britse traditie, die behoorlijk gestructureerd en conservatief is in de manier waarop het verandert,” zei Dr. Ganz Ferrance, een geregistreerd psycholoog. “Er zijn bepaalde dingen die werden gezien als niet gepast of niet onderdeel van de reguliere instelling,”
De Yakuza, de Japanse maffia, staat bekend om zijn uitgebreide en uitgebreide tatoeages. Dit komt voort uit een traditie van het tatoeëren van criminelen op basis van hun misdaad als een vorm van straf en identificatie.
Tatoeëren heeft ook een rijke geschiedenis in vele culturen, waaronder Polynesiërs, Nubiërs en Grieken. Tatoeages werden gebruikt om prestaties te tonen, te beschermen tegen het kwaad en status of overtuigingen te tonen.
Volgens Jennifer Flanagan, universitair hoofddocent aan de Texas Women’s University en Vance Johnson Lewis, hoogleraar aan de Oklahoma City University, is er bewijs dat tatoeëren al sinds 3000 v.Chr. bestaat. Studie uit 2018 ‘Van binnen en van buiten gemarkeerd: een onderzoek naar het waargenomen stigma van getatoeëerden op de werkvloer.’
Tatoeages in de wereld van vandaag
Tegenwoordig zijn tatoeages gebruikelijker: 31 procent van de Canadezen heeft minstens één tatoeage en 28 procent heeft er vijf of meer, aldus een Enquête 2024 door Narratief Onderzoek.
“Het wordt gezien als een persoonlijke uiting, net zoals de manier waarop we ons haar knippen of het soort make-up of kleding dat we dragen”, aldus Ferrance.
Vanwege de negatieve opvattingen over tatoeages waren ze vroeger ongebruikelijk op de werkvloer, vooral in kantoorbanen.
“Er is geen garantie … dat de personen met wie men in contact komt tijdens het dagelijkse werk of persoonlijke activiteiten de uitingen van individualiteit die tatoeages vertegenwoordigen, zullen omarmen”, schreven Flanagan en Lewis.
“Voor organisaties ontstaat er een conflict wanneer ze proberen een evenwicht te vinden tussen de behoeften aan diversiteit, de uitingsvormen van individuen binnen de organisatie en de percepties van klanten/kiezers van de organisatie, met name als het om tatoeages gaat.”
De perceptie van tatoeages kan per sector verschillen, maar in sommige sectoren is de inkt een zegen.
“In de studio van een grafisch kunstenaar kan een tatoeage, zelfs een opvallende, het gedurfde beeld oproepen dat een potentiële klant in een kunstenaar waardeert, waardoor een klant het gevoel krijgt dat hij het perfecte talent heeft ontdekt”, schreef Enrica Ruggs, universitair hoofddocent aan de Universiteit van Houston, in het tijdschrift Studie 2022 ‘Laten tatoeages van werknemers een stempel drukken op de reacties van klanten op producten en organisaties?’
“In andere situaties is dat niet zo waar. Vooral in medische settings kunnen tatoeages als ongewenst worden gezien.
“Misschien vinden patiënten ze ongepast bij bepaalde professionals of bestaan er nog steeds verkeerde ideeën over tatoeagestudio’s en hygiëne.”
Vaardigheden boven perceptie
Maar nu tatoeages steeds gebruikelijker worden, “valt het je niet eens meer op”, aldus Cal Jungwirth, directeur van de afdeling permanente bemiddeling bij wervingsbureau Robert Half.
“Sociale normen zijn geëvolueerd en blijven evolueren, dus het is niet echt meer een probleem”, aldus Jungwirth.
“Waar wij vooral op coachen is hoe je jezelf professioneel presenteert en dat hangt voor een groot deel af van het dragen van geschikte, professionele kleding.
“Wij moedigen organisaties aan om mensen aan te nemen op basis van de juiste vaardigheden en geschiktheid voor de organisatie. En als iemand een tatoeage heeft, doet dat er eigenlijk niet toe.”
Stockafbeelding van een man met tatoeages. (Unsplash)
Het laten zetten van een tatoeage is ook geen eenvoudig proces. Je moet beslissen wat je wilt, de juiste artiest vinden en de pijn van het laten zetten. Alleen al het hebben van een tatoeage kan een teken zijn van een grote mate van toewijding.
“Als ik een tatoeage heb … maar ik verschijn nog steeds en ik kan mezelf presenteren als deskundig en respectvol en als wat de situatie ook vereist, dan zal dat de perceptie beginnen te veranderen,” zei Ferrance.
Nu de houding ten opzichte van tatoeages wereldwijd verandert, moeten werkplekken ze ook accepteren om te kunnen overleven. Want als iets zich niet aanpast aan een veranderende omgeving, gaat het dood, aldus Ferrance.
“Ook al ben je gewend om mensen met tatoeages te zien als anders of op de een of andere manier tegen de cultuur in, openstaan voor het feit dat we niet alles weten … en misschien kan ik iets leren van de persoon met de tatoeage,” zei Ferrance.
“Alleen al openstaan voor dat is gezond voor de persoon die een strikte kijk op het leven heeft gehad. Het helpt hen om zich open te stellen en te groeien en vervolgens ruimte te maken voor iedereen.”
Naarmate de oudere generaties steeds minder werken, staan de mensen die deze rollen vervullen vaak meer open voor de manier waarop anderen zichzelf uiten, voegt Ferrance toe.
Het mentale aspect van tatoeages
Wanneer mensen zichzelf moeten inhouden om zichzelf te uiten, kan dat uitputtend zijn en stress veroorzaken.
Mensen die tatoeages gebruiken als een vorm van zelfexpressie en werken op een plek waar tatoeages worden ontmoedigd of gediscrimineerd, moeten er zeker van zijn dat de extra stress de moeite waard is.
“Er is een balans, net als met alles. Elke keuze die we maken, heeft een prijs en een voordeel,” zei Ferrance. “Als er een gevoel is van ‘ik houd mezelf tegen’, en het is behoorlijk stressvol … dan wordt de vraag: is dit de juiste werkplek voor mij?”
“Moet ik op zoek naar een plek waar ik echt kan ontspannen en mezelf kan zijn? Dan kan ik veel meer genieten van mijn werk en er waarschijnlijk ook beter in worden, omdat ik nu echt vrij ben?”, voegt Ferrance toe.
“Of is het: ‘Nee, ik vind dit werk echt leuk’, en ik ben bereid om het spel een tijdje te spelen, totdat ik krijg wat ik nodig heb van het werk en mezelf daarna op een andere manier kan uiten.”
Naarmate de maatschappij aan bepaalde dingen, zoals tatoeages, gewend raakt, worden ze normaal. Maar dat leidt er vaak toe dat andere groepen als anders of buitenstaanders worden bestempeld.
“Eén ding dat ik ons allemaal zou willen aanmoedigen om te doen, is onthouden dat het vroeger wij waren, dus laten we de verantwoordelijkheid niet afschuiven op deze andere jongens, alleen omdat de druk van ons af is, alleen omdat we geaccepteerd worden,” zei Ferrance. “Keer je nu niet om en accepteer deze andere mensen niet.
“We moeten nadenken over hoe dat voor ons voelde, en wat de mensen die vóór ons kwamen, moesten doorstaan om die acceptatie voor ons te creëren. Laten we deze nieuwe mensen helpen die nu in de brandende stoel zitten.”
Uiteindelijk zijn tatoeages voor jou en de persoon met de tatoeage, en voor niemand anders.
