Het plan om mensensmokkelende bendes te bestraffen is een gedurfd en nieuw uitgangspunt, maar kan de regering het laten bijten? | Brits nieuws

Kun je mensensmokkelaars tegenhouden door ze met sancties op te zadelen? Dat is het nieuwste idee van de regering, en het is gedurfd en vernieuwend.

Het zal zeker aandacht krijgen, ook al betekent dat niet dat het zal werken. Maar het is opnieuw een poging van deze regering om zich te onderscheiden van de leiders die eerder kwamen.

In een notendop is het idee om te snijden in de financiering van wat het ministerie van Buitenlandse Zaken ‘georganiseerde immigratienetwerken’ noemt, en is het bedoeld om ‘smokkelaars ervan te weerhouden te profiteren van de handel in onschuldige mensen’.

Tot nu toe zo overtuigend. De retoriek is goed. De realiteit kan moeilijker zijn.

Ten eerste, en we wachten op de feitelijke details van wat er gaat gebeuren, roept dit de enorme vraag op hoe dit kan worden bereikt.

Sommige mensensmokkelaars die mensen over het Kanaal brengen, zijn gevestigd in Groot-Brittannië, maar de meeste niet. En over het algemeen zijn ze vrij moeilijk op te sporen.

Dat weet ik, omdat ik er een aantal heb ontmoet.

In Koerdistan, Ik dronk thee met een vrolijke man, Karwandie verantwoordelijk was geweest voor het smokkelen van duizend mensen naar Europa.

Hij was absoluut niet bang om gepakt te worden, en had ook niet het gevoel dat hij zelfs maar de wet overtrad.

In plaats daarvan was Karwan van mening dat hij een plicht deed jegens de Koerden, door hen toe te staan ​​te ontsnappen aan de ontberingen van hun land en een welvarender leven te leiden in andere landen, waaronder Groot-Brittannië. Of dat is tenminste wat hij zei.

Hoe Groot-Brittannië hem precies sancties zou kunnen opleggen, is moeilijk voor te stellen.

Het is ook niet moeilijk voor te stellen dat er nu angst in de hoofden sluipt van de verschillende smokkelaars die ik heb ontmoet tijdens jarenlange berichtgeving vanaf de stranden van Noord-Frankrijk.

Deze mensen zijn zich er terdege van bewust dat ze de wet overtreden. Je kunt nauwelijks je tijd besteden aan het ontwijken van de Franse politie en beweren onschuldig te zijn.

Wapens worden steeds gebruikelijker in migrantenkampen. Het schrikbeeld van sancties zal hen niet tegenhouden.

De vraag is dus of de Britse regering de mensen aan de top van deze organisaties kan opsporen en een manier kan vinden om financiële sancties op te leggen die bijten.

Als deze mensen zich in Groot-Brittannië zouden bevinden, zouden ze vermoedelijk worden gearresteerd, met het vooruitzicht dat hun tegoeden zouden worden bevroren.

Het opleggen van sancties zal dus waarschijnlijk gepaard gaan met samenwerken met de Europese landen, het coördineren van acties en het delen van informatie. Een proces dat sindsdien ingewikkelder is geworden Brexit.

Sancties hebben voorheen goed gewerkt als ze gericht waren tegen spraakmakende mensen en organisaties met een duidelijk trackrecord.

Lees meer van Sky News:
Waarom wil Trump Groenland kopen?
Waarom zijn er bosbranden in januari?

De oligarchen die stand hebben gehouden Die van Vladimir Poetin regime bijvoorbeeld, of bedrijven die wapens proberen aan te schaffen voor vijandige staten. Ze zijn allemaal het doelwit van een coalitie van naties.

Maar dit idee is nieuw: om te beginnen eenzijdig, ook al zijn, naar men aanneemt, de Fransen, Duitsers, Belgen en anderen van tevoren gewaarschuwd.

Het is ook niet helemaal duidelijk hoe het zal werken; de georganiseerde misdaad staat bekend om zijn flexibiliteit en als je één persoon met succes sanctioneert, is de kans groot dat iemand anders het overneemt.

Wat betreft het opleggen van sancties aan de smokkelaarsleiders in Irak, Syrië, Libië, Egypte, Albanië en daarbuiten: veel succes.

Wat het doet, is het onderscheid maken tussen het recente verleden, toen het Rwanda-plan de belangrijkste ambitie was, en Keir Starmer’s vertrouwen in de nadruk op criminaliteit en de samenwerking met partners.

En nog een opmerking. Jarenlang heeft de regering gesproken over mensen die het Kanaal oversteken als illegale migranten, ook al bestaat er een geschil tussen de Britse en de internationale wetgeving over de vraag of deze mensen daadwerkelijk de wet overtreden.

Nu gebruikt het ministerie van Buitenlandse Zaken de term ‘irreguliere migratie’. Is dit een verandering van toon, of slechts een stilistische gril? Net als bij de sancties zullen we afwachten.