“Koffie, koffie!” De jonge jongen schreeuwt. Hij balanceert een dienblad met stomende drankjes die hij probeert te verkopen in de gebombardeerde verwoesting van het vluchtelingenkamp Jabalia.
Iemand anders heeft een kebab -winkel opgezet. Op de weg laat een tiener zijn haar in de kraam van een geïmproviseerde kapper knippen.
Tafels gestapeld met verse groenten vallen op tegen het alomtegenwoordige grijze puin. Sommige schijn van leven keert terug naar de ruïnes van het noorden Gaza.
“Ik heb zoveel dekens allemaal onder dat puin”, zegt Abu Samir, wijzend op wat er over is van het huis waarin hij 50 jaar woonde.
“Ik heb een bank, ik heb de beste matrassen, dikke matrassen.”
Abu zegt dat hij meer dan een maand niet heeft kunnen wassen
“Ik heb 40 dagen niet gewassen”, voegt hij eraan toe.
‘Mijn lichaam kan niet aan dit weer omgaan. Voor iemand van mijn leeftijd zou ik niet zo moeten leven. Hoe zit het met mijn waardigheid?’
Mensen verbranden branden tussen de ruïnes, voor koken en voor warmte.
Bulldozers ruimen puin op om wegen te maken, modderig nu van regen. De nachten zijn bitter, vooral met alleen een tent als onderdak.
Ola heeft een dak gemaakt van doorhangende beton
Ola Nasser, 57, heeft een dak voor zichzelf gevormd onder een doorhangende massa beton die eruit ziet alsof het op elk moment zou kunnen wijken.
Het is echter haar thuis, en betonnen muren bieden meer bescherming dan zeilen, vooral als je er een vuur in kunt aansteken.
‘Onze kinderen zullen het niet vergeten’
“We kunnen niet accepteren wat hij (Donald Trump) zegt. We zijn geboren in Beit Hanoun, in Gaza, er is geen manier waarop we Gaza verlaten tenzij het op een brancard is. Martelaren en dode mensen”, zegt Ola.
“Israël Dromen dat Gaza er een deel van wordt. Maar als we sterven, zullen onze kinderen het niet vergeten. Dit is ons land en het land van onze grootouders. En onze kinderen zullen hier blijven, of ze het nu leuk vinden of niet. “
Israël zegt dat het nu 600 hulpwagens per dag binnenlaten door de Rafah -kruising tussen Gaza en Egypte.
Het betekent tenminste dat voedsel gemakkelijker beschikbaar is. Maar er is nog steeds een dringende behoefte aan meer onderdak, brandstof en medische benodigdheden – die Hamas deze week allemaal beschuldigden van Israël ervan traag te zijn te leveren, bijna het staakt -het -vuren.
“Er is heel weinig hulp gearriveerd sinds het staakt -het -vuren, ten opzichte van de behoeften van de gezondheidssector van Gaza”, zegt dr. Mustafa Hanna, die in het Al Shifa -ziekenhuis werkt.
“We hebben het over een zeer kleine hoeveelheid medische hulp die bedoeld is om de enorme behoeften te vervullen om de zieken en gewonden in Gazastrook te behandelen, vooral in het noorden.”
Lees meer van Sky News:
Hamas noemt gijzelaars om zaterdag te worden vrijgelaten
JD Vance richt zich op UK en Europa
Het Kamal Adwan Hospital ligt in ruïnes
Al Shifa accepteert sommige patiënten, maar andere zorginstellingen, zoals het Kamal Adwan Hospital Verder naar het noorden, zijn buiten werking.
Daar filmde ons team scènes van volledige verwoesting – gebroken incubators in gebombardeerde zwangerschapsafdelingen, medische apparatuur en benodigdheden in stukken in stapels puin.
In het nabijgelegen Indonesische ziekenhuis zegt Medecins Sans Frontieres dat het “volkomen geschokt was om op te merken dat elke medische machine opzettelijk leek te zijn vernietigd … één voor één in stukken gebroken om te zorgen dat er geen medische zorg meer kon worden geboden”.
Gaza is een hellcape, omdat elk frame waar onze camerafeams beren op schieten getuigen. Maar het is ook thuis en de bewoners zijn opmerkelijk veerkrachtig.
