Denkt u dat uw hond woorden kan begrijpen? Deze wetenschapper zegt dat u misschien gelijk heeft

Toen Alexis Devine het op een dag moeilijk had, troostte haar herdershond Bunny haar – maar niet op de manier die de meeste mensen zouden verwachten.

“Ik was met mijn partner aan het praten via FaceTime en ik huilde… en Bunny drukte op ‘nee’. Ik keek haar niet aan, ik was gewoon betrokken bij het gesprek,” zei Devine.

Nadat Bunny haar had gesmeekt om niet te huilen, zei Devine: “Er viel een stilte, en toen drukte ze op ‘ik hou van je’.”

Bunny communiceert met Devine, de auteur van Ik ben Bunny, via een soundboard-apparaat — een vloermat met indrukbare knoppen voor honden die vooraf opgenomen woorden hardop afspelen. Tot nu toe kan Bunny volgens Devine ongeveer 100 woorden “spreken”.

Op TikTok verheugt Bunny’s talent zich over meer dan 8,5 miljoen volgers en ze is een van de vele andere huisdieren op het videoplatform – Oski de mopshond, Copper de labrador en Flambo de Aussie – die communiceren met hun baasjes via soundboards.

Federico Rossano, universitair hoofddocent aan de afdeling Cognitiewetenschappen aan de Universiteit van Californië in San Diego, is een onderzoeker die zich richt op de cognitieve vermogens van verschillende diersoorten. De opkomst van ‘pratende’ honden wekte de interesse van hem.

“Mijn volgende reactie was zoiets als: iemand zou het moeten bestuderen, want ik denk dat als je honderden, duizenden mensen dit (online) laat doen, we moeten weten wat er aan de hand is”, aldus Rossano, die ook de leiding heeft over de Vergelijkend Cognitie Lab aan zijn universiteit, vertelde De huidige Mat Galloway.

Rossano’s vorige maand gepubliceerd in het tijdschrift PLOS ONE bevindingen honden voorstellen in de studie konden bepaalde woorden begrijpen, wat bijdroeg aan de mogelijkheid om de band tussen hond en baasje te versterken.

Devine, zelf hondenbezitter, zegt dat de resultaten niet onverwacht zijn.

“Ik denk dat het voor iedereen die met honden leeft geen verrassing is dat honden associaties kunnen maken met voorwerpen en woorden.”

Wat de bevindingen betekenen

Om te onderzoeken of honden die getraind zijn om klankborden te gebruiken, de woorden die afgespeeld worden wanneer er op een knop wordt gedrukt, daadwerkelijk begrijpen, voerden Rossano en zijn collega’s twee gecontroleerde experimenten uit met 59 honden.

De onderzoekers wilden variabelen uitsluiten, zoals de reactie van de hond op de signalen van zijn baasje (bijvoorbeeld dat het baasje zijn schoenen aantrekt om naar buiten te gaan), de identiteit van de mens die het woord uitspreekt of het onthouden van de locatie van knoppen op het bord.

“Een deel van het nieuwe idee of de uitdaging hierbij was dat je vaak zou denken dat de hond het woord ‘snoepje’ begrijpt. Maar wat de hond in werkelijkheid ziet, is dat je naar de kast toe loopt en hem opent”, aldus Rossano.

“We wilden laten zien dat dit dier daadwerkelijk aandacht besteedt aan de woorden en de klanken.”

Daphna Buchsbaum, universitair docent cognitieve en psychologische wetenschappen aan de Brown University in Providence, Rhode Island, die niet bij het onderzoek betrokken was, vertelde CBC dat het onderzoek een eerste stap is in het “systematisch proberen te zien hoe honden deze knoppen gebruiken, hoe ze erop reageren en of de honden de knoppen daadwerkelijk associëren met bepaalde uitkomsten in de wereld.”

“Wat de onderzoekers in dit geval ontdekten, was dat er voor ten minste een aantal betekenissen een verband leek te bestaan ​​tussen de betekenis van de woorden voor ons als mensen en de manier waarop de honden reageerden.”

In het onderzoek van Rossano reageerden de honden onder andere op de volgende knopwoorden: ‘out/outside’, ‘play/toy’ en ‘food/eat/dinner/hungry’.

Buchsbaum zegt dat het interessant zou zijn om te zien wat er zou gebeuren als de knopwoorden abstracter of zelfs existentieel zouden zijn.

“Ik denk dat het veel makkelijker is om vragen te stellen (zoals) of de hond dingen begrijpt over eten, buiten zijn en spelen, dan of hij dingen begrijpt over de ruimte, of de toekomst, of de zin van het leven”, aldus Buchsbaum.

Grotere implicaties

Rossano is realistisch over wat hij heeft gevonden. Aan het begin van het onderzoek zei hij dat hij sceptisch was over het ontdekken of honden soundboards op een manier gebruikten die verder ging dan “een mens als verkoopautomaat gebruiken.”

Er waren echter bepaalde momenten tijdens de studies waardoor hij anders ging denken over de communicatie- en begripsvermogens van honden. Zo zag hij bijvoorbeeld dat ze op een menselijke manier onderhandelden.

Hij gaf het voorbeeld van hoe een hond kan reageren als een mens zegt dat hij niet naar buiten mag, en hoe hij niet zomaar genoegen kan nemen met de eerste reactie van de mens.

“Ik zie de honden heen en weer rennen met de mensen”, aldus Rossano.

Rossano doet nog steeds onderzoek en hij ziet de huidige bevindingen en ontwikkelingen op dit gebied als een kans om het welzijn van onze huisdieren te verbeteren.

“Hopelijk geeft het hen wat meer inspraak en controle over hun eigen leven, doordat zij jou vertellen wat ze nodig hebben in plaats van dat wij het alleen maar proberen te raden.”

Buchsbaum is het daarmee eens en zegt dat verbeterde communicatie nuttig zou kunnen zijn voor honden die “veel verschillende werkrollen vervullen in onze maatschappij”, waaronder geurhonden en hulphonden.

KIJK | Bunny is een hond die ongeveer 100 woorden kan ‘spreken’:

‘Pratende hond’ verlegt grenzen van dierlijke communicatie

Alexis Devine heeft haar hond, Bunny, leren communiceren door op knoppen te drukken om te “spreken” sinds ze een puppy was. Bunny “spreekt” nu ongeveer 100 woorden en Devine heeft een boek geschreven over de ervaring. Devine sprak met On the Coast-gastvrouw Amy Bell over hoe het is om een ​​pratende hond te hebben.

Devine zegt dat Bunny haar verwachtingen van de speciale relatie die mogelijk is met een hond, heeft veranderd.

“We hebben een prachtige communicatie, zowel met als zonder de knoppen. Ik denk dat het feit dat ze de knoppen had, mij echt in staat stelde om aspecten van haar lichaamstaal bewuster te interpreteren, en het heeft mij absoluut een betere actieve luisteraar gemaakt,” zei ze.

“Om woorden toe te voegen die relevant waren voor haar ervaring en die ze wilde gebruiken, moest ik echt letten op de dingen die ze rook en waar ze naar keek, en op dingen die enige vorm van emotionele opwinding bij haar veroorzaakten.”