De grote ambitie van China die nu wordt geconfronteerd met wereldwijde twijfel

Zondag 9 maart 2025 – 13:56 WIB

Jakarta, Viva – Belt and Road Initiative (Belt and Road Initiative/Bri)Het ambitieuze project van de Chinese Communistische Partij werd ooit gezien als een transformationele kracht in de ontwikkeling van de wereldwijde infrastructuur. In de loop van de tijd veranderde dit initiatief echter in een waarschuwingsverhaal over de beloften die niet werden vervuld en de internationale twijfels toenemen. Tegen 2025 kozen steeds meer landen, waaronder grote economieën zoals Brazilië, India en Italië, om weg te blijven van het project, dat nu beter zichtbaar is als een middel om de invloed van China uit te breiden in plaats van pure inspanningen om de economische ontwikkeling aan te moedigen.

Zoals gemeld door The Daily Mirror, zondag 9 maart 2025, zoals het werd gelanceerd in 2013, stond BRI voor verschillende uitdagingen, waaronder vastgelopen projecten aan niet -instabiele leningen. Onder de 150 landen die oorspronkelijk geïnteresseerd waren, stellen steeds meer de concrete voordelen van dit initiatief in twijfel.

Een van de meest opvallende voorbeelden is de Chinese Pakistaanse economische corridor (CPEC), die oorspronkelijk werd voorspeld als BRI’s superieure project. Tot nu toe heeft de haven van Gwadar echter geen beter werk gedaan vanwege slechte planning- en veiligheidsproblemen, terwijl belangrijke infrastructuurprojecten zoals Karachi-Lahore Highway nog steeds zijn verlaten. Pakistan wordt nu geconfronteerd met de lening van China van $ 69 miljard, waardoor duidelijk wordt hoe BRI’s welvaart vaak naar een financiële crisis gaat.

Soortgelijke omstandigheden komen voor in verschillende delen van de wereld. In Zuidoost -Azië hebben de beloofde fondsen voor infrastructuur niet meer dan $ 50 miljard gerealiseerd. De studie van het Lovi Institute toont aan dat slechts 35%Chinese infrastructuurprojecten zijn voltooid in het gebied, lager dan de voltooiing van het Japanse project (64%) en de Aziatische ontwikkelingsbank (53%). Dit verschil geeft aan dat het BRI -probleem niet alleen een uitdaging is bij de ontwikkeling van de wereldwijde infrastructuur, maar ook de fundamentele zwakke punten in de Chinese benadering.

Een van de grootste zorgen over BRI wordt “schuldendiplomatie” genoemd. Het geval van HambeTota -poort in Sri Lanka is een solide voorbeeld. Na een lening van meer dan $ 1 miljard te hebben ontvangen om een ​​haven te bouwen, waarvan wordt vermoed dat het wordt vermoed dat de economische levensvatbaarheid, moest Sri Lanka zich eindelijk China deponeren voor het onvermogen om aan zijn management te lenen met een tariefplan gedurende 99 jaar. Een soortgelijk geval vond plaats in Laos, dat 90% controle verloor over zijn National Power Network na moeilijkheid bij het betalen van leningen van het Bottin Vestian Railway -project, geprijsd op $ 6 miljard.

BRI biedt niet alleen financiële risico’s, maar versterkt ook de economische afhankelijkheid van de partnerlanden in China. Overstromingen in lokale markten met goedkope goederen, Beijing verzwakt de binnenlandse industrie in landen als Cambodja, Nepal en Birma. Bovendien vergroten veel BRI -projecten met dubbele gebruikscapaciteit de zorgen die kunnen worden gebruikt voor militaire belangen, die de strategische toegang van China tot de regio Indische Oceaan uitbreidt.

Tekenen van ineenstorting van dit initiatief worden steeds duidelijker. In 2023 besloten 19 landen, waaronder grote economieën zoals Turkay en Kenia, om hun deelname aan BRI volledig te stoppen. Hoewel de investeringen uit China in 2024 met 10% toegenomen, werden de meeste van deze fondsen eigenlijk omgeleid naar gebieden buiten de BRI, zoals hoge -technologie en energie -industrie. Wereldwijde inflatie verhoogt ook dit beleggingsnummer, waardoor de verwarring van uitbreiding veroorzaakt die de basiszwaktes van het programma dekt.

Voor partnerlanden zijn de resultaten van deelname aan BRI niet alleen beperkt tot financiële schulden. Velen van hen ervaren soevereiniteit bij het bepalen van hun eigen economische beleid en erosie van beperkte ruimte. Sri Lanka, Pakistan en Laos zijn nu een solide voorbeeld van hoe beloften van investeringen uit China vaak eindigen met toenemende afhankelijkheid en nationale autonomie van Beijing.

De achteruitgang van de BRI weerspiegelt een opvallend verschil tussen de wereldwijde ambities en de realiteit in de BRI. In plaats van wederzijdse welvaart te creëren, liet dit initiatief meer tekens van verlaten projecten, ongecontroleerde leningen en stressvolle diplomatieke betrekkingen achter. De beslissing van grote landen om weg te blijven van BRI suggereert dat meer en meer partijen zich bewust zijn van het risico om lid te worden van het project.

Wanneer meer en meer landen proberen de invloed van de Chinese economie te vermijden, wordt BRI niet langer gezien als een internationaal ontwikkelingsmodel, maar als een waarschuwing voor gevaren van het verkrijgen van infrastructuurinvesteringen zonder de langdurige resultaten te overwegen. Het falen van dit initiatief om de initiële beloften na te komen, is een wending dat de wereld de deelname van de Chinese economie ziet.

Deze verandering van perceptie is niet alleen een mislukking van een project, maar ook een weerspiegeling van de Global China -strategie, die snel wordt ondervraagd. Wanneer het land zijn deelname aan BRI blijft herzien, is het initiatief een herinnering dat echte internationale ontwikkeling transparantie, eerlijke voordelen en respect voor soevereiniteitswaarden vereist die zelden worden gevonden in Chinese wereldwijde infrastructuurstrategieën.