De Franse film “Emilia Pérez”, over Mexicaanse drugsheer, tankt in Mexico

Mexico City – De film “Emilia Pérez” heeft eindelijk het grote scherm in Mexico City bereikt-de belangrijkste setting voor de genre-bending musical over Narco-geweld en transgendercultuur die net 13 Oscar-nominaties opleverde, waaronder Best Picture.

De receptie is op zijn best ijzersterk geweest.

In de opening afgelopen weekend eindigde Jacques Audiard’s Spaanstalige, Frans-gemaakte melodrama als achtste in Mexicaanse kassa’shelemaal achter andere minder gevierde Oscar -hoopvol, zoals ‘Conclave’, een Vaticaans mysterie en ‘flow’, een geanimeerde functie uit Letland.

En bijna-lege screening kamers in de afgelopen dagen suggereren dat de cijfers van de kijker afnemen te midden van een meestal vijandige-zo niet regelrecht verontwaardigd-publiek.

“Een verspilling van tijd,” zei Areli Vázquez, 24, een psychologiestudent die een multiplex achterliet op een recente avond. “Aan het einde heb je geen duidelijk bericht over Narcos, over het transprobleem, over de verdwenen…. Gewoon een oppervlakkige blik op al deze zaken. ”

Carmela Espinoza, 67, een gepensioneerde basisschoolleraar toegevoegd: “Het was aanstootgevend en maakte de voordeel van Mexicanen.”

Het vinden van mensen die de film niet haatten, was niet eenvoudig, maar er waren sommigen, zoals Omar Robles, 42, wiens nieuwsgierigheid werd gewekt door de firestorm van sociale media geregisseerd in de film.

“Ik vond de film niet echt leuk, maar ik denk niet dat het zo erg was als ze zeggen,” zei Robles, een Uber -chauffeur. “Het toont de realiteit van Mexico. En wij Mexicanen vinden het niet leuk als mensen slecht over ons spreken. Maar de film liegt niet. Alles wat het laat zien gebeurt, en soms is het nog erger. Ik zou het aanbevelen. “

De film vertelt het verhaal van een brutale drug Kingpin, Manitas del Monte, die, om redenen die onduidelijk blijven, besluit zijn eigen dood te vervalsen en een procedure voor geslachtsverandering te ondergaan. Hij verschijnt als Emilia Pérez, een filantroop die haar illegaal fortuin in een goed doel brengt om mensen te helpen geliefden te vinden die “verdwenen” in het kartelgeweld dat ze ooit aan het flauwvallen was.

Audiard, de Franse regisseur van de film, heeft gezegd dat hij streefde naar een schokkende filmische ervaring, iets overdreven.

“Je zit in een Narco -film en dan, bam, je bent in een telenovela,” hij Variase verteldhet vergelijken van de film en de eigenzinnige song-and-dance-sequenties met een opera. “Ik wilde dit drijvende ding,” voegde Audiard toe, die een Oscar -nominatie ontving voor regie.

De film creëert enkele van de meest treurige scènes van Mexico opnieuw: wanhopige vrouwen die beelden uitdelen van ontbrekende geliefden, mensen die door dirt zakken op zoek naar overblijfselen, en gewapende mannen die gevangenen met capuchon leiden, waarschijnlijk nooit meer te zien zijn.

Toch is een van de meest puntige pushback afkomstig van de ‘collectieven’ van Mexico, vrijwilligers van de basis-voornamelijk vrouwen-die zoeken naar de meer dan 100.000 verdwenen en vaak hun leven riskeren. In de film lijken kartelgangsters richtlijnen te bieden aan zoekers over waar ze clandestiene graven kunnen vinden.

“De narcos Geef ons nooit informatie over hoe we onze familieleden kunnen vinden, ‘zei Virginia Garay Cazares, 53, wiens zoon, een hotdog -verkoper, 19 was toen hij in 2018 verdween. “En niemand geeft ons ook geld om te helpen. We betalen voor alles zelf. ‘

“Het is prima voor ons als de regisseur van deze film beroemd wil worden,” zei Garay, die een collectief leidt. ‘Maar waarom kwam hij niet met ons praten? Dan had hij de realiteit kunnen presenteren zoals die is. Niet zoals hij het zich voorstelt. “

In overeenstemming met de leden van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences die de Oscar -genomineerden kiezen, hebben recensenten in de Verenigde Staten en Europa over het algemeen ‘Emilia Pérez’ gevierd.

“Een advocaat, een kingpin en zijn vrouw lopen een musical binnen, en ‘Emilia Pérez’ is geboren,” schreef recensent Robert Abele in The Times, waarbij de film een ​​”full-body, kleurrijk epos over transformatie, verlossing en het vinden van je stem labelde in een harde wereld. ”

De meeste van die positieve beoordelingen verschenen vóór de stortvloed van bezwaren uit Mexico verzamelden kritische massa.

Volgens velen in Mexico, “Emilia Pérez” -handel in vervorming en stereotype. De critici zeggen dat de metamorfose van de bendeleider de realiteit tart, en dat de vriendelijke, do-gooder persona van Emilia Pérez de slachtoffers bespot die leed tijdens haar voormalige, kwaadaardige bewind.

De film “onderhoudt altijd een ongeloofwaardige toon, kleurrijk, neon, met een Mexico dat meer achtergrond is dan inhoud”, ” columnist Alejandro Alemán schreef onlangs in de krant El Universal.

De Mexicaanse filmmaker Camila Aurora heeft een korte parodie vrijgegeven van “Emilia Pérez” die alle dingen met Frans bespot, van stokbakken en baretten tot wijn en dunne snorren. De spoof, ‘Johanne Sacreblu‘Heeft meer dan 2 miljoen views op YouTube vanaf 31 januari.

Sommigen beweren echter dat verontwaardiging over de film een ​​collectief gevoel van ontkenning kan weerspiegelen over hoeveel geweld het weefsel van de Mexicaanse samenleving heeft gescheurd.

“Vraag jezelf af: waarom maakt een film een ​​groter schandaal dan de realiteit die het probeert te presenteren?” Columnist Pascal Beltrán del Río schreef in de Excélsior -krant van Mexico.

Critici merken ook op dat geen van de drie belangrijkste acteurs Mexicaans is. Een Spanjaard, Karla Sofía Gascón, beveelt de titelrol, terwijl de in de VS geboren actrices Selena Gomez en Zoe Saldaña ook sterren.

Saldaña werd genomineerd voor een Oscar als ondersteunende actrice, terwijl Gascón een knik ontving als hoofdactrice – de eerste openlijk transgender -acteur werd die zo werd geëerd.

Dat heeft nog geen minachting van de LGBTQ+ -gemeenschap in Mexico en elders. GLAAD, de belangengroep, verklaarde dat “Emilia Pérez” “een diep retrograde weergave van een transvrouw” presenteerde.

Het verdiepen van de controverse was de plotselinge resurfacing van verschillende oude sociale media -posten van Gascón die brandbanen uitten over moslims, George Floyd en diversiteit. In een verklaring deze week via Netflix, die de film verspreidt, zei de acteur dat ze “het spijt me zeer spijt had van degenen die ik pijn heb veroorzaakt.” Later deactiveerde ze haar X -account.

Hoewel de film werd opgenomen in Frankrijk, niet in Mexico, heeft het een aantal authentieke details: de film wordt geopend met de klaagzang, opgenomen oproepen van een jong meisje dat oude apparaten en ander schroot vraagt. Het hoge pleidooi loopt inderdaad dagelijks over de hoofdstad terwijl de recyclers hun rondes maken in pickups boordevol rommel.

Maar langdurige bewoners van Mexico -stad wijzen op incongruities: de prevalentie van palmbomen, verkeerd genoemde of niet -bestaande instellingen, een rechtszaak met een jury, hoewel er geen criminele juryprocessen bestaan.

“Puur opportunisme,” concludeerde Jorge Volpieen Mexicaans essayistisch schrijven in de Spanje’s krant El País. “Originaliteit die voortkomt uit ijdele en oppervlakkige impuls.”

De trapsgewijze kritiek uit Mexico kan enig effect hebben. Vlak voor de release hier van ‘Emilia Pérez’, bood de regisseur een verontschuldiging.

“Als er dingen zijn die, voor Mexicanen, schandalig lijken in ‘Emilia,” dan spijt het me, “vertelde Audiard CNN Español. “Cinema geeft geen antwoorden, het stelt alleen vragen. Maar misschien zijn de vragen in ‘Emilia Pérez’ onjuist. “

Toch komt de mars naar de Oscars -opbrengst.

Sánchez Vidal is een speciale correspondent.