De huidige24:51China stopt plotseling met internationale adopties
Een man uit Quebec en zijn vrouw zijn kapot van verdriet nadat China plotseling de meeste internationale adopties heeft stopgezet. Daarmee is hun hoop om een jongetje te adopteren, dat ze al jaren leren kennen, in duigen gevallen.
“Wij voelen dat we een speciale band met hem hebben”, aldus Pierre LeMay uit Quebec City.
“We ontvangen foto’s, we ontvangen video’s… We zagen hem groeien en dingen leren en dingen doen die een kleine jongen zou doen,” vertelde hij De huidige Mat Galloway.
Lemay en zijn vrouw, Nathalie Bissonnette, trouwden in 2015 en zijn nu eind 40. Ze begonnen een aantal jaar geleden met het adoptieproces en werden begin 2020 gekoppeld aan een vierjarige jongen. Maar de pandemie hield hun aanvraag tegen en de jongen, die speciale behoeften en een hartafwijking heeft, is nu acht jaar oud.
Lemay zei dat ze zich in de op een na laatste stap van hun aanvraagprocedure bevonden en wachtten op toestemming om naar China te reizen en de jongen mee terug te nemen naar Canada.
China beëindigde vorige week in stilte zijn internationale adoptieprogramma. De maatregel heeft families die hopen te adopteren in de steek gelaten en geadopteerden vragen zich af of het hierdoor moeilijker wordt om hun geboortefamilies te vinden.
Maar op 5 september kondigde China aan dat het internationale adoptieprogramma per direct zou worden beëindigd, om het beleid “in lijn” te brengen met internationale trends. Alleen bloedverwanten mogen een kind of stiefkind uit een ander land adopteren.
“Wij betuigen onze waardering aan de buitenlandse regeringen en families die Chinese kinderen willen adopteren, voor hun goede bedoelingen en de liefde en vriendelijkheid die zij hebben getoond,” zei Mao Ning, woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Lemay bevestigde de verandering met zijn adoptiebureau en de regering van Quebec. Hij wil dat de federale overheid China aanspoort om aanvragen die al in behandeling waren, af te ronden.
“Gezien onze leeftijd denken we niet dat er nog een mogelijkheid is”, zei hij.
In een e-mailverklaring aan De huidigezei het ministerie van Immigratie, Vluchtelingen en Burgerschap Canada (IRCC) dat het “nauw samenwerkt met contactpersonen in China om de wijzigingen te beoordelen.” Een verzoek om commentaar aan de Chinese ambassade in Canada heeft geen reactie opgeleverd.
Lemay maakt zich zorgen om de jongen.
“Gezien zijn leeftijd en toestand … weten we niet zeker of er een familie voor hem zal zijn”, zei hij.
Adopties nemen gestaag af
Delia Ramsbotham, die een adoptiebureau in Brits-Columbia runt, was verrast dat China bestaande aanvragen niet toeliet. Ze zei wel dat ze niet verrast was dat het programma stopte.
“Er zijn een aanzienlijk aantal landen in de wereld … die geen interlandelijke adoptie meer doen of die aanzienlijk minder doen,” aldus Ramsbotham, directeur van Sunrise Family Services Society, een erkend non-profit adoptiebureau in Vancouver.
“Dat komt deels doordat ze intern een systeem hebben ontwikkeld om aan de behoeften van hun kinderen te voldoen.”
China heeft niet uitgelegd waarom het programma werd stopgezet, maar waarnemers vermoeden dat het te maken zou kunnen hebben met de dalende geboortecijfers, het einde van het eenkindbeleid in 2015 en de toegenomen adoptie binnen het land.
“Als China heeft besloten dat het niet langer buiten de landsgrenzen naar families voor hun kinderen hoeft te zoeken, dan is dat een succesverhaal”, aldus Ramsbotham.
China heeft een einde gemaakt aan het strikte eenkindbeleid. De bevolking hoopt hiermee de vergrijzing en de krimpende beroepsbevolking aan te pakken.
Ze zei dat adopties uit China gestaag zijn afgenomen sinds het land zich bij de EU heeft aangesloten. Haags Verdrag inzake interlandelijke adopties in 2006. Canada is ook ondertekenaar van het verdrag, dat strikte waarborgen oplegt om ervoor te zorgen dat alle adopties in het belang van het kind zijn.
“Landen die het Haags Verdrag hebben ondertekend, erkennen dat de beste plek voor een kind om op te groeien, in een gezin is”, aldus Ramsbotham.
“Dat is de prioriteit: ze binnen hun biologische familie houden, een gezin in de buurt vinden, of als dat niet lukt, ergens anders naar een gezin zoeken.”
Zoals het gebeurt7:19Amerikaans echtpaar noemt besluit van China om buitenlandse adopties te stoppen ‘onmenselijk’
IRCC meldde in haar verklaring dat er in 2023 tien minderjarigen uit China zijn geadopteerd en het Canadese staatsburgerschap hebben gekregen. Tot juli dit jaar zijn er vijf kinderen uit China geadopteerd.
Ramsbotham maakt zich zorgen over kinderen waarvan de aanvragen in behandeling waren. Om in aanmerking te komen voor internationale adopties, zouden Chinese ambtenaren volgens het Haagse Verdrag lokale mogelijkheden moeten uitsluiten.
Ze vreest dat deze kinderen hierdoor weinig kans maken op lokale adoptie en dat ze uiteindelijk niet meer in aanmerking komen voor staatszorg, met een onzekere toekomst als gevolg.
Een connectie vinden met je cultuur
Het internationale adoptieprogramma van China begon officieel in 1992, toen het land strikt handhaven van het eenkindbeleid. Meer dan 160.000 kinderenvoornamelijk meisjes en kinderen met een beperking, werden internationaal geadopteerd.
Nikki Rottenberg adopteerde haar dochter, Shelley Rottenberg, in 1996 uit China en voedde haar op in Dundas, Ontario. Omdat er maar weinig andere Aziatische mensen in hun gemeenschap waren, werkte Nikki hard om Shelley kennis te laten maken met haar cultuur.
“Ik heb haar meegenomen naar alle Chinese plekken in de buurt waar ik kon komen, omdat ik wilde dat ze zou ervaren hoe het is om Chinees te zijn,” aldus Nikki.
Ondanks hun grote inspanningen vond Shelley pas later in haar leven de connecties die ze had gemist, via een gemeenschap van andere geadopteerden.
“Er was zoveel dat leek op een rode draad tussen ons allemaal, dingen waarbij we elkaar gewoon begrepen”, aldus Shelley, die nu medevoorzitter is van China’s Children International, een non-profitorganisatie die Chinese geadopteerden ondersteunt.
Jenny Heijun Wills werd begin jaren 80 geadopteerd uit Zuid-Korea en groeide op in Kitchener, Ontario. Haar memoires Oudere zus. Niet per se verwant onderzoekt hoe adoptie leidde tot wat zij omschrijft als “gevoelens van raciale en etnische verdeeldheid”, die haar ervaringen in de wereld nog steeds vormgeven.
Ze vertelde De huidige dat het vinden en herenigen met haar eerste familie in Korea de breuken niet meteen heelde.
“Ik had niet de taalkundige vaardigheden, ik had niet de culturele kennis. Ik was nog steeds niet toegerust om die relaties op te bouwen en te onderhouden,” zei Heijun Wills, een professor Engels aan de Universiteit van Winnipeg, wiens nieuw boek met essays onderzoekt familie en erbij horen.
“Adoptie is niet zo’n eenmalige handeling of een voltooide gebeurtenis. Het is iets dat blijvende effecten heeft en waarvan ik denk dat het sporen heeft achtergelaten in elk aspect van mijn leven,” zei ze.
Moeders gedwongen om baby’s af te staan
Vorige week heeft de regering van Zuid-Korea de bevindingen van een onderzoek gepubliceerd naar beschuldigingen van wanpraktijken bij internationale adopties die in de decennia na de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog werden uitgevoerd. De Waarheids- en Verzoeningscommissie van het land ontdekte dat sommige moeders gedwongen werden om in te stemmen met adopties en dat sommige baby’s met geweld werden meegenomen.
Andere landen hebben ook veranderingen doorgevoerd. Het enige internationale adoptiebureau van Denemarken kondigde in januari aan dat het zou de activiteiten staken over zorgen over wanpraktijken en vervalste documenten. Noorwegen verscherpte controles op het proces in juni.
Heijun Wills zei dat ze begrijpt dat het stopzetten van het programma in China emotionele stress veroorzaakt bij mensen die midden in een adoptieaanvraag zitten.
Maar “te vaak” wordt internationale adoptie “gezien als een systeem dat zich richt op het helpen van volwassenen om ouders te worden”, zei ze.
“Vaak worden de stemmen van geadopteerden en eerste families overstemd of tot zwijgen gebracht in zulke emotioneel geladen momenten.”
Nadat ze het verhaal van CBC over vervalste papieren van weeskinderen uit Zuid-Korea had gelezen, begon Mi Hwa Taylor te zoeken naar de waarheid achter haar adoptie. Ze beschrijft het onvergetelijke moment waarop ze afgelopen december op een vliegveld herenigd werd met haar twee biologische zussen.
Ramsbotham van het adoptiebureau in Brits-Columbia zei dat het “heel belangrijk voor ons is om niet dezelfde fouten te maken” als in het verleden, en wees op de schade die inheemse kinderen in de jaren zestig werd toegebracht Scoop.
Ze zei dat adoptiebureaus zich er nu meer van bewust zijn hoe belangrijk het is om een internationaal geadopteerd kind te helpen een band te behouden met de cultuur waarin het is geboren. Ook is het belangrijk om naar volwassen geadopteerden te luisteren en van hun ervaringen te leren.
Ze zei dat de meeste instanties nu prioriteit geven aan het vinden van een thuis voor kinderen die een thuis nodig hebben, in plaats van het vinden van kinderen voor ouders die kinderen willen.
“Ik zou het vreselijk vinden als deze generatie kinderen de kans (om op te groeien in een gezin) zou missen vanwege wat er in de geschiedenis is gebeurd”, zei ze.
Heijun Wills zegt dat ze begrijpt waar dat sentiment vandaan komt.
“Maar als systemen potentieel corrupt zijn en als industrieën winst maken uit de verplaatsing van kinderen – zonder tussenkomst van de overheid … dan moeten we absoluut een stap terug doen en kritisch nadenken over deze processen”, zei ze.
