De Franse brede rivier slingert door de bergen van westelijk Noord-Carolina, gevoed door tientallen bergstromen, en doorkruist de stad Asheville. Op ruim 600 meter boven zeeniveau en ruim 400 kilometer uit de kust is het een onwaarschijnlijke plek om je voor te bereiden op een orkaan.
Toch zijn er door de jaren heen de overblijfselen van verschillende orkanen door deze regio getrokken, waardoor de rivieren in de regio buiten hun oevers zijn getreden.
Orkaan Helene aan die geschiedenis zou kunnen toevoegen. Nu de enorme storm op het punt staat om vanaf 26 september 2024 zware regen naar delen van North Carolina te brengen, vaardigde gouverneur Roy Cooper een een noodtoestandwaarschuwing voor plotselinge overstromingen, harde wind en aardverschuivingen, vooral in de westelijke bergen.
Stormen als deze kunnen uiterst destructief zijn. In september 2004 werden de overblijfselen van orkanen gevonden Frances, Ivan en Jeanne ze brachten allemaal in een tijdsbestek van een paar weken buitensporige regen naar het westen van Noord-Carolina, waardoor de French Broad en andere rivieren in het Asheville-gebied werden overweldigd.
De geschiedenis van West-Noord-Carolina is slechts één voorbeeld van de binnenlandse risico’s van tropische cyclonen. Vermont werd overrompeld door Tropische storm Irene in 2011waarbij honderden huizen werden weggevaagd. De overblijfselen van Orkaan Ida in 2021 veroorzaakte bijna 84 miljard dollar aan schade, aangezien de zware regenval overstromingen veroorzaakte in staten van Louisiana tot New York. In 1998 trok de tropische storm Charley in snel tempo bijna 320 kilometer de Rio Grande Valley in het droge landschap van Texas onder water zetmet verwoestende gevolgen.
Ik ben een historisch geograaf die onderzoek doet naar overstromingsgevaren en hoe gemeenschappen het risico vergroten en erop reageren. Stormen als deze herinneren berggemeenschappen en andere landinwaartse regio’s in de VS eraan dat zij ook klaar moeten zijn voor het orkaanseizoen.
Moeilijke lessen uit de bergen van North Carolina
West-Noord-Carolina biedt een belangrijke casestudy van het risico op een orkaanseizoen dat misschien zeldzaam lijkt, maar catastrofaal kan zijn. Het laat ook zien hoe sommige gemeenschappen beginnen te reageren.
In juli 1916 was het Asheville-gebied overspoeld door opeenvolgende tropische stormen die rivierbruggen en wegen verscheurden, bedrijven wegspoelden en grote delen van de stad onder water lieten staan.
De eerste tropische storm kwam aan land in Mississippi en kronkelde de zuidelijke Appalachen in. Terwijl het boven het westen van Noord-Carolina bleef hangen, viel er 15 tot 25 centimeter regen in de bergen, die in kreken en vervolgens in rivieren, waaronder de French Broad, terechtkwam.
Een week later trok een tweede tropische storm aan land, dit keer in South Carolina, en zette koers naar de toch al verzadigde grond van het Franse Broad River-bekken. Het viel 12 tot 15 inch nabij Brevard. Voorspellers van het Weerbureau schreven dat verzadigde bodems toegestaan 80% tot 90% van de nieuwe neerslag die van de bergen naar de zijrivieren van de Franse Broad River stroomt.
Bij Asheville steeg de rivier tot 7,1 meter – een record van meer dan anderhalve meter hoger dan welke top dan ook ervoor of daarna. Het water spoelde bruggen weg en beschadigde de meeste bedrijven en industrieën in de uiterwaarden.
Tientallen mensen kwamen om bij de overstromingen en de handel lag wekenlang ontwricht. De Santee-rivier, die vanuit de Blue Ridge Mountains zeewaarts stroomt, vernietigde zo’n 700.000 hectare aan gewassen in South Carolina.
De reacties op de stormen van 1916 waren niet genoeg
Na de stormen was dat zo over vervangen gesproken enkele verwoeste constructies met overstromingsbestendige gebouwen. Het belang van het spoorvervoer en de beperkte hoeveelheid land voor commercieel en industrieel gebruik dwongen echter tot wederopbouw nabij de rivier. Het Congres keurde in 1930 een onderzoek naar overstromingsbeheersing goed, maar er werden geen structurele beschermingen gebouwd. Herziene bouwvoorschriften en landgebruikbeperkingen om de gevolgen van overstromingen te verminderen kwamen veel later.
Vervolgens werd de regio in september 2004 opnieuw getroffen door opeenvolgende tropische stormrampen.
Orkaan Frances kwam aan land in Florida en beklom uiteindelijk de Blue Ridge Mountains tot in West-Noord-Carolina. Overblijfselen van de orkaan dumpten 20 tot 30 centimeter regen nabij Asheville. Black Mountain ontving 14,6 inch, die uitmondde in een zijrivier van de Franse Broad River, wat wijdverbreide overstromingen veroorzaakte waar de rivieren samenkomen. De stroom heeft een waterleiding doorgesneden en het drinkwater voor de inwoners van Asheville afgesloten.
Kort nadat Frances toesloeg, raasde de orkaan Ivan aan land in Alabama en trok landinwaarts, waardoor in drie dagen tijd nog eens 10 tot 30 centimeter regen naar het Franse brede bekken kwam. Verzadigde bodems op de berghellingen verloren hun grip en veroorzaakten talloze aardverschuivingenen delen van Asheville en Brevard kwamen onder water te staan. Overblijfselen van de orkaan Jeanne zorgden een paar dagen later voor nog meer regen in het westen van Noord-Carolina.
Het verleden gebruiken om plannen te maken voor de toekomst is niet voldoende
Traditioneel hebben ambtenaren die plannen maken voor gevaren zoals orkanen dat wel gedaan baseerde zich op verslagen van gebeurtenissen uit het verleden om hun beslissingen te begeleiden. Deze benadering gaat er echter van uit dat het klimaat stabiel is, en dat is gewoon niet het geval.
Naarmate het klimaat warmer wordt, kan de lucht dat ook doen houden meer vocht vastDit betekent dat tropische cyclonen, maar ook onweersbuien in het binnenland, voor meer regen kunnen zorgen.
Dit kan bijzonder lastig zijn als gigantische stormen landinwaarts trekken en ervoor zorgen dat beken en rivieren overstromen. Back-to-back stormen kunnen zelfs nog verwoestender zijn. Nieuwe ontwikkelingen in gebieden waarvan het ooit onwaarschijnlijk was dat ze zouden overstromen, kunnen gevoeliger zijn naarmate het klimaat warmer wordt.
Sommige gemeenschappen beginnen na te denken over hoe toekomstige risico’s kunnen verergeren.
In het Asheville-gebied erkent het gevarenbeperkende plan van Buncombe County nu expliciet orkaanrisico’s en erkent het dat “toekomstige gebeurtenissen zijn waarschijnlijk.”
Na de overstroming van 2004 heeft de provincie het gebruik van een watervoorzieningsreservoir aangepast om ook het overstromingswater op te slaan, en nu is het vereist dat nieuwe gebouwen gebouwd in gebieden die in 2004 onder water stonden, zes meter boven de basishoogte van de overstroming worden geplaatst. De stad Brevard, 48 kilometer ten zuiden van Asheville, beperkte bouw in overstromingsgevoelige gebieden om toekomstige verliezen te beperken.
Asheville heeft gecreëerd groene ruimten langs de Franse brede rivier en heeft zich ingespannen om de retentie van regenwater achter dammen in zijrivieren te vergroten. Maar het veranderen van regenwaterafvoersystemen is kostbaar als de bestaande systemen zijn ontworpen om te voldoen aan historische regenvalniveaus, in plaats van aan de omvang van de regenval die met de klimaatverandering gepaard gaat.
Extreme weersomstandigheden, waaronder overstromingen in de bergen en in het binnenland, zijn in de VS een veel voorkomend probleem aan het worden, en ik geloof dat ze meer aandacht vereisen bij de rampenplanning op alle niveaus. Voor gemeenschappen is voorbereiding op deze toekomstige risico’s vereist leren van overstromingen uit het verleden maar ook het besef dat toekomstige stormen overstromingen kunnen veroorzaken die groter zijn dan ooit tevoren.
Dit artikel, oorspronkelijk gepubliceerd op 29 mei 2024, is bijgewerkt met de voorspelling van orkaan Helene en om de datum van orkaan Ida te corrigeren.
Craig E. Colten is emeritus hoogleraar aardrijkskunde aan Staatsuniversiteit van Louisiana.
Dit artikel is opnieuw gepubliceerd van Het gesprek onder een Creative Commons-licentie. Lees de origineel artikel.
