SACRAMENTO — Hoe vat je 2024 samen (of geef je er zin aan)? Het is een jaar van onrust, verdeeldheid, winnaars en verliezers geweest. En misschien wel het meest verontrustend: een jaar dat breuklijnen in de Amerikaanse democratie heeft blootgelegd die soms te breed lijken om te overschrijden.
Onze columnisten Anita Chabria en Mark Z. Barabak zetten de traditie voort om december af te sluiten met een beetje perspectief en een vleugje kristallen bol voor wat ons te wachten staat. Nu we 2025 ingaan, laten ze als volgt het oude achter zich en luiden ze het nieuwe in.
Chabria: Het woord dat ik het meest hoor als we het nieuwe jaar ingaan, is uitputting. Velen van ons kunnen zich de grote gebeurtenissen van 2024 niet eens herinneren buiten een presidentiële campagne als geen ander. Maar we hebben ze gehad: in maart stortte de Francis Scott Key Bridge in Baltimore in. De oorlogen in Gaza en Oekraïne gingen door en onlangs werd een Syrische dictator onverwacht ten val gebracht. Taylor Swift stopte uiteindelijk met toeren en Sean “Diddy” Combs werd gearresteerd op beschuldiging van sekshandel. We hadden zelfs een Olympische Zomerspelen in Parijs, wat ongeveer 300 jaar geleden lijkt.
Maar dat alles werd overschaduwd door een presidentsverkiezing die de helft van Amerika juichte en de andere helft van Amerika aan het wankelen bracht; aan het eind van de dag waren de stemmen vrijwel gelijk verdeeld geen van beide kandidaten bereikt 50%. Tot zover een mandaat.
Als uitputting het woord is om 2024 af te sluiten, nomineer ik ‘commitment’ als het woord voor 2025. Hoe toegewijd zijn de Republikeinen aan het implementeren van de campagnebeloften van Trump om Amerika fundamenteel te hervormen door immigranten eruit te schoppen en conservatief sociaal beleid te implementeren, zoals het verder beperken van abortus toegang? En hoe toegewijd en in staat zijn de Democraten om zich te hergroeperen en zich tegen deze plannen te verzetten?
Wat denk je? Hoe voel jij je als het jaar eindigt?
Barabak: Ik voel me zowel knap als somber, maar dat komt omdat ik me niet laat neerhalen door zaken waar ik geen controle over heb – aardbevingen, asteroïden, verpletterend teleurstellende verkiezingsresultaten. Maar dit is geen zelfhulpcolumn, of een recept voor een beter (of ondoordringbaar) leven. Ik blijf dus bij onze opdracht, namelijk het beoordelen van het afgelopen jaar en het vooruitkijken.
Als ik een woord voor 2025 zou moeten kiezen, zou ik voor ‘nieuwsgierig’ kiezen. Alsof je nieuwsgierig bent naar wat 2025 zal brengen met een president die vastbesloten is tot ontwrichting (oorlog met Panama, iemand?), die opereert met, zoals je suggereert, de meest zwakke tot niet-bestaande mandaten.
Naar mijn mening is Trump vooral gekozen om de inflatie te beteugelen – om te beginnen de veelbesproken prijs van eieren en spek omlaag te brengen – en de zuidgrens van het land met Mexico veilig te stellen. We zouden hoog en laag kunnen zoeken en we zouden waarschijnlijk precies nul mensen in Amerika vinden die op Trump hebben gestemd omdat ze wilden dat de VS de controle over Groenland zouden overnemen.
Ik zal niet ontkennen dat er sprake is van een diepgewortelde ontevredenheid over de regering en de politici, een wijdverbreid gevoel dat de status quo niet werkt en een gretigheid om Washington – en Sacramento trouwens – opgeschud te zien. Maar willekeurige, onophoudelijke chaos? We zullen zien hoe dat afloopt. Als je denkt dat de campagne van 2024 wild was – een switcheroo van Democratische genomineerden, twee aanslagen op het leven van Trump, te veel rare campagnemomenten (Hannibal Lecter! De penis van Arnold Palmer!) om hier mogelijk op te noemen – nou, doe je gordel om.
Chabria: Ware woorden, Mark. We zijn toe aan een ritje. Zoals u en ik in het verleden hebben besproken: wat het beste is voor Amerika en de democratie is het geven van respect en een kans aan onze nieuwe president. Maar ik denk ook dat het van cruciaal belang is dat we onthouden dat Trump een geschiedenis van liegen en wetsovertredingen heeft, zoals blijkt uit zowel zijn strafrechtelijke veroordelingen als zijn verlies in een civiele rechtszaak wegens seksueel misbruik tegen E. Jean Carroll.
Zijn daden laten ons zien dat hij geen man is die we kunnen vertrouwen. Maar we bevinden ons in de vreemde dagen van het herschrijven van de recente geschiedenis om de onaangename delen te verzachten, terwijl we ons ook voorbereiden om ze te herhalen.
Trumps ‘grens-tsaar’, Thomas Homan, zei bijvoorbeeld dat hij van plan is om niet alleen een beleid terug te brengen dat gezinnen scheidt, maar ook om in Amerika geboren kinderen (en dus burgers) van immigranten zonder papieren de pijnlijke optie te geven gescheiden te worden. van ouders of samen met hen gedeporteerd worden.
Sommige Trump-aanhangers hebben gezegd dat ze zijn onbezonnen praatjes leuk vinden, maar geloven dat het niet meer is dan een houding. Het komende jaar zal op dat vlak onthullend zijn. Of je Trump nu vertrouwt of niet, we staan op het punt erachter te komen of hij alleen maar praat.
Maar het is niet alleen Trump. We hebben de mensen om hem heen, met name Elon Musk, de macht zien grijpen en snel actie zien ondernemen om hun egoïstische agenda’s door onze strot te proppen.
Barabak: Een kandidaat gekozen als populistische tribune van de benadeelde arbeidersklasse omringt zichzelf met een team van miljardairs en namen vossen om de kippenhokken van de overheid te bewaken en programma’s ontmantelen die veel van diezelfde onder druk staande kiezers bedienen.
Alleen in Amerika!
Maar ik wil niet te veel een churl zijn.
Jarenlang tekende de legendarische politieke cartoonist Herbert Block, alias Herblock, uit de Washington Post Richard Nixon met een dreigende schaduw van vijf uur. Nadat Nixon in 1968 tot president werd gekozen, tekende Herblock een pas geschoren Nixon, op basis van de theorie dat elke nieuwe president ‘een gladde scheerbeurt’ verdient. (Dat ben ik niet Dat oud, mensen. Ik heb net veel geschiedenis gelezen. En diverse politieke trivia.)
Er is dus iets sportiefs en nobels aan een nieuwe start en het verlaten van het verleden, zoals u suggereert.
Dat gezegd hebbende, zijn we het erover eens dat er een gevaar schuilt in te veel geheugenholen – vooral als je verwacht dat een aangemoedigde 78-jarige, tweemaal afgezette, wegens misdadig veroordeelde luipaard plotseling van plek verandert. Laten we er het beste van hopen, maar wees niet waanvoorstellingen of te snel met de whitewash. We hebben gezien hoe het presidentschap van Nixon verliep.
Op een vrolijker toon: je was behoorlijk onder de indruk van Beyoncé’s NFL-optreden tijdens de kerstshow tussen Ravens en Texans.
Chabria: Zoals wij allemaal! Beyoncé is de koningin van haar vak en herinnerde ons er allemaal aan hoe leuk eruit ziet en klinkt. Daar kunnen we momenteel allemaal wel een dosis van gebruiken.
Maar Beyoncé herinnert ons ook aan het belang van jezelf kennen en voet bij stuk houden. Van alle vele vergeten geschiedenislessen van de afgelopen jaren is die van haar een van de weinige met een happy end. In 2016, nadat ze verscheen op de Country Music Assn. Awards, er was een reactie op het feit dat ze zogenaamd buiten haar genre waadde en de stampende, met vlaggen zwaaiende – heel witte – wereld van country binnentrad.
Flits vooruit naar haar recente NFL-optreden en de release van haar countryalbum ‘Act II: Cowboy Carter’ en Het is heel duidelijk, hield ze vol.
Soms is weerstand bieden eenvoudigweg volharden, dag voor dag.
Dus met dat in gedachten, en nu de journalistiek onder vuur ligt, sluit ik dit jaar af met een bedankje. Aan alle lezers die Mark en mij tijdens deze verkiezingen hebben gesteund: ik waardeer uw bereidheid om onze perspectieven te horen. Ik zal niet voor Mark spreken, maar voor mezelf: ik geef over het algemeen niet om Republikeinen of Democraten, maar ik vind het wel belangrijk om met compassie en waarheid te schrijven.
Dus wat er ook komt, mijn goede voornemen voor het nieuwe jaar is om trouw te blijven aan die kernprincipes. Nog een laatste gedachte van jou, Mark?
Barabak: Gewoon een vraag: zul je mij als collega en mens minder beschouwen als ik moet bekennen dat ik geen flauw idee had van Beyoncé’s optreden tijdens de rust totdat jij het zei? Ik denk dat ik te diep in mijn geschiedenisboeken verdiept was en politieke trivia in me opnam.
Maar net als jij wil ik onze lezers bedanken voor hun trouw aan ons en ik wil dat sentiment met betrekking tot mededogen en waarheid herhalen. Ik hoop ook dat we je onderweg hebben kunnen informeren en af en toe kunnen vermaken. En een speciale dank aan de betalende abonnees onder jullie, voor hun hulp om het licht aan te houden.
We willen jullie allebei – democraat, republikein, libertariër, vegetariër – een gelukkig, gezond en voorspoedig nieuwjaar wensen.
We zien je in 2025.
