Het is mogelijk dat wij een commissie ontvangen over aankopen via links.
De schrijvers van “Gilligan’s Island” waren er doorgaans voorzichtig mee om de duidelijkheid van het verhaal te behouden door twee van de zeven gestrande schipbreukelingen aan elkaar te koppelen voor hun verhalen. Meestal werd de stuntelige Gilligan (Bob Denver) gecombineerd met de opvliegende Skipper (Alan Hale, Jr.) en hun explosieve relatie zou zich op natuurlijke wijze ontvouwen. De heer en mevrouw Howell (Jim Backus en Natalie Schafer) hadden de neiging om als een eenheid te bewegen, en velen waren van mening dat er een romantische chemie bestond tussen Mary Ann (Dawn Wells) en de professor (Russell Johnson). Mary Ann werd ook vaak gecombineerd met Ginger (Tina Louise), omdat zij de enige twee ongehuwde vrouwen op het eiland waren en ze samen sliepen.
Minder vaak gezien was de combinatie van Mary Ann en Gilligan, wat een beetje een hoofdbreker is. Gilligan was de slapstick-hansworst, terwijl Mary Ann het optimistische boerenmeisje was, beiden bezat een ontwapenende vriendelijkheid en een aantrekkelijke naïviteit. Je kon zien hoe ze samen het eiland verkenden en op zalige wijze planten en dieren verkeerd identificeerden. Door hun gebrek aan onderlinge verhalen kunnen velen zich echter afvragen hoe de personages – en bij uitbreiding de acteurs – over elkaar dachten.
Op zijn minst weten veel fans misschien dat Denver ooit bewogen was om achter de schermen voor Wells te pleiten. Je zou je kunnen herinneren dat het eerste seizoen van ‘Gilligan’s Island’ uit 1964 alle personages in het openingsthema vermeldde … behalve de Professor en Mary Ann. Dit kwam voort uit een contractuele vereiste van Tina Louise, die erop stond dat ze als laatste op de aftiteling zou worden vermeld. Denver vond dat echter oneerlijk en trok de ranglijst in. Ook hij had een bepaling in zijn contract, waardoor zijn krediet kon vallen waar hij maar wilde. Denver dreigde zichzelf achter Louise aan te zetten als ze Wells en Johnson hun momentje in de zon niet gunde. Louise capituleerde.
Wells en Denver respecteerden elkaar, en je kunt hun commentaar hieronder lezen, afkomstig uit het Wells kookboek uit 1993 “Mary Ann’s Gilligan’s Island Cookbook” en uit een interview uit 1967 met de Oklahoma Tribune, handig getranscribeerd door MeTV.
Denver respecteerde Wells
In de inleiding van Wells ‘kookboek uit 1993 merkte Denver op dat hij en zijn tegenspeler al 29 jaar vrienden waren en dat ze elkaar nog steeds vaak zagen. “Gilligan’s Island” was zo’n enorme hit dat de castleden vaak bijeenkwamen voor congressen en andere fanevenementen. Denver en Wells zagen elkaar door de jaren heen op deze evenementen, en Denver merkte op dat de mensen die in de rij stonden om zijn handtekening te krijgen zeker tot een andere doelgroep behoorden dan degenen die wachtten om met Wells te praten. Het lijkt erop dat Wells in de jaren zestig het verliefde voorwerp was van veel jonge mannen, en ze waren nu zenuwachtig om met haar te praten. Denver schreef:
“Om haar fans te zien komen en om handtekeningen te vragen is niet alleen educatief, maar soms ook hilarisch. Ik heb volwassen mannen zien trillen in hun laarzen van zenuwen, stotterend en blozend. Ik zag eens een man voorover leunen en fluisteren tegen haar, en later vroeg ik haar wat hij had gezegd. ‘Bedankt dat je me op de aardigste manier door de puberteit hebt geholpen’ was zijn boodschap geweest (…) Het zijn niet alleen de jongens die vol ontzag zijn. Meisjes en vrouwen bedanken haar omdat je een rolmodel bent.”
Wells was tenslotte moedig en avontuurlijk, en een inspiratiebron voor jonge vrouwen die het op prijs stelden om een vrouwelijk personage met enige keuzevrijheid te zien. Mary Ann was, hoewel vaak gekleed in zwemkleding, nog steeds een bekwaam personage en een cruciale bijdrage aan het overleven op Gilligan’s Island. Ze verbouwde zelfs gewassen als dat nodig was.
Wells respecteerde Denver
Wells had ondertussen altijd ontzag voor de komische talenten van Denver. Wells zag Denver minder als een komiek en meer als een professionele acteur, waarbij hij alleen maar in karakter kwam als een diep dwaze man. Ze bewonderde ook hoe warm en familiaal Denver was en zei:
“Ik denk dat Bob Denver nogal een genie is. (…) Hij is de meest geweldige persoon, helemaal anders dan Gilligan, de rest van ons – de andere zes – lijken echt veel op onze personages. Maar Bob is geen komiek, Echt, hij is stil, heel diep. Hij was een onderwijzer, weet je. Hij lijkt de wereld op de een of andere manier anders te zien dan andere mensen Ik vertelde laatst hoe hij een boomhut bouwde voor zijn eigen kinderen, en vervolgens tot middernacht in de boomhut bleef en horrorverhalen hardop voorlas, waarbij hij zichzelf doodsbang maakte.”
Dat is een heel lief beeld. Ze was ook getuige van de transformaties van Denver in Gilligan, onder de indruk van zijn vermogen om in de rol te kruipen. ‘Als hij optreedt,’ zei ze, ‘is het alsof er een klein lichtje aangaat.’
Na ‘Gilligan’s Island’ had Denver moeite met het vinden van werk, omdat hij zo sterk geassocieerd was met die ene rol. Het lijkt erop dat hij bijna te goed was in het spelen van kinderlijke hansworsten en slapstick-komieken. Niemand behalve de maker van de serie Sherwood Schwartz kon accepteren dat Denver echt cool was. Denver stierf in 2005 op 70-jarige leeftijd aan kanker. Wells overleed in 2020 op 82-jarige leeftijd als slachtoffer van COVID-19. De twee acteurs stopten echter tijdens hun leven met communiceren en bleven tot het einde vrienden. Ze hebben misschien niet veel scènes samen gehad, maar ze bewonderden zeker elkaars talenten.
