Le Sserafim: de K-popband die de industrie van binnenuit wil veranderen

Hong Eunchae, het jongste lid van de K-Pop-band Le Sserafim, paradeert door de beruchte Nakwon Instrument Arcade in Seoul als ze plotseling haar evenwicht verliest.

Met een klap vliegt haar drankje de lucht in en de 17-jarige valt met haar hoofd naar beneden van een metalen trap en belandt met een misselijkmakende plof op de vloer van de metro.

Er is een pauze. Dan gaat ze schouderophalend rechtop zitten, volkomen ongedeerd, alsof ze normaal gesproken zo de trap oploopt.

De scène is direct meme-baar en is te zien in de trailer van Le Sserafims derde EP, Easy, die eerder dit jaar werd uitgebracht. Maar Eunchae zegt dat het ook een diepere betekenis heeft.

“Als ik het pad volg dat ik wil volgen, maakt tuimelen en vallen niet uit”, vertelt ze aan de BBC.

“Ik begin altijd opnieuw alsof er niets is gebeurd. Dat is de boodschap die ik wilde overbrengen.”

Dergelijke opstandigheid en doorzettingsvermogen hebben Le Sserafim geholpen een niche te veroveren sinds ze twee jaar geleden in de schijnwerpers werden gezet.

Met de excentrieke energie van Girls Aloud en de onberispelijke hooks van de Koreaanse popmachine hebben ze grungy, clubklare nummers als Crazy en Antifragile uitgebracht, zijn ze genomineerd voor meerdere MTV Awards en hebben ze samengewerkt met Nile Rodgers en PinkPantheress.

Voor een toevallige toeschouwer lijkt het kwintet misschien het prototype van de meidenband: gekapt, gechoreografeerd en bruisend van zelfvertrouwen.

Maar ze zijn buitengewoon openhartig over de onrealistische normen die de industrie aan vrouwen stelt.

Op Eve, Psyche and Bluebeard’s Wife (een nummer vernoemd naar drie vrouwen die de maatschappelijke verwachtingen trotseerden) spreekt rapper en zanger Kim Chaewon over de druk om te presteren, zelfs als je niet op je best bent.

‘Glimlach groter voor de menigte / Zwijg, zwijg, sluit nu je gevoelens buiten.”

Op Good Bones snauwt Huh Yunjin terug naar haar critici.

‘Denk je dat het oké is om iemand te degraderen, alleen maar omdat hij of zij trouw is aan zichzelf?’ ze protesteert tegen een stekelige rockriff.

“Als groep proberen we altijd die dualiteit te laten zien: sterk zijn, maar ook kwetsbaar zijn”, legt Yunjin uit.

“Maar wat er ook gebeurt, we hebben elkaar en dat geeft ons veerkracht.”

Le Sserafim heeft een ongebruikelijk oorsprongsverhaal, met leden van over de hele wereld in verschillende leeftijden en stadia van gereedheid door hun label Source Music.

Sakura Miyawaki is een veteraan uit de showbusiness, met ervaring in drie andere bands: KT48, AKB48 en Iz*One.

Met haar 26 jaar is ze de oudste Sserafim, en Yunjin noemt haar “een steunpilaar” van kracht die “altijd goed advies heeft” over de sector.

Chaewon maakte ook deel uit van Iz*One en treedt op als de leider van Le Sserafim, een rol die zij typeert als ‘een rots’ die ‘alles soepel maakt’ als er zich problemen voordoen.

Yunjin groeide op in New York en studeerde opera voordat hij de strenge wereld van de K-pop-training betrad. Eunchae had daarentegen slechts 15 maanden voorbereiding voordat ze haar officiële debuut maakte in 2022. Op 17-jarige leeftijd krijgt ze de bijnaam Manchae – een samenvoeging van haar naam en betekenis (막내), het Koreaanse woord voor “jongste lid”.

De laatste die zich aansloot was voormalig ballerina Nakamura Kazuha, die vijf maanden vóór de eerste single van Le Sserafim werd weggevaagd van de Nationale Balletacademie. Tot op de dag van vandaag heeft ze het gevoel dat ze de rest van het team inhaalt.

“Het is al twee jaar geleden, maar elke dag is nog steeds een nieuwe uitdaging”, zegt ze.

Er was oorspronkelijk een zesde lid. Kim Garam verscheen op de debuut-EP van de band, Fearless, maar nam kort daarna ontslag na beschuldigingen dat ze leerlingen op de middelbare school had gepest.

Dat is niet de enige hobbel op de weg waar Le Sserafim mee te maken heeft gehad.

Eerder dit jaar verontschuldigde de band zich voor waargenomen vocale zwakheden tijdens hun optreden in Coachella in Californië. In reactie op negatieve pers zei Chaewon dat de groep simpelweg “opgewonden was geraakt en de controle over ons tempo was kwijtgeraakt” tijdens het spelen van hun eerste openluchtfestival.

Een recente documentaire achter de schermen, Make It Look Easy, onthulde meer over de druk waarmee de band vorig jaar te maken kreeg bij het promoten van hun eerste album, Unforgiven.

In één scène barst Chaewon in tranen uit en bekent: “Ik weet niet echt hoe ik gelukkig moet zijn.”

“Eerlijk gezegd denk ik er soms aan om te stoppen”, vertelt ze aan een interviewer buiten de camera.

Kazuha wordt ook geconfronteerd met onzekerheden over haar capaciteiten als artiest.

“Soms krijg ik super veel zelfvertrouwen en denk ik: ‘Ik zou harder moeten werken. Ik kan dit doen’, zegt ze. “Maar dan verlies ik het vertrouwen en denk ik: ‘Ik kan niets doen. Ik heb geen charme.”

Yunjin is vuriger. Haar Amerikaanse opvoeding geeft haar een ander perspectief op de ‘idool’-industrie van K-Pop, en ze heeft de wens geuit om deze van binnenuit te veranderen.

“Idolen moeten dit doen, dat doen. Er zijn allemaal onuitgesproken regels”, zegt ze in de documentaire.

“Ik voelde het toen ik stagiair was, maar toen wilde ik heel graag debuteren, dus conformeerde ik me gewoon. Maar na mijn debuut dacht ik: ‘Waarom moet het zo zijn?’”

Die frustraties giet ze in een solonummer genaamd I-Doll, waarin expliciet kritiek wordt geuit op de manier waarop popsterren als producten worden behandeld.

“Ze halen mijn lichaam uit elkaar en gooien de rest weg”, zingt ze. “Idool betekent niet dat je pop dat doet (krachtterm) met.”

In het verleden heeft de 23-jarige verklaard dat ze “de idolenindustrie wil veranderen”, door de “strikte normen één voor één” af te breken.

Door transparant te zijn over hun strijd, daagt Le Sserafim opzettelijk een status quo uit die perfectie vereist – en hun openhartigheid komt in een tijd waarin K-popartiesten steeds meer bereid zijn de confrontatie met het systeem aan te gaan.

Eerder deze week getuigde een zangeres van meidengroep NewJeans voor de Nationale Vergadering van Zuid-Korea over het pesten waarmee ze op haar werk te maken heeft gehad. Vorig jaar wonnen de elf leden van Omega X de emancipatie van hun contract na beschuldigingen van “ongerechtvaardigde behandeling” door hun label.

Le Sserafim – die de volledige steun krijgt van Source Music – gaf een positievere draai aan hun verhaal.

“De boodschap die we met de documentaire wilden overbrengen was niet dat ons werk zwaar en inspannend is”, zegt Chaewon.

“In plaats daarvan wilden we benadrukken dat we veel gemeen hebben met iedereen die een baan heeft.”

“We willen zeggen dat je niet altijd perfect hoeft te zijn”, voegt Yunjin toe.

“Iedereen heeft te maken met moeilijkheden”, besluit Chaewon. “Onze boodschap is dus: laten we al deze moeilijkheden samen overwinnen.”

In een oppervlakkige industrie maken ze van hun onvolkomenheden een deugd en projecteren ze deze als een kracht.

Zelfs de naam van de band is een anagram van de uitdrukking “I’m Fearless”.

Hun kameraadschap komt tot uiting in nummers als Chasing Lightning – waarin Yunjin wordt geplaagd vanwege haar obsessie met Griekse yoghurt, en Sakura haar liefde voor haken beschrijft – en hun nieuwste single, 1-800 Hot N Fun.

Aangedreven door een kronkelige basgitaarriff volgt het de band tijdens een avondje uit, waarbij ze willekeurige vreemden kussen, eisen dat de DJ Beyoncé speelt en zich vastklampen aan de dansvloer tot het aanbreken van de dag.

“Ik hou van dat nummer”, zegt Yunjin. “Het lijkt bijna op een dialoog, we hebben gewoon allemaal een gesprek.”

In de hook blijven de bandleden vragen: “Waar is Saki eigenlijk?” – hun bijnaam voor Sakura – voordat iemand reageert: “Ze wacht beneden in de lobby.”

Betekent dit dat Sakura altijd de eerste is die klaar is?

“Wauw! Wauw!” roept Yunjin uit. “Dat is echt waar! Dat is de eerste keer dat we er op die manier over nadenken. Dat is geniaal.”

Dit jaar zal er echter niet veel tijd zijn voor feesten. Le Sserafim sprak met de BBC tijdens een lange dag van tv-repetities, en fans hebben gespeculeerd dat ze aan een nieuwe EP werken, waarmee ze een trilogie van releases voltooien genaamd Easy, Crazy en Hot.

Er werd naar de titel verwezen in de tekst van Good Bones, maar Yunjin vermijdt vakkundig geheimen te onthullen.

“Zal het überhaupt Hot heten? Wij weten het niet?” ze lacht.

“Het kan koud zijn, het kan warm zijn. Maar waar we ook mee naar buiten komen, het zal vuur zijn.”

Op basis van het bewijs tot nu toe is er geen reden om eraan te twijfelen… zolang Eunchae trappen vermijdt.