Wat is president Trump? Dit is absoluut de belangrijkste vraag ter wereld – en misschien wel het moeilijkst te beantwoorden.
De woorden en acties van Shri Trump beginnen te draaien rond een centraal idee: de wereld is een nul-nul-game. Iedereen die het meest in de pot betaalt, verliest; Wat het meest wordt gevonden, is de winnaar.
Dit kan eruit zien als een rechtvaardig verschil in perspectief of interactiestijl. Maar het grootste deel van de post-wijs internationale orde is gebaseerd op het idee dat de wereld een positieve game is: een verzameling overlappende systemen die ten goede komen aan al diegenen die eraan deelnemen, zelfs als de kosten en winst van participatie niet gelijk zijn gedistribueerd.
Dit positieve marketingconcept is een basis voor internationale handel, internationaal recht en internationale allianties die al tientallen jaren de motor van welvaart en vrede zijn en echt voor democratie.
Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn de Verenigde Staten een krachtig anker van dat systeem geweest. Maar Mr. Trump heeft aangegeven dat hij heel verschillende spellen speelt.
Sinds de jaren tachtig hebben zijn woorden en acties gesuggereerd dat hij weinig waarde heeft voor positieve dynamiek. Waar andere mensen voor iedereen positief-marges-spellen produceren, zien ze alleen de winnaars en verliezers van Zero-Zodiac. En nu, in zijn tweede termijn, dat het wereldbeeld de primaire motor van zijn buitenlands beleid lijkt te zijn.
Het verhoogt al de criteria, coalities, markten en economieën. Het bedreigt veel lange relaties in de Verenigde Staten, zet vrienden om in tegenslagen en versterkt de zwakke punten.
Inzicht in het denken van deze nul-nul helpt de aanpak van de Trump-regering voor de wereldwijde handel, haar verworven en extraheren van het buitenlands beleid, de vriendschap naar vele autocratisch regime en de vijandschap naar liberale democratie uit te leggen.
Positieve tekenspellen
Het basisconcept van een spel met positief Margins is dat spelers niet op elkaars kosten winnen, maar voordelen krijgen van alle deelname. De interactie tussen de spelers produceert totale voordelen die de totale kosten overschrijden.
In eenvoudige bewoordingen maakt de samenwerking de algehele taart groter, zodat het stuk van allemaal groter wordt.
In een ongeldige game zijn integendeel de totale prijzen vastgesteld, dus elk voordeel komt op iemands kosten-de ene persoon om meer taart te krijgen, betekent dat de andere afneemt. Mijn collega Damian Cave heeft onlangs geschreven over enkele antropologische redenen waarom mensen lijden aan nul-nul denken, inclusief een psychologische vooringenomenheid, die in de richting is om te geloven in de slag om jackfruit, zelfs als ze dat niet zijn.
Maar zodra ze zijn gevestigd, kunnen de Positive-Ranks-games werken op basis van samenwerking in plaats van gedwongen, omdat mensen zich bewust worden van de voordelen die ze bieden. Dit is waar, zelfs als kosten en baten niet gerechtvaardigd zijn: sommige deelnemers kunnen meer winst maken dan anderen, maar als iedereen iets bereikt, is het nog steeds zinvol om deel te nemen.
Internationale handel, veiligheid en het positieve marginale systeem van democratie versterkt elkaar: het is gemakkelijk om in een ander land te investeren of te vertrouwen op geïmporteerde goederen, als u zich geen zorgen maakt dat oorlog uw relatie kan bederven. Maar het tegenovergestelde kan ook waar zijn. Zonder vertrouwen en samenwerking kan het in elkaar grijpende systeem instorten -één -tot -one en dan allemaal tegelijk.
Internationale handel
Het moderne systeem van internationale handel wordt gecreëerd in de veronderstelling dat bedrijven niet alleen individuele kopers en leveranciers verbetert, maar ook dat landen gunstig zijn om experts te kunnen zijn.
Exporteurs krijgen het voordeel van buitenlandse markten, terwijl importeurs toegang hebben tot goederen en diensten, zonder ze zelf te maken, middelen bevrijden voor andere gebieden die winstgevender zijn. Alle deelnemers kunnen zich concentreren op hun gebieden van comparatief voordeel: de Verenigde Staten kunnen bijvoorbeeld lage stoffenfabrieken hebben, maar meer tech -veteranen in Silicon Valley, wat leidt tot een grotere groei voor de Amerikaanse economie.
Amerikanen hebben zo lang genoten van de voordelen van dat systeem dat ze niet kunnen beseffen hoeveel ze ervan afhankelijk zijn, zei Biden Administration Business Officer Heather Herlbert.
“Amerikanen zijn erg gewend om het beste uit andere landen te krijgen, of het nu leuke consumentengoederen of drugs is,” zei hij.
Het bedrijfsbeleid is al lang besproken en of protectionisme kan helpen bij het ontwikkelen van grote industrieën, of dat beleidswerkers het meest ten goede komen. Maar de heer Trump lijkt vijandig tegenover het onderliggende concept dat zaken voor wederzijds voordelig kunnen zijn.
In zijn wereldvisie is elk land dat meer importeert dan export een verliezer, en elk land met een zakelijk overschot is een winnaar. Hij heeft een groot tarief gelanceerd tegen de drie grootste Amerikaanse handelspartners: Mexico, China en Canada en dreigde dit binnenkort tegen de Europese Unie te doen. (In werkelijkheid, Er is heel weinig bewijs dat tarieven het handelstekort kunnen verminderen,,
Hoewel de heer Trump deze week een tijdelijke herhaling van de meeste nieuwe tarieven naar Canada en Mexico herhaalde, heeft de strategie de boodschap alleen maar versterkt dat de Verenigde Staten niet langer een betrouwbare handelspartner zijn.
Internationaal recht
De wereld na de Tweede Wereldoorlog is gecreëerd op een op regels gebaseerd systeem van internationaal recht. Het idee is dat de positieve marges van het systeem een stimulans creëren om het Handvest van de Verenigde Naties voor de winstlanden te respecteren en de regelsverplichtingen en de oorlogsregels te volgen, zelfs als er geen internationale politie is om ze te implementeren.
De criteria na de Eerste Wereldoorlog tegen territoriale overwinning, bijvoorbeeld, is een collectief offer van het vermogen om andere landen binnen te vallen en te nemen. Op hun beurt krijgen de natiestaten meer collectieve voordelen voor het vermijden van dure oorlogen en continu om zichzelf te beschermen tegen angst.
Landen overtreden natuurlijk nog steeds internationale wetten. Maar toch, ze doen op manieren die zichzelf aangeven voor het systeem dat ze de wet hebben overtreden, of claimden enige verdediging voor de aantijgingen die zij deden. (Rusland beweerde bijvoorbeeld dat de invasie van Oekraïne nodig was om Russische sprekers tegen het bloedbad te beschermen.)
De heer Trump heeft een punt van het verminderen van dit systeem gecreëerd. Hij heeft gesproken over het uitvoeren van Greenland en Gaza en Canada de 51e staat maken. Met meer intensiteit hebben ze Oekraïne het recht om hun regionale integriteit te handhaven te handhaven, zodat Rusland kan worden aangeboden om het land aan te vallen – en Oekraïne te bedreigen om volledig af te snijden van vredesbesprekingen.
NAVO
Defensiecoalities zoals NAVO werken aan een uniforme theorie: gezamenlijk investeren preventieven genereren meer waarden door oorlogen voor de Verenigde Staten en haar collega’s te stoppen, zelfs als alle deelnemers niet gelijk bijdragen.
De Verenigde Staten hebben altijd een exterieur van defensiekosten aan zijn collega’s betaald, omdat het die allianties als een positief bedrag zag.
De heer Trump heeft geen waarde voor de abstracte voordelen van het beveiligingssysteem. Hij heeft gezegd dat hij zal “aanmoedigen” tot “wat ze willen” voor NAVO -leden die niet genoeg uitgeven aan de verdediging. Wat aangeeft dat Amerikaanse veiligheid onzeker is, heeft het de preventieve kracht van de NAVO fundamenteel verzwakt.
Elizabeth Saunders, professor internationale betrekkingen aan de Universiteit van Columbia, zei: “Onzichtbare voordelen, of die voordelen die, zoals de NAVO, zoals het feit, zoals het feit dat er lange vrede is, gewoon heel anders voor hen is.” “Hij telt niet in die dierenriem.”
democratie
Democratie is waarschijnlijk een laatste positief spel.
Democratie kan alleen overleven als een regeringssysteem wanneer politici geloven dat ze beter spelen dan de regels van sport.
In gevestigde democratie die meestal niet moeilijk zijn, omdat in de voordelen van het hebben van een systeem waarin verkiezingsresultaten worden gerespecteerd, voldoende groot genoeg zijn om de kosten van het accepteren van een persoonlijk verlies te verslaan. De voordelen van de positieve en beveiliging van democratie zijn stabiliteit en veiligheid die voortkomt uit de voorspelling van macht, vreedzame overdracht.
Maar de heer Trump weigerde het resultaat van de verkiezingen van 2020 te aanvaarden, en op 6 januari zijn algemene vergeving, 6 relschoppers suggereren dat hij heel weinig geeft om de hoofdgebeurtenistheorie van de democratie: hij accepteert zijn ketting om de geldigheid te behouden van het verlies van de verkiezingen en om zijn eigen kansen te behouden.
Het is dus waarschijnlijk niet verwonderlijk dat het niet lijkt te beschouwen naar de liberale democratie als natuurlijke bondgenoten van de Verenigde Staten, die een vijandige houding ten opzichte van Canada en de Europese Unie aanneemt, die Rusland en Hongarije -leiders prijzen.
Gedurende acht decennia hebben de Verenigde Staten en haar collega’s een positieve wereldwereld gecreëerd, de prijzen geloven dat het hen en de bredere wereld zal brengen. De VS hebben een gevestigde garantie gegeven aan andere landen die ook zij per regels spelen en delen in het systeem van het systeem.
Maar nu, wat aangeeft dat de Verenigde Staten niet langer in dat systeem gelooft of van plan zijn met zijn regels te spelen, stuurt de heer Trump het tegenovergestelde signaal: de Verenigde Staten spelen nu een nul-nul-spel. Elk land dat anders verwacht zal worden geconfronteerd met teleurstelling, of erger.
Bedankt dat je klant bent
Lees hier de vorige versies van de krant.
Als u geniet van wat u leest, overweeg dan om het aan anderen aan te bevelen. Ze kunnen zich hier aanmelden. Blader hier door al onze abonnee-Keval-nieuwsbrieven.
Ik zal je reactie op deze krant leuk vinden. Overweeg en e -mail indintreter@nytimes.com. Je kunt me ook volgen Op Twitter,,
