In de verpakte Paris Court Room brachten bedrijfsmagneten zich af als een succesvolle bedrijfsleider, die LVMH omzette in ’s werelds top luxe groep, waaronder Louis Wuiton en Dyer en 200.000 werknemers met 75 merken. Toen Sri Arnault het bedrijf voor het eerst overnam in de jaren tachtig, had hij slechts 10.000 werknemers.
Hij weigerde soms een illegale monitoring te kennen.
De heer Squaresini werd berecht met negen andere verdedigers, samen met de meeste ambtenaren, politieagenten en adviseurs. Twee van hen werden niet schuldig bevonden.
Als hoofdverweerder in de zaak werd de heer Squarceini veroordeeld voor ontelbare misdaden, die onjuist informatie en complexiteit opgenomen die is geclassificeerd in de ongeoorloofde activiteit van een particuliere onderzoeker. Hij werd niet schuldig bevonden aan een reeks andere aantijgingen.
Naar zijn oordeel verklaarde de rechtbank dat de heer Squarsini vooral “om de Clandstine -zorgen van de leidende klant te bevredigen” voor de verkeerde staatsmiddelen, LVMH. De rechtbank zei dat de heer Squarsini een systeem van “Mr. Rafin en een satirische publicatie had opgesteld. Gecorrigeerd.
“De rechtbank overhandigde aan serieuze straffen, maar met de ernst van de vrijheid van de heer Squarnini en de persvrijheid, de vrijheid van de meningsuiting, de rechten van Francois Raffin en de aanvallen op de rechten van de rechten van de Fakir -krant, met de ernst,” zei hij, “zei hij,” zei hij, “maar we zouden graag in het proces zijn,” we zouden vandaag de dag veroordeeld zijn.
