Landen haasten zich om een ​​VN-verdrag af te ronden om een ​​einde te maken aan de plasticvervuiling: NPR

Onderhandelaars uit tientallen landen zijn in Busan, Zuid-Korea, bezig een mondiaal verdrag tot stand te brengen om de plasticvervuiling terug te dringen. Het is hun laatste kans vóór een eindejaarsdeadline om overeenstemming te bereiken over een plan om een ​​crisis te bezweren die het milieu en de menselijke gezondheid bedreigt.

De wereld produceert ongeveer 400 miljoen ton plastic afval elk jaar, volgens het Milieuprogramma van de Verenigde Naties. Dat is ongeveer de som van hoeveel ieder mens op de planeet weegt. Het meeste plastic komt terecht op plaatsen zoals oceanen, kusten en stortplaatsen, waar het wordt afgebroken tot kleine stukjes, microplastics genaamd, die in alle uithoeken van het milieu zijn aangetroffen. in menselijke lichamen. Het probleem wordt steeds erger door de plasticvervuiling zal naar verwachting de komende decennia sterk stijgen. Dus in 2022, Dat hebben de lidstaten van de VN gezegd ze zouden een juridisch bindende overeenkomst schrijven om plastic afval uit het milieu te houden.

Maar de gesprekken zitten al maanden vast. Plastic wordt gemaakt uit fossiele brandstoffen. Milieugroeperingen, wetenschappers en mensenrechtenactivisten zeggen dat de olie- en gasindustrie, samen met grote producenten als Rusland en Saoedi-Arabië, de vooruitgang hebben vertraagd en maatregelen hebben geblokkeerd die de vraag naar hun producten zouden kunnen schaden.

Sommige waarnemers van de onderhandelingen zien nu echter een pad voor landen om tot een akkoord te komen. Dat is gedeeltelijk te danken aan signalen van de regering-Biden van de afgelopen maanden dat de VS agressievere acties zouden kunnen steunen om de plasticvervuiling terug te dringen.

“We hebben alle juiste omstandigheden”, zegt Erin Simon, hoofd plastic afval en zaken bij het Wereld Natuur Fonds. “Kan de voorzitter (van het onderhandelingscomité van de VN) het karwei afmaken? En zullen deze landen opstaan ​​en spreken voor datgene waarvan ze hebben gezegd dat ze zich ertoe hebben verbonden, wanneer de tijd rijp is? Zullen ze de weinigen overstemmen en spreken voor de meerderheid?”

Een vrijwilliger verzamelt plastic afval dat is aangespoeld op de kust en in de mangroven van de Filipijnen.

Ezra Acayan/Getty Images

onderschrift verbergen

onderschrift wisselen

Ezra Acayan/Getty Images

De gesprekken beginnen in de schaduw van de Amerikaanse verkiezingen

De laatste gespreksronde begint weken nadat de Amerikaanse kiezers Donald Trump als president hebben herkozen. Jarenlang heeft Trump twijfels gezaaid over de wetenschappelijke consensus dat de aarde warmer wordt, voornamelijk als gevolg van door de mens veroorzaakte uitstoot van broeikasgassen, die voornamelijk voortkomen uit de verbranding van fossiele brandstoffen. En Trump heeft beloofd in zijn tweede ambtstermijn beleid te zullen voeren dat de olie- en gasindustrie van de Verenigde Staten ondersteunt.

Het transitieteam van Trump reageerde niet op berichten waarin om commentaar werd gevraagd over het standpunt van de nieuwe regering over plasticvervuiling.

Simon zegt dat de Amerikaanse politiek enige invloed zou kunnen hebben op de plasticonderhandelingen, maar ze zegt dat het doel niet is om Amerikaans beleid te bepalen of een verdrag te ontwerpen dat onmiddellijk door de Verenigde Staten kan worden geratificeerd.

“Het doel is: hoe mobiliseren we wereldwijd”, zegt Simon. “En hoe zorgen we ervoor dat we, wat er ook gebeurt in de VS, actie ondernemen?”

Zelfs vóór de herverkiezing van Trump waren waarnemers van de onderhandelingen terughoudend om op het Amerikaanse leiderschap te rekenen. De regering-Biden kreeg scherpe kritiek te verduren omdat zij beleid steunde dat in lijn was met de belangen van de kunststofindustrie. En de VS zijn historisch gezien een achterblijver op het gebied van mondiale milieu-initiatieven, zegt Carroll Muffett, uitvoerend directeur van de Foundation for International Law for the Environment.

Er is een patroon waarbij de VS ‘pleiten voor zeer zwakke overeenkomsten waar ze uiteindelijk toch niet aan meedoen’, zei Muffett voorafgaand aan een eerdere ronde van plasticonderhandelingen in Canada dit voorjaar.

Een sculptuur getiteld Gigantische kunststof kraan van de Canadese kunstenaar Benjamin Von Wong wordt tentoongesteld buiten de vierde sessie van het VN Intergouvernementeel Onderhandelingscomité voor Plastic Vervuiling in Ottawa, Canada, in april.

Dave Chan/AFP via Getty Images

onderschrift verbergen

bijschrift wisselen

Dave Chan/AFP via Getty Images

Wetenschappers zeggen dat de oplossingen voor plastic afval duidelijk zijn

Een belangrijk knelpunt in deze onderhandelingen was een maatregel om de productie van nieuw plastic te beperken. Wetenschappers en milieuactivisten, samen met procureurs-generaal uit New York, Californië en acht andere statenzeggen dat de wereld te veel plastic produceert om effectief te kunnen beheren en dat landen de productie moeten beperken om enige hoop te hebben de vervuiling terug te dringen.

Plasticproducenten zien dit soort regelgeving als een bedreiging voor hun bedrijf. De industrie wil dat de onderhandelaars zich concentreren op het creëren van een zogenaamde circulaire economie, waarin plastic wordt gerecycled en hergebruikt om afval te voorkomen.

Maar uit onderzoek, onder meer door NPR, is gebleken dat de kunststofindustrie recycling tientallen jaren heeft gepromoot, ook al wisten ambtenaren al lang dat dit waarschijnlijk niet op grote schaal zou werken. Voormalige functionarissen uit de industrie hebben gezegd dat het doel was om regelgeving te vermijden en ervoor te zorgen dat de vraag naar kunststoffen bleef groeien.

Huidige functionarissen hebben gezegd dat deze onderzoeken de hedendaagse industrie niet accuraat weergeven.

Matt Seaholm, CEO van de Plastics Industry Association, een handelsgroep, zei in een verklaring dat zijn organisatie een ‘ambitieus’ verdrag steunt, maar waarschuwde voor beleid zoals productieplafonds waarvan hij zei dat ze plasticfabrikanten zouden schaden ‘zonder onze gedeelde duurzaamheidsdoelen te bereiken. “

Landen debatteren ook over de vraag of ze de chemicaliën die in kunststoffen terechtkomen, moeten reguleren. Uit een onderzoek van dit jaar bleek dat Kunststoffen bevatten meer dan 4.200 gevaarlijke chemicaliënwaarvan de overgrote meerderheid volgens de onderzoekers niet wereldwijd gereguleerd is. De plasticindustrie stelt dat chemicaliën moeten worden gereguleerd door nationale overheden, en niet door een mondiaal verdrag over plasticvervuiling. Maar wetenschappers en milieuactivisten die oproepen tot mondiale chemische regelgeving merken op dat plastic afval – en ook de chemicaliën waaruit het plastic is gemaakt – niet in het land blijft waar het wordt geproduceerd. Het reist de wereld rond in rivieren en oceanen.

Andere kwesties die worden overwogen zijn onder meer het vaststellen van ontwerpnormen om ervoor te zorgen dat plastic veilig kan worden hergebruikt en gerecycled, het verplichten van bedrijven om gerecycled materiaal in hun plastic producten te gebruiken en het inzamelen van geld om te helpen betalen voor de infrastructuur voor afvalbeheer, vooral in ontwikkelingslanden.

“Vanuit het gezichtspunt van de wetenschap is het heel duidelijk welke acties we nodig hebben. Er is dus geen onduidelijkheid. Het is gewoon een kwestie van politieke wil”, zegt Douglas McCauley, hoogleraar milieuwetenschappen aan de Universiteit van Californië, Santa Barbara. wie heeft onderzocht manieren om de plasticvervuiling terug te dringen.

En McCauley zegt dat wereldleiders genoeg redenen hebben om in actie te komen. “Als je geeft om de strijd tegen kanker, dan is er hier winst te behalen. Als je geeft om milieurechtvaardigheid, dan is er hier sprake van winst. Als je om het milieu geeft – oceanen, rivieren en de rest – is er winst te behalen. klimaatverandering, er is winst te behalen”, zegt McCauley.

Een woordvoerder van de White House Council on Environmental Quality zei in een verklaring dat de VS maatregelen steunt die de plasticvoorraden en de chemicaliën die de industrie gebruikt, aanpakken. “De mondiale plasticproductie zal naar verwachting tegen 2060 verdrievoudigen, waardoor systemen voor het beheer van vast afval overweldigd worden en de vervuiling toeneemt”, aldus de verklaring. “Een buitensporig groot deel van die stijging zal te maken hebben met de groei van plastic producten voor eenmalig gebruik, wat uiteindelijk zal leiden tot meer plasticvervuiling.”

Mensen zoeken naar herbruikbaar materiaal op een vuilnisbelt vol plastic en ander afval aan de rand van Jammu, India.

Channi Anand/AP

onderschrift verbergen

onderschrift wisselen

Channi Anand/AP

Tijd is van essentieel belang

Waarnemers van de onderhandelingen zeggen dat landen in Zuid-Korea een sterk verdrag kunnen sluiten, zelfs als ze enkele details overlaten om later uit te werken.

“Je kunt in Busan niet alles rond krijgen”, zegt Magnus Løvold, projectmanager aan de Noorse Academie voor Internationaal Recht. “Maar je kunt wel een uitgangspunt neerzetten dat geloofwaardig is voor (de) governance van plastics internationaal” in de komende jaren.

Maar de tijd lijkt te dringen om die basis te leggen. Toen landen overeenkwamen een verdrag te schrijven om een ​​einde te maken aan de plasticvervuiling, stelden ze zich een doel om dit jaar af te ronden. Onderhandelaars verlengen de gesprekken vaak als ze in een patstelling terechtkomen. McCauley zegt echter dat de deelnemers aan deze beraadslagingen vastbesloten lijken zich aan de oorspronkelijke tijdlijn te houden.

Vooral voor de ontwikkelingslanden zou het uitstellen van de gesprekken hun inspanningen om een ​​sterk verdrag te krijgen kunnen doen mislukken, zegt Simon. De onderhandelingen zullen naar verwachting op 1 december worden afgerond.

“Die landen zullen geen middelen meer hebben om een ​​belangrijke speler te zijn in de onderhandelingen”, zegt Simon. “De politieke druk en de publieke druk zullen afnemen naarmate andere dingen in beeld komen.”