James Harrison gaf niet veel om naalden. Wanneer ze plasma doneerde, zou hij wegkomen omdat de punt in haar arm ging.
Maar de heer Harrison, een Australiër, die vorige maand in 88 stierf, was een van de meest krachtige donoren in de geschiedenis en breidde zijn hand uit 1.173 keer. Medische experts zeggen dat hij een van de belangrijkste zou kunnen zijn: wetenschappers gebruikten een zeldzaam antilichaam in hun plasma en hielpen bij het maken van een medicijn, dat hielp om de geschatte 2,4 miljoen baby’s in Australië te beschermen tegen potentiële ziekte of dood.
Zijn 32 -jarige kleinzoon Jarod Mileship zei maandag in een interview: “Hij gaat en vertrekt en vertrekt.” “Hij had niet het gevoel dat hij dat moest doen. Hij wilde het gewoon doen.”
De heer Harrison – die liefdevol bekend stond als “The Man with the Golden Arm” – stierf op 17 februari op 88 -jarige leeftijd, in een verpleeghuis in het noorden van zijn reguliere donatiecentrum in Sydney, zei de heer Molochep.
Het plasma van de heer Harrison omvatte een zeldzaam antilichaam, anti-d. Wetenschappers gebruikten het om een medicijn te maken voor zwangere moeders, wiens immuunsysteem de rode bloedcellen van hun foetus kan aanvallen, Volgens het Australische Rode Kruis -leven,,
Dit helpt beschermen tegen problemen die kunnen optreden wanneer baby’s en moeders verschillende bloedsoorten hebben, meestal als de foetus “positief” is en moeder negatief is “. Cleveland Clinic volgens,, (Positieve en negatieve tekenen worden genoemd Rhesus -factor of RH -factor,,
In dergelijke gevallen kan het immuunsysteem van een moeder op de foetus reageren omdat het een buitenlandse dreiging was. Dit kan baby’s motiveren om een gevaarlijke en potentieel fatale toestand te ontwikkelen, de hemolitische ziekte van de foetus en de pasgeborene, die kan veroorzaken Bloedarmoede en geelzucht,,
De Clinic van Cleveland verklaarde dat de situatie ongebruikelijk is: slechts 276 van de 100.000 levende geboorten hebben complicaties die verband houden met dit soort bloed -onverenigbaarheid van bloed.
Maar artsen kunnen niet raden of een dergelijke inconsistentie ernstige problemen zal veroorzaken. Daarom is de praktijk in Australië om medicijnen aan te bieden aan alle zwangere vrouwen met negatieve antilichamen als een preventieve remedie, Volgens de levensader,,
In Australië is het ongeveer 17 procent van de bevolking, of ongeveer 45.000 vrouwen per jaar. Volgens de Cleveland Clinic is het in de Verenigde Staten ongeveer 15 procent.
In Australië werken Walter en Eliza Hall in Melbourne aan het creëren van een synthetische versie van Scientific Drug of Institute of Medical Research, sommigen genaamd “James in A Jar”. Antilichaam dat in een lab kan worden gemaakt,,
Maar voor nu zijn menselijke donoren vereist: anti-D-schoten worden gemaakt met gedoneerd plasma, en de heer Harrison was een van de 27 miljoen mensen in Australië, een van de 200 donoren, zei Lifeblad.
“Het was geen grote heroïsche taak,” zei mevrouw Falchenmyer in een interview, terwijl hij nadenkt over de 64 jaar donatie van Shri Harrison van 1954 tot 2018. “Het was gewoon een leven lang en er was een leven lang deze kleine daden van het stukje doen.”
De heer Harrison werd soms ontmoet door sommige vrouwen die hielpen, hoewel de meeste vreemden waren.
Maar twee wist hij het heel goed. Zijn dochter, Tracy Molochep, ontving een anti-D-injectie met het plasma van Mr. Harrison. Dat deed zijn kleindochter, Rebecca Molochep, die getrouwd was met de heer Molochep.
“Het was speciaal dat ik papa’s anti-D kreeg,” schreef de 58-jarige Tracy Molochep in een e-mail.
Maar zijn zeldzame antilichamen waren slechts een deel van de puzzel. De toewijding van de heer Harrison was belangrijk. Hij schonk om de twee weken rond de leeftijd van 81 jaar op 18 -jarige leeftijd, zijn bloed en vervolgens zijn plasma -tijdperk.
De vakantie stopte hem niet: hij zou stoppen in klinieken in Australië toen hij en zijn vrouw Barbara Harrison in hun camper reisden. Hij was ook een enorme bloeddonor.
Noch ouderdom: hij reed meer dan een uur de trein om naar zijn reguliere donatiecentrum te gaan vanuit zijn huis buiten Sydney.
En hij heeft nooit een afspraak gemist, zei mevrouw Falchenmyer, de woordvoerder van het leven van het leven, die tijdens donaties met haar sprak.
Gedeeltelijk zei hij, hij genoot gewoon van het gesprek. Maar hij verwelkomde ook de afleiding: “Hij was omringd door naalden”, zei hij. “Hij haatte hem.”
De heer Harrison had het belang van zijn werk al geweten. Op 14 -jarige leeftijd had hij veel bloedtransfusie nodig tijdens een grote longoperatie. Ervaring inspireerde hen om te doneren en anderen aan te moedigen om te doneren.
“Vroeger ging hij voor degenen die voor het eerst doneerden en hen feliciteren, en zou hen vertellen dat ze belangrijk en speciaal waren,” zei mevrouw Falkenmyer, “zonder iets bekend te maken over haar eigen donaties.”
James Christopher Harrison werd geboren op 27 december 1936 uit een klein stadje in New South Wales, Pagi en Raginald Harrison.
Na het herstellen van de longoperatie ontmoette de heer Harrison zijn vrouw, voormalig Barbara Lindbeck, toen ze een tiener was. Ze was een leraar die stierf in 2005, zei mevrouw Falkenmyer. Hij werkte als bediende bij de regionale spoorwegautoriteit en Ik heb in 1999 een medaille van de bestelling van Australië gekregen Voor zijn donatie.
De heer Harrison leeft door haar dochter, Tracy en haar echtgenoot, Andrew Molochep; Zijn kleinkinderen Scott en Zerod Molochep; En de familie van Jarod: Rebecca, zijn vrouw en zijn vier kinderen.
En ook dit, misschien, 2,4 miljoen kinderen – die de heer Harrison nooit hebben gekend hoe hij het kon begrijpen.
“Het is goed om een kind te redden,” zei hij, na zijn laatste donatie in 2018. “Het is moeilijk om je hoofd rond te krijgen om twee miljoen te besparen, maar als ze beweren wat het is, ben ik blij dat ik het heb gedaan.”
De wens van de heer Harrison, hij hield ervan te zeggen dat mensen zullen blijven doneren. Het kan zijn dat zelfs meer dan wat hij deed, de heer Mileship zei: “Omdat het dan betekent dat het naar de juiste plaats van de wereld gaat.”
